Rob Jetten wil internationale coalitie tegen fossiele subsidies
Het verschil tussen drag en blackface helder uiteen gezet
Een antwoord aan Jolande Withuis
De schrijfster en sociologe Jolande Withuis wordt aan alle kanten streng terechtgewezen om een vraag die zij in het openbaar durfde stellen: "Waarom is blackface een misdaad en drag kunst?" Het gebeurde tijdens een publieksinterview over haar laatste boek Vrouw en vrijheid in het debatcentrum De Balie. "Ongepast" riep Tinkebell, die achter in de zaal zat. En later nog eens: "Zeer ongepast".
Withuis is voor geen kleintje vervaard. Ze deed het nog eens dunnetjes over in een column voor het dagblad Trouw, die op 28 juli verscheen. Vandaar de ophef op het internet. De schrijfster, die in dit kader haar achternaam niet mee heeft, wordt aangesproken op haar huidskleur, op haar leeftijd, op haar gebrek aan kennis van zaken.
Toch is haar vraag gewettigd. Jolande Withuis verdient een serieus antwoord.
Bij dezen.
Blackface is een vorm van totaaltheater – zang, dans, muziek, comedy – die tweehonderd jaar geleden tot ontwikkeling begon te komen in de Verenigde Staten.
Op het toneel stonden blanke artiesten die hun gezicht hadden zwart gemaakt maar meestal wel zo dat hun oorspronkelijke huidskleur hier en daar zichtbaar bleef, in het bijzonder rond de lippen. Hun voorstellingen waren gebaseerd op de sterk Afrikaanse cultuur zoals die bestond op de plantages. Tegenwoordig noemen sommige onderzoekers dat cultural appropriation. Een dragend en wezenlijk element in blackface is daarbij dat de artiesten een karikatuur neerzetten van de plantageslaven: lui, dom, geil, geneigd tot dronkenschap en uit op eigen voordeeltjes. Hun slimmigheden werden altijd ontmaskerd. De onderliggende boodschap van blackface is: mensen met een donkere huid zijn inferieur aan ons blanken. Er kan alleen wat van ze terecht komen als we ze volstrekt blijven domineren.
Hierbij past een kanttekening: als je het rechteloos eigendom van een ander bent, die door de wet niet als persoon wordt beschouwd maar als roerend goed, is het verstandig je van de domme te houden en steeds de onnozele hals uit te hangen. Slaven wendden zich een krom taaltje aan. Tegenover blanken spraken ze dat met verdraaide stem en soms met rollende ogen. Zij vergaten niet hard om de kwinkslagen van de meesters te lachen, vooral als die ten koste van de zwarten gingen. In oude Hollywoodfilms zie je wel eens scenes waarin die houding naar voren komt. Dat was géén onderdanigheid. Dat was verzet. Je liep risico als je liet merken voortreffelijk Engels te kunnen spreken. De meester hoefde niet te weten waar je toe in staat was. Bevestig hem zoveel mogelijk in zijn ongefundeerde superioriteitsbesef en probeer ondertussen achter zijn rug zoveel mogelijk je eigen gang te gaan. Blackface is voor een belangrijk gedeelte gebaseerd op deze strategie van misleiding. Het betalend publiek lachte zich een ongeluk om de capriolen die de blanke artiesten met schmink op hun gezicht uithaalden.
Zwarten kleineren en op hun plaats houden, dat is de achterliggende gedachte van blackface.
Met drag ligt het anders. Cross dressing is een diep gevoelde behoefte die een aantal mensen met geen mogelijkheid kan onderdrukken. Jolande Withuis beperkt zich in haar column tot drag queens, mannen die zich uitbundig gekleed als vrouwen manifesteren.
In haar column voor Trouw windt ze geen doekjes om haar afkeer van zulk gedrag.
"Ik hield het antwoord voor me dat ook vrouwen eeuwenlang zijn uitgebuit, mishandeld, verkracht, gediscrimineerd en vermoord en dat het ook hier de daders zijn, mannen namelijk, die zich uitleven in gedrag waarin maar weinig leden van de uitgebeelde soort zich herkennen. Hoerige houding en kleding, opgeverfd gezicht, centimeters lange wimpers, waanzinnige pruik, jarretels en stilettohakken beelden een extreem anti-emancipatoir stereotype uit. Als vrouw vind ik het onaangenaam dat de drag queen uitdossing doorgaat voor wezenlijk ‘vrouwelijk’.
Kortom: net blackface."
De denkfout zit hem in de vaststelling dat drag queens zich uitleven "in gedrag waarin maar weinig leden van de uitgebeelde soort zich herkennen".
Bij blackface is het wel degelijk de bedoeling dat mensen van kleur zich herkennen, namelijk als leden van een inferieur ras dat in alle opzichten voor blanken onderdoet.
Drag queens zijn helemaal niet uit op het vinden van erkenning bij vrouwen. Zij doen iets anders. Hun extravagantie is niet bedoeld om vrouwen te kleineren. Integendeel. Zij vieren de vrouwelijke macht zoals die tot uiting komt in schoonheid, in kleding, in seksualiteit. Niet voor niets zijn onder drag queens vrouwen als Marlene Dietrich, Zarah Leander, Greta Garbo en Carmen Miranda wezenlijke idolen. Deze diva's gebruikten hun vrouwelijkheid om de omgeving naar hun hand te zetten. Wat Jolande Withuis aanziet voor hoerigheid, is juist een vertoon van superioriteit.
Drag queens zijn eropuit met inzet van elementen uit de wereld van de vrouw zichzelf te zijn. Een blackface artiest wil juist duidelijk maken dat hij niet zwart is.
Ziedaar het verschil.
Dan is er tóch nog vers drie: tegenwoordig is het bon ton om allen die waar ook ter wereld om welke reden dan ook hun gezicht zwart te maken, te beschuldigen van blackface en rassenhaat. Dat is een vorm van cultureel imperialisme. Je beoordeelt tradities en culturele verschijnselen naar de normen en waarden van in dit geval de Verenigde Staten. Hier is voorzichtigheid geboden.
Stel dat een blanke drag queen met zwart gemaakte huid wil optreden als Aretha Franklin of Beyoncé. Specifiek om hún vrouwenmacht te vieren want hij is door hún uitstraling en persoonlijkheid geïnspireerd. Daardoor kan hij zijn wezenlijke ik ontdekken. Is dat dan zonder meer blackface of toch iets anders? En hoe beredeneer je dat? Zeg niet dat het aan mensen van kleur is om het oordeel te vellen want dan stap je meteen in de val die Jolande Withuis voor je heeft opengeklapt: waarom mag jij wel verontwaardigd zijn en zij als vrouw niet?
Bekijk hieronder waar dit allemaal over gaat:
Blackface: scene uit de jaren vijftig die nu heel pijnlijk overkomt maar precies laat zien wat de bedoeling was
Blackface met Judy Garland in de film Babes on Broadway
Marlene Dietrich in mannenkleding. Uit de film Morocco (1930)
Zahra Leander: nur nicht aus Liebe weinen
Carmen Miranda in de openingsscene van The gang is all here.
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.
Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijke podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: de toekomst van links. Is die er?
Reacties (66)
@Han van der Horst: Bij dezen. ----------------------------- Ik schreef het een paar dagen geleden al aan Olav Meijer. Het is 'bij deze' en 'in dezen'. En waarom dat zo is, dat weet ik ook niet.
"Bij dezen" (met -n) is de oude vorm en ook nog steeds correct. In dezen is alleen goed mét -n. Iets met naamvallen.
@DanielleDefoe -------------------------- Het staat er inderdaad bij Taaladviesdienst. Het modernere "bij deze" lijkt wel terrein te winnen. Ik ben "bij dezen" eigenlijk nooit tegengekomen.
Voor de komst van de kolonisatoren in Latijns Amerika bestond de trans gender aldaar in geaccepteerde rol. https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Muxe De Muxe. Maar wie als Muxe hier naartoe is verhuisd krijgt te maken met “uitbuiting” in de prostitutie. Het gaat niet om uitdossing, het gaat om vrije wil dan wel uitbuiting. Hoe kun je leven in je eigen samenleving. Hoe word je behandeld of gewaardeerd als je verhuist? De transseksueel, de Muxe is gewaardeerd lid van de samenleving. Komt de Muxe in ons land terecht dan zie je de discussie ontstaan. Het verhaal, de ontstaansgeschiedenis moeten we kennen voor we kunnen oordelen. Dat is het probleem met Zwarte Piet. Persoonlijk vind ik het eng om wit geschmickte personen te zien. De geisha’s, de doodskoppen en clowns….. Brrrr.
Ik vind het wel een goede vraag. Hoewel de voorbeelden cq blackface en drag queen een totaal andere context hebben. Ik vind dat je als bestaand wezen zoveel mogelijk moet kunnen “zijn” anders dan alleen jezelf binnen de context. Omdat dit wezenlijk geluk met zich meebrengt. Als je alleen groot wil zijn zonder veel te zijn geweest dan loop je tegen je eigen verveling aan op ten duur, is mijn mening. Waarom is de behoefte om een ander geslacht te zijn anders dan een ander ras? Blijkbaar omdat we toch het idee hebben dat het “zijn” van een vrouw anders is dan het “zijn” van een “Chinees” of “Afrikaan” of “Europeaan”. Want waarom zou je die laatste twee willen zijn, voegt het echt iets toe om tot een ander ras te willen behoren? Dat lijkt te verschillen per ras, mensen kunnen bijvoorbeeld goed oprecht een indiaan willen zijn. De zijns of bestaand vraag is het meest lastige onderwerp ooit. Qua ras en geslacht heeft het ook een paar filosofische slagen overgeslagen hoewel het “zijn” beschrijven de kern van elke filosoof is. Is het waarschijnlijk ook de reden dat filosofie niks zeggend is geworden. Uiteindelijk heeft het met vereenzelviging te maken denk ik. Maakt het echt uit voor mij als individu als ik mezelf voordoe als iets anders? Als ik een Chinees wil worden kan ik dan niet beter daar “zijn” dan me er als 1 voordoen? Je kan dus beter tussen de vrouwen wonen dan er 1tje uitbeelden om aan de behoefte voldoen? Blijft lastig.
Uiteindelijk zit het denk ik zo. Het streven zit hem in het zoveel mogelijk “zijn” van iets. Er zit echter een addertje onder het gras want je bent niet zomaar iets. Wat is er voor nodig om iets te zijn? Daar zit hem vaak de verwarring in denk ik. Het zijn is vaak geen uiterlijk vertoon, het is een verankerde kracht die gevonden moet worden binnen een cultuur, gewoonte of geslacht. Die we op allerlei manieren proberen te benaderen. Het is allen de zoektocht naar een kracht die verbind niet de kracht zelf. Je zou in die zin ook kunnen zeggen als de intentie om een ander te zijn is het achterhalen van de kracht die in de cultuur verborgen zit er een oprechte intentie is. In andere gevallen niet. Echter dan ben je er nog niet want het lastige van het wille zijn is dat je de kracht nog niet hebt en dus ook niet weet waar je naar zoekt. Iemand die een cultuur voor paal zet kan in weze ook opzoek zijn naar die kracht binnen een cultuur. Maar kan ook van mening zijn dat er geen voordelen/ krachten zijn aan iets zijn. Mensen voelen dat vaak wel aan, dat concreet krijgen is echter lastig.
Helemaal eens dat de huidige drag queens qua intentie verschillen van de black face performances in de vs. Het probleem is echter dat de intentie van de persoon vaak niet meer als maatstaf wordt genomen maar de gekwetstheid van een enkel individu. Als men vervolgens ook het spelen van zwarte Piet als black face gaat betitelen dan zijn er inderdaad niet zo heel veel verschillen meer tussen ‘black face’ en drag queens. De intentie maakt immers niet meer uit en bij beiden zijn er mensen die vinden dat er sprake is van een karikaturale verbeelding van een gemarginaliseerde groep. Bei beiden zijn er leden van die gemarginaliseerde groep die er geen enkel probleem mee hebben en leden die zich er wel gekwetst door voelen.
Tja ik zie toch wel wat wrijving ontstaan tussen vrouwen en mannen die zich vrouw zijn eigen maken. Er ontstaat jaloezie, omdat de tweede partij vaak toch wat ongeremder is dan vrouwen. Na het zien van dit fragment pas geleden ben ik ervan overtuigd dat dit tot problemen gaat leiden: https://www.rtlboulevard.nl/video/tv-fragmenten/video/5358212/het-gaat-meteen-mis-echte-meisjes-esmee-en-louisa-met-elkaar-op Hier slaat een transseksuele vrouw keihard in op een vrouw omdat ze continu aangesproken wordt op haar gedrag. Ze wordt continu openlijk betwijfeld totdat er een gevoelig punt wordt bereikt en dan knapt er wat bij de transseksuele vrouw. De vrouw in kwestie komt maar net goed neer. Misschien goed om transseksuelen als 3e groep aan te merken.
Toch wel vermakelijk om te lezen hoe Han van der Horst zich in allerlei bochten wringt om zijn punt te maken, maar één heel belangrijk aspect vergeet (of negeert?) namelijk dat zowel anti-blackface als pro-drag zich allebei afzetten tegen de witte, hetro, westerse man. En dat is natuurlijk de groep die in linkse kringen onbeperkt afgezeken mag worden. Bij mij roept dat het beeld op van iemand die de tak afzaagt waar hij zelf op zit, en niet beseft dat dit gave landje/werelddeel – waar hij zelf nu met volle teugen alle voordelen van geniet - wel door datzelfde menssoort is opgebouwd. (…en ja ja, kom nu niet met kolonialisme, uitbuiting, milieuvervuiling en al die terecht zondes meer. Maar vraag je in alle eerlijkheid af: “What did the straight, white, western male ever do for us?”).
Je bent behoorlijk op je eh... dinges getrapt, hè, met zo´n naaldhak.
Ha, ha, gelukkig kan de witte, hetro, westerse man wel een stootje hebben. Zelfs twee maal achter elkaar.. :)
Je moet je wel heel erg aan 'pleziermiddelen' te buiten gegaan zijn, wil je de Drag Queen en iets als wat we 'blackface' noemen, als een afzetten tegen de witte, hetero, westerse man wilt zien. Als u met alle geweld wilt menen dat het uw verdienste als witte, hetero, westerse man is, dat u dit land mede hebt opgebouwd, dan gun ik u dat van harte. Want ik kan natuurlijk niet ontkennen dat die witte, hetero, westerse man dat m.b.v. niet witte mensen en grondstoffen die we 'gejat' hebben voor elkaar kreeg.
Mijn punt is niet dat anti-Blackface of Drag an sich tegen de westerse cultuur gericht zijn, maar wel dat mensen als Han van de Horst die het op het eerste gezicht voor deze slachtoffers lijken op te nemen, in feite de zoveelste stok vinden om de adepten van door hen verafschuwde maatschappijstructuren te slaan. Je tweede opmerking is natuurlijk precies de stereotype reactie die ik al aan zag komen. Verdiep je eens in de economische, maatschappelijke en technologische ontwikkeling in het Europa van de afgelopen eeuwen, en duidelijk zal worden dat dit op hele andere fundamenten is gebaseerd dan hier op Joop doorgaans voetstoots wordt aangenomen.
Henk Nou, dat is dan wel iets heel anders dan wat u in uw eerste reactie beweert. U beweert in uw eerste reactie zwart op wit "....dat zowel anti-blackface als pro-drag zich allebei afzetten tegen de witte, hetro, westerse man". En daar reageer ik op. Dan kan u nu wel met iets heel anders aan komen, maar daar komt u niet mee weg, natuurlijk. En wat het tweede deel van uw reactie betreft: Ik heb geen idee hoe mensen hier op Joop denken over waarop hoe onze samenleving tot stand is gekomen en wie dat 'geregeld hebben'. U hebt blijkbaar gedegen onderzoek verricht en op grond daarvan een goed onderbouwde stelling bedacht. Toch? Als u met alle geweld aan de loop van de geschiedenis wil aflezen dat de witte mensen dit gave landje niet ten koste van anders gekleurde mensen en met eerlijk verkregen grondstoffen groot gemaakt hebben, dan is dat uw opvatting. Maar die is net zo krom, als de opvatting dat het goud of de olie in de grond, toebehoort aan de eigenaar van die grond. (En al helemaal wanneer je die toegeëigend hebt, zoals in Noord- en Zuid-Amerika bijvoorbeeld gebeurde.) Dat zoiets gebeurt, dat is een maar dat zoiets goed te praten valt dat is iets heel anders.
Overigens, cultural appropriation en blackface hebben niets met elkaar te maken. Ook dat zit in de intentie, waarbij de een per definitie kwaadaardig is en de ander eerder uit bewondering en onnadenkendheid voortkomt. Cultural appropriation zou dan wel weer raakvlakken kunnen hebben met gender appropriation, wat Withuis lijkt te ervaren.
Op het als blanke vrouw deel willen uitmaken van de "zwarte gemeenschap" staat straf! https://www.theguardian.com/us-news/2017/feb/25/rachel-dolezal-not-going-stoop-apologise-grovel
Over " racial appropriation": https://www.theguardian.com/commentisfree/2020/sep/05/jessica-krug-symptom-bigger-problem-blackness-appropriated
Wat betreft drag en blackface. Er is een verschil in intentie (hoewel het onmogelijk is om dit voor de gehele groep te bepalen) en ook in de performatieve uitvoering bestaat een verschil. Bij de een worden uiterlijke kenmerken uitvergroot om de eigen gender identiteit te verbreden, bij de ander is het uiterlijke kenmerk een middel om inferioriteit van de ander neer te zetten. Bij drag lijkt Dolly Parton een voor de hand liggender rolmodel overigens, wat Dietrich populair maakte is ook het verbreden van de door gender opgelegde identiteit. Ze stond zeker niet model voor de uiterlijke kenmerken van drag. Wat het lastig maakt om Withuis helemaal te invalideren is de aspecten die worden uitvergroot. Daar kun je als vrouw best van gruwelen, zonder dat je dat ongepast maakt. De vergelijking met blackface is door het verschil in intentie misschien niet de juiste, maar dat er overeenkomsten zijn in voorbereiding op de performance kan niet ontkend worden. Geen discussie om per se direct te smoren, denk ik dan. Overigens, blackface om de kracht van Aretha Franklin uit te beelden is simpelweg geen optie en is wat mij betreft daarmee geen argument om in te zetten tegen Withuis. Blackface is blackface, daar is geen enkele intentie meer tegenop gewassen. Die filmpjes met blackface hoeven van mij niet. Net zo min als er passages uit Mein Kampf nodig zijn om aan te tonen dat Hitler een slecht mens was. Ze zijn stuitend.
Je hebt juist wel citaten uit Mein Kampf nodig om Hitlers geest te doorgronden. Deze fragmenten moet je vergelijken met citaten uit Mein Kampf die je gebruikt in het kader van een betoog.
Daar heb je een punt. Wat ik eigenlijk bedoel te zeggen is dat er in dit type stukjes geen voorbeelden nodig zijn van blackface. Net zo min als je passages van Hitler nodig zou hebben om in dit type stuk je punt te onderstrepen.
Dus eigenlijk komt het erop neer dat de bedoeling van de "dader" het eigenlijk goed maakt. Met blackface is het de bedoeling de donkere mens belachelijk te maken met met drag is het meer de bedoeling om iets neer te zetten wat vaak zo overdreven is, dat het duidelijk is... Zoiets als Zwarte Piet dus?
Het verschil tussen womanface en blackface is het verhaal dat er over gemaakt en gebruikt word, laat Han zien. Je had er net zo goed een stel andere verhalen over kunnen neerzetten, OOK gestoeld op feiten, maar met andere contexten en locaties en culturen en sexen of identiteiten in acht nemend. Niet net doen alsof je selectie een bijbel is die uitmaakt wie goed en slecht is.
Heel simpel gezegd: Blackface komt voort uit een houding van misplaatste zelfoverschatting van het 'blanke ras' en een al even misplaatste minachting voor alle andere 'rassen' en dan met name het 'zwarte ras', terwijl het verschijnsel 'drag queen' juist voortkomt uit bewondering voor het vrouwelijke en de behoefte tot vereenzelviging. Toch?
Toch kan ik niet uitsluiten dat een drag queen dit ook uit een vorm van zelfoverschatting doet. Dit omdat het op basis van een simpele en achterhaalde karikatuur van vrouwen gedaan wordt.
Withuis is ook oud genoeg om nog zelf martelwerktuigen zoals de jarretels/step-in en de naaldhakken als verplichte attributen voor goedgeklede vrouwen te hebben meegemaakt.
Dat was ook niet de bedoeling. Ik wilde aantonen dat Blackface en drag heel verschillende dingen zijn. De afkeren van Withuis staan hier los van.
Het is belangrijk dat iemand als u zijn licht laat schijnen op dit soort gewichtige kwesties.
Als je kijkt naar heersende sociale opvattingen binnen de wetenschap dan is het zo dat de verschillen en overeenkomsten tussen geslachten en rassen zo groot zijn dat geslacht en ras eigenlijk nikszeggend zijn. Dit geeft paradoxen zoals je kan je vrouw voelen als man terwijl de vrouw niet eens bestaat. Je kan je blank voelen als donker iemand terwijl blank niet bestaat. Maar blijkbaar is het beeld van de vrouw dan gebaseerd op de vrouwen die wat met je overeenkwam.
Blackface kan me niet boeien en neem daar ook geen aanstoot aan, opgegroeid in de tijd van provadja's, vrijheid blijheid, hedonie, een tevreden roker is geen onruststoker, een ieder z'n meug; ik vind het allemaal best en als het daarbij goede entertainment/kunst oplevert moeten we niet al te kinderachtig worden en mensen willen beknotten. https://www.youtube.com/watch?v=TmalgCMXbxs&ab_channel=Mrs.Smith
Withuis' constatering …"Als vrouw vind ik het onaangenaam dat de drag queen uitdossing doorgaat voor wezenlijk ‘vrouwelijk’." is met dit stuk niet weerlegd. Dat kan ook moeilijk lijkt me. Je ergert je aan dat gedrag of niet.
Dan kan je als tegenstander nog zo van mening zijn dat het niet zo bedoeld is. Als vrouwen zich onprettig voelen bij drag queens dan moet dat serieus genomen worden en dan moeten we daar iets mee. Net zoals we bij zwarte piet iets moesten. Of niet soms?
Het gaat altijd om en interpretatie en uitleg met eigen oordeel en ervaring. Het is derhalve altijd subjectief en wordt echter gebracht als een objectief oordeel. Waarbij de ene mening meer zeggenschap heeft als de andere, en dat onterechte superioriteitsgevoel wordt door woke en gender verder uitgebouwd. Het zal ook altijd een subjectieve discussie blijven, waarbij allebei de meningen evenveel inhoudelijke zeggenschap heeft. Maar die qua oordeel beide richtingen op kan bewegen, eigenlijk een golfbeweging. Dat geldt voor vele onderwerpen en meningen, waarbij de subjectiviteit wordt gebracht als een objectief oordeel.
@Robbin Ik heb spijt van mijn opmerking want ik weet veel te weinig van de wereld van drag queens. Wel zag ik het punt van Withuis die zich ergert aan wat ze meent een karikatuur is van vrouwen en waarom het maken van een karikatuur van zwarte mensen dan wel op veroordeling kan rekenen. Wat ik wel weet is dat als je in een discussie gevoelens inbrengt je dan uitgepraat bent. Gevoelens kun je niet tegenspreken.
Hoe weet Han dat Drag Queens (elementen van) vrouwelijkheid gebruiken om ‘hun omgeving naar hun hand te zetten ‘? En waarom mogen vrouwen niet vinden dat Drag Queens een karikatuur van vrouwen maken door hun keuze voor extreem grote hoeveelheden make-up, enorme borsten en pruiken? Gebruiken ze die extremiteiten niet om juist aan te tonen dat ze geen vrouw zijn? Is het antwoord bevestigend, dan lijkt me dat een overeenkomst met Blackface, zoals Han die definieert.
A. Ik heb ogen in mijn kop. B. Natuurlijk mogen vrouwen dat. Het is niet zo dat drag queens die extremiteiten (welke?) zouden gebruiken om aan te tonen dat zij geen vrouw zijn. Gewoon niet. Anders zouden ze het anders aanpakken.
Dag Han, mooi dat je empirische vermogens hebt, maar of je daarmee ook de psyche doorgrondt…? Het lijkt me psychologie van de kouwe grond. Wat betreft die extremiteiten: ik doelde op extreem grote tieten, pruiken, wimpers en dergelijke. Het is eerder een karikatuur van een vrouw die geschetst wordt dan wat ( ik althans) in real life tegenkom. Maar met deze uitleg mijnerzijds: ben je het ermee eens dat zowel Blackface als drag Queens een karikatuur maken van respectievelijk zwarte mensen als vrouwen?
Nog even een aanvulling. Wellicht helpt het je als je naar de definitie van karikatuur kunt; uit op een humoristische of beledigende wijze uitvergroten van kenmerken. Zie: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Karikatuur#:~:text=Een%20karikatuur%20is%20een%20humoristische,of%20ter%20belediging%20zijn%20bedoeld.
Nee, dat ben ik niet met je eens. De arguentatie staat in mijn stuk. Geen 2 liedjes voor 1 cent. Je beschrijving van drag queens is wel karikaturaal.
'Nee, dat ben ik niet met je eens. De arguentatie staat in mijn stuk. Geen 2 liedjes voor 1 cent. Je beschrijving van drag queens is wel karikaturaal.' De overdreven pruiken, zware make-up en grote borsten zijn uitvergrotingen van een kenmerk en dat heet een karikatuur. Drag is een karikatuur. Betogen dat daarmee iets gevierd wordt wat bij Blackface overduidelijk niet het geval is (daar zijn we het over eens) verandert daar toch niets aan?
Hoi Jerom, inderdaad verbaas ik me ook over de reactie van Van der Horst. Maar stel hij (en die drags) vinden inderdaad dat het geen karikatuur is wat ze uitbeelden. Wat is het dan? Het ‘ideaalbeeld’ van hoe een vrouw eruit hoort te zien? Dat zou ik als vrouw helemaal beledigend vinden (en als heteroman nou ook niet bepaald aantrekkelijk, maar dat is iets persoonlijks natuurlijk).
Goede analyse. Overigens heeft de populariteit van de genoemde filmdiva's bij dragqueens misschien ook nog een bepaalde ondergrond: de travestie en veronderstelde biseksualiteit van Marlene Dietrich, de veronderstelde homoseksualiteit van Greta Garbo, en de contra-altstem van Zarah Leander. (Maar houd me ten goede: ik ben geen "insider"!).
Garbo had een jeugdvriendin die zij brieven heeft geschreven maar daar is het waarschijnlijk bij gebleven.
Drag queens verbeelden een westers steteotype beeld van de vrouw. Dat valt niet te ontkennen. De vraag is hoe erg dat is. Wat mij betreft had zwarte piet mogen blijven, maar dan vergezeld van wit geschminkte mensen van kleur zodat de witte mens ook eens belachelijk kon worden gemaakt. Maar blijkbaar wil iedereen liever serieus en lichtgeraakt zijn.
"Zij vieren de vrouwelijke macht zoals die tot uiting komt in schoonheid, in kleding, in seksualiteit." En dan heb je nog sommige hedendaagse carrière vrouwen. Die zich vrijelijk en genadeloos kunnen bedienen van verschillende maskers: die variëren van matta hari, tot bevrijdde vrouw die staat voor gelijkwaardigheid en dan -opeens- promoveert tot CEO. In menig boardroom -waar alles geoorloofd is- een aanzienlijke voorsprong. Laat wat dat aangaat nooit iemand vooronderstellen dat vrouwen niet gevaarlijk kunnen zijn.
Vrouwen, het zijn net mensen, niet? Ik vind het trouwens nogal leuke mensen ook in veel gevallen.
Haha ja, doet me denken aan een advocate die mij ooit bijstond in een burgerlijke zaak. Toe ik haar sprak in haar kantoor was het een gewone vrouw in jeans en een trui, maar toe ze opdaagde om te verdedigen, wat een transformatie , strakke korte rok, hoge hakken, kundig opgeschminkt en omhangen met goud, waarlijk een gevechtstenue.
RosaRosa inderdaad gevechtstenue. Een familielid verwisselt t-shirt & jeans voor pak, overhemd en das voor naar de rechtbank.
Waardevolle analyse Han. ---------------- "Waarom is blackface een misdaad en drag kunst?" ---------------- Het is allebei kunst. Het is allebei extravagant. Maar bij blackface gaat het erom te denigreren. Bij drags daarentegen om op te hemelen. Sommigen zien drag queens dan ook als een vorm van postmodern feminisme. En niemand wil een blackface die verhaaltjes voorleest aan zieke kindertjes. Maar een drag queen wel natuurlijk. Ik weet eigenlijk niks van drag queens, het is mijn wereld niet. Daarom heb ik, in aanvulling op Han's video's, maar eens wat op YouTube rondgeneusd, waarbij ik stuitte op onderstaande show, die al zo'n 15 jaar bestaat: RuPaul's Drag Race. Typisch Amerikaans vermaak, extravagantie en hyperbolie tot in het extreme. Maar wat mij betreft zéér vermakelijk en leerzaam. https://youtu.be/znlJdzR5gBo
[Zij vieren de vrouwelijke macht zoals die tot uiting komt in schoonheid, in kleding, in seksualiteit. ] Omdat het vrouwen eeuwen aan echte macht ontbrak moesten ze die op deze slinkse wijze verkrijgen.
Aanvulling, als extra argument. Als deze queens cis-vrouwen waren met dezelfde 'performance', zou ik als (cis-)man zonder meer opgewonden raken. Zij beelden een soort 'killing' /overweldigende vrouwelijkheid uit.
Greta Garbo had juist een androgyne uitstraling in haar elegante lange broek. In de jaren 20-30 was er durf voor nodig om tegen de gendernormen in te gaan door het dragen van (mannen)broeken. Toch werden actrices zoals Dietrich, Garbo en Hepburn mode-iconen. Het prestigieuze modeblad Vogue publiceerde fotos van Dietrich in broekpak in 1933. Inmiddesl zijn broekpakken het toppunt van saai.
@Danielle, Tijden veranderen. Het feminisme van nu is niet meer dat van toen. Nu heb je Madonna, Beyoncé en Taylor Swift als rolmodel resp. voorbeeld. Broekpakken benadrukken volgens mij vooral de mannelijke kant van lesbische vrouwen, die ze overigens ook kunnen uiten als drag 'kings'.
Mannelijk? Lesbisch? Olena Zelenskyy in een stijlvol broekpak https://www.youtube.com/watch?v=7bNzbXvkYCk
Ik ben geen fanatieke TV-kijker, maar zo nu en dan kijk ik weleens naar 'Masterchef' een Engels kookprogramma waar amateurkoks het tegen elkaar opnemen voor de titel 'masterchef of the year' Vorig jaar of zo was er een drag queen in vol ornaat die meedeed. Zij (hij?) was niet de beste kandidaat van dat jaar, maar wel veruit de leukste. Ze (hij?) improviseerde er een complete, bijzonder vermakelijke show van. Niet zo opgefokt als die Amerikanen. Meer Brits onderkoeld, bijna terloops. Ik vond het jammer dat ze (hij?) in de derde ronde of zo afviel. ik had haar (hem?) graag de titel gegund.
@DD, O ja broekpakken, natuurlijk, kunnen heel charmant zijn. Ik bedoelde eigenlijk tuinbroeken. Ik heb een vrouwelijk echtpaar gekend (wij schaakten bij dezelfde club), waarvan de ene helft vrijwel steeds in zo'n spijkeroutfit rondliep. Leuke vrouw, maar met een mannelijke uitstraling. Wel enkele decennia geleden. Drag queens namen toen nog geen plaats in, in mijn bewustzijn.
Je beoordeelt tradities en culturele verschijnselen naar de normen en waarden van in dit geval de Verenigde Staten. Hier is voorzichtigheid geboden. Precies! Nina Jurna op reis van Bahia tot Brooklyn is een zeer belangwekkende serie in dit opzicht. En uiteraard, dat we eens goed in de spiegel moeten kijken voor we in denkbeelden mee gaan. Voor de Curaçaonaar is er een rangorde in zwart zijn. En zij willen, dat wij allemaal ook Nina Jurna zelf pappiamentu spreken. Wij praten over de gevoelens van mensen van kleur. Ook daarin zijn enorme verschillen. Plantageslaven, huisslaven. Productie voor de export of productie voor de eilandbewoners.? De eigen nu gangbare woke mening opleggen is neo-kolonialisme. Bijeen viel uiteen. Is dat de reden?
"Je beoordeelt tradities en culturele verschijnselen naar de normen en waarden van in dit geval de Verenigde Staten." Een aantal jaar terug kwam ik daar een pakkend voorbeeld van tegen. Trent Lockett, een Amerikaanse basketbalspeler, ging naar Europa en tekende een contract bij Betis, een club uit Sevilla. Toen hij besloot om tijdens de heilige week eens een wandeling te maken in de stad schrok hij zich wezenloos toen hij daar de Nazareno’s tegen het lijf liep: https://www.thesun.co.uk/sport/3314663/american-basketball-star-trent-lockett-confused-ku-klux-klan-for-easter-religious-festival-in-spain/ Het is vanuit zijn perspectief natuurlijk zeer begrijpelijk dat hij meteen een verband legde met de KKK. Maar Lockett bleef niet bij zijn eerste oordeel en liet zich informeren, al bleef hij zich er ongemakkelijk bij voelen.
Wellicht kan de redactie bovenaan het artikel een waarschuwing (trigger warning) plaatsen m.b.t. de extreem racistische beelden die onder het artikel vertoond worden? Zeer bedankt.
Vond je mijn waarschuwing bij de bovenste clip dan niet voldoende?
jammer dit stuk had meer diepgang van mij gemogen. Het dieper punt van dit ligt naar mijn mening meer in lijn met. "Tribal make-up plays a key role in many of the various groups. The make-up, often in the form of face paint, is used for many different reasons and can signify many different things such as hunting, religious and traditional reasons, military purposes or to scare an enemy. It also functions as social markers, distinguishing boys from men, men from older men, men from women and members of the tribe from outsiders. Face painting indicates status and they convey a strong cultural meaning. Africa has an estimated total of 3000 tribes, all of which vary incredibly in terms of language, culture and traditions." Wat voor de een X betekent kan voor de andere Y betekenen. Omdat er een groep is die het voor foute redenen gebruikt, betekent het niet dat iedereen het exclusief voor die reden gebruikt.
Ik denk dat vrouwen zich ook niet negatief aangesproken voelen door dragqueens.
Dat dacht ik als blanke Nederlander ook over zwarte piet. Laat dat aan de vrouwen zelf zou ik zeggen.
Vrouwen moeten niet zeuren toch! Zelfde als een trans die de.miss verkiezing wint. We slaan te ver door. Alles wat.niet onder man valt mag ineens bij de vrouwen mee doen. En als je er iets van zegt discrimineer je, je bent niet.tolerant etc etc. Wie komt er op.voor de belangen van de biologische vrouw.
"De inhoud van deze reactie voldoet niet aan de spelregels. Het is niet (langer) mogelijk om te reageren."
Zoals altijd is het niet zo zwart wit. Allereerst is er de travestiet. Die kan je in twee categorieën verdelen (al kan er overlap zitten). De eerst is de man met vrouwelijke gevoelens (misschien part time). De categorie waar Han het over heeft. Maar ook kan het een fetisj zijn. Maar niet elke travestiet is een drag queen. Een drag queen is theatraal en vaak een parodie op een vrouw. De (vermeende) vrouwelijke kenmerken worden expres vergroot. Dan zijn er wel degelijk raakvlakken met de Blackface: die ook een parodie is op de vermeende luie en domme zwarte. Het is dus niet zo zwart wit dat je alles makkelijk in overzichtelijke hokjes kan stoppen en daarover kan oordelen. (Zelf lig ik niet wakker van drag queens of van een blanke met zwarte schmink op het gezicht).
Misschien betekent punt 3 wel gewoon dat we voor de verandering eens mensen het voordeel van de twijfel in plaats van het nadeel van de twijfel moeten geven als het om interpretatie van hun intenties gaat. Zou ook wel eens verfrissend kunnen zijn.
Zoals zoveel meningen, termen en opvattingen is de scheidslijn flinterdun maar de wederzijdse aanhangers staan direct diametraal tegenover elkaar. Wat ze overeenstemmen is de Amerikaanse term. Naar goed gebruik zal dat in Nederland tot een concensus kunnen leiden met de term Dragface. Dit is het Polderen & Oplossen. Om het helemaal te verNederlandsen (en niet te vergeten te verBelgen) wordt het ''mombakkes''.