Het vaasje van Rutte is gebroken

Telkens als we denken dat het niet erger kan, wordt er een nieuw dieptepunt bereikt.

“Ik zie Nederland als een vaasje, dat we met 17 miljoen gewone en bijzondere mensen vasthouden”, schreef minister-president Rutte in 2018. “We hebben voorbeelden gezien van samenlevingen waar ze het vaasje lieten vallen”, schreef minister-president Rutte in 2018, niet wetende dat het vaasje onder zijn bewind zou breken.

De minister-president heeft het vaasje al vaak uit zijn handen laten glippen. Er zaten dan wat scheurtjes in het vaasje. De bonnetjesaffaire, het schandaal rondom het afschaffen van de dividendbelasting, de zeventig burgerdoden in Irak, het toeslagenschandaal, gedupeerde Groningers, Omtzigtgate en tot slot nog de gewiste sms’jes van Rutte. Het vaasje waar Rutte voor zou moeten zorgen is zo goed als kapot. Ieder mens met gezond verstand realiseert zich dat het tijd is voor verandering. Keer op keer laat Rutte het vaasje uit zijn handen vallen. Telkens als we denken dat het niet erger kan, wordt er een nieuw dieptepunt bereikt. Het vaasje is kapot. 

Afgelopen week heeft heel Nederland helaas opnieuw gezien hoe gebroken het vaasje daadwerkelijk is. Een baby van drie maanden oud is in de sporthal bij het aanmeldcentrum voor asielzoekers in Ter Apel overleden. Een verschrikkelijke gebeurtenis die nooit had mogen plaatsvinden. De omstandigheden in Ter Apel zijn mensonterend. Honderden mensen slapen in de buitenlucht. Douches zijn niet aanwezig, toiletten worden niet goed onderhouden en medicijnen worden niet goed geleverd. Het is schandalig. Er moet per direct een oplossing komen. Een oplossing die er zelfs al had kunnen zijn, als er een keer menselijk gehandeld zou worden in plaats van dit Ruttiaanse bezuinigingsbeleid.

De oplossing van het kabinet is om pas dit najaar 20.000 asielzoekers met verblijfstatus te huisvesten in huurwoningen. Bij veel Nederlanders schoot deze oplossing in het verkeerde keelgat, maar niet om de reden die ikzelf had bedacht. Het is verbazingwekkend dat er nu vanuit bepaalde partijen wordt geroepen om een asielstop. 

Hierbij wordt vaak de afspraak van de Dublinverordening genoemd in combinatie met opvang in de regio. Volgens de Dublinverordening is het zo dat vluchtelingen verplicht zijn om in het eerste land van aankomst asiel aan te vragen. Het zou mooi zijn als dit zou lukken en als die vluchtelingen dan ook goed opgevangen zouden worden.

 Nog mooier zou het zijn als er helemaal geen vluchtelingen zouden zijn, omdat er geen oorlog zou zijn. Helaas is dit niet de realiteit.

De realiteit is dat we als Europese Unie in 2015 gezien hebben dat de Dublinverordening niet werkt. De druk van asielzoekers op landen als Griekenland en Italië was immens. Vluchtelingen moesten dus verdeeld worden over heel de Europese Unie, als wij hen humaan wilden opvangen. Ook nu is dat het geval, want de vluchtelingencrisis waar de Europese Unie mee te maken heeft, lijkt helaas nog lang niet voorbij. Wij zijn lid van de Europese Unie en dus hebben wij de taak om vluchtelingen op te vangen.

Het is begrijpelijk dat mensen het niet fijn vinden dat de huurwoningen, die al behoorlijk schaars zijn, worden gebruikt om asielzoekers in op te vangen. Die woningen zouden namelijk naar mensen moeten gaan die al veel langer wachten. “Hoepel die vluchtelingen maar ons land uit!”, reageerden sommige mensen op social media. Ik vraag mijzelf altijd af in hoeverre de meeste mensen dit menen. Een vluchteling wordt niet zomaar een vluchteling. Je gaat niet zomaar weg uit je moederland zoals deze mensen doen. We hebben hier echt niet te maken met gelukszoekers. Welke gelukszoeker gaat nou buiten in de regen in Ter Apel slapen? 

Daarnaast vraag ik mij ook af in hoeverre deze mensen zich echt verplaatsen in een vluchteling. Iedereen kan zomaar een vluchteling worden. Niemand kiest ervoor. Als u zich in een situatie bevindt waarin u uw leven niet zeker bent, zou u dan liever wel of niet de mogelijkheid hebben om te kunnen vluchten naar een land waarin de toekomst er beter uitziet? Een land waarin de samenleving het als hun collectieve taak ziet om andere mensen ook zo te behandelen als zijzelf behandeld zouden willen worden.

Elke oplossing had waarschijnlijk polariserend gewerkt, net zoals de huidige. Het is nu juist aan alle inwoners van Nederland om ervoor te zorgen dat er een ander beleid komt. 

We hebben hier te maken met een vluchtelingencrisis die gecreëerd is dankzij wanbeleid. Het is te makkelijk om de huidige en de toekomstige vluchtelingen de schuld in de schoenen te schuiven. Het probleem is het beleid van kabinet Rutte-IV.

Regeren is vooruitzien. Regeren is problemen voorkomen in plaats van genezen. Een regering hoort er te zijn voor alle mensen in het land. Op dit moment is de situatie omtrent de vluchtelingen onomkeerbaar. Het had voorkomen kunnen worden, maar dat is nu te laat.

Een soort van ‘oplossing’ is er, maar het probleem blijft. Het is tijd dat de stekker uit dit kabinet wordt getrokken, zodat er nieuwe verkiezingen komen waar dan hopelijk een regering uit komt die de problemen wél aan wil pakken en die ook vooruit kan zien. 

Met een beetje geluk levert een partij eindelijk een betere minister-president die het gebroken vaasje van Rutte weer aan elkaar kan lijmen.