'Het rechtse racisme van Jeroen Pauw'

Anne Fleur Dekker, wat een verademing. Daar zat ze, bij Jeroen Pauw aan tafel. Net als bij het zien van Sylvana Simons, zie ik voor het eerst in lange tijd iemand die me hoop geeft. Hoop op een mooier Nederland met fijnere, solidaire mensen in deze gitzwarte tijden waarin het land opgeslokt lijkt te zijn door pure haat jegens hen die er een beetje anders uitzien of anders denken. Een tweeëntwintigjarige jonge vrouw die haar rug recht hield tegenover drie oude witte mannen die haar met geheven vingertje de les wel even zouden lezen.

Het postkoloniale droop er weer vanaf. De badinerende toon waarop Ed Nijpels Anne Fleurs actie meerdere malen probeerde te kleineren als “grap”, ondanks haar herhaaldelijke ontkenning dat het geen grap was, sprak boekdelen. De manier waarop deze jonge vrouw behandeld werd laat ons allen weer eens haarfijn zien in wat voor cultuur we leven. Een cultuur die diepgeworteld is in het sprookje van witte mannelijke hegemonie. Ik schreef het al eens eerder: laat het zich maar openbaren. De pus moet uit de wond.

Jeroen Pauw, ook zo’n man van de verloren generatie, die de gedachte aan een wereld van gekleurde en seksegelijkwaardigheid niet kan uitstaan. Het was werkelijk weerzinwekkend om te zien hoe hij tekeerging tegen een jonge vrouw die moet onderduiken omdat fascistisch-rechts haar het licht niet in de ogen gunt. De man is zo’n gênante vertoning dat mijn tenen zich automatisch krommen als ik hem hoor spreken. Het is pijnlijk om te zien. Hij heeft er trouwens al jaren een handje van om mensen met een fijne en solidaire mening helemaal kapot te maken in zijn programma. Met name als ze gekleurd en (of) vrouw zijn, daar kan ie al hélemáál niet tegen.

Zo zat Hassnae Bouazza – journaliste, columniste, en de vrouw van de superscherpe columnist van Frontaalnaakt, Peter Breedveld – eens bij Pauw & Witteman (het symbool ‘&’ dient hier vervangen te worden door het woordje ‘ouwe’). Een vrouw die al jaren gebukt gaat onder het schandpaal-extremisme van extreemrechts en die dagelijks verwensingen als “moslimhoer, slet, geitenneuker, pedoprofeet’ en ga zo maar door te horen krijgt. Zij werd uiteraard ook helemaal de grond ingeboord door Jeroen Pauw. Op onsmakelijke wijze werd zij geconfronteerd met de beelden van een terroriste en moest zij, als Nederlandse, zich verantwoorden voor de acties van deze extremist. Ja, want als je tegen discriminatie en vóór een inclusieve samenleving bent, dan heul je dus met internationale terroristen. De wanstaltigheid is onbeschrijflijk.

Of wat dacht u van de uitzending van vorige week waarin Pauw tegenover de heren van DENK ongegeneerd liep te verkondigen dat 99% van ‘s werelds terrorisme islamitisch is. Het is zo typerend voor een man die al tien jaar lang geen genoeg kan krijgen van alles wat niet wit en man is te vernederen. Behalve als de bruine man of vrouw de eigen etnische achtergrond te grabbel gooit, dan is meneer opeens één en al luisterend oor.

Hij is trouwens ook één en al luisterend oor als je moslims wilt vergassen. Zo was Astrid Bello (“vergas alle moslims!”) uiteraard welkom in zijn show voor een heerlijke ego streling. Want oproepen tot het vergassen van moslims is namelijk niets vergeleken met het taartje gooien van Anne Fleur. Ja mensen, dán heb je het er natuurlijk zelf naar gemaakt, dán vraag je om doodsbedreigingen.

Ziehier, de dubbele moraal van dit land haarfijn blootgelegd door Pauw zelf: Anne Fleur moet oppassen met wat zij zegt in een land waar politici beveiligd worden omdat ze niet meer kunnen zeggen wat ze willen. Ondertussen rept hij met geen woord over het feit dat de tweeëntwintig jaar jonge Anne Fleur zelf niet meer veilig over straat kan omdat de achterban van diezelfde politici haar dood wil hebben.

Dit is een tijd waarin werkelijk de meest onsmakelijke dingen gezegd kunnen worden over gekleurde mensen, moslims, en vrouwen. Over mensen die doodsbang zijn maar die totaal genegeerd worden want je moet ‘luisteren’ naar dat andere ‘slachtoffer’: de ‘bezorgde burger’. Sterker nog, als je Sylvana Simons wilt deporteren, krijg je een uitgebreid interview in de NRC en heb je grote kans dat je eregast wordt bij Pauw waar je met fluwelen handschoentjes zult worden aangepakt. Het is karakteristiek voor een slag hypocriete witte heren dat helemaal geen probleem heeft met bedreigingen, seksisme en racisme zolang het maar jegens hen is die zij als ‘de ander’ beschouwen.

Daarom verbaast het ook niet dat onder dit type ouwe witte heren dat knuffelen van extreemrechts super trendy is. Ze hebben namelijk maar wat goed door dat extreemrechts hun hegemonie tracht te beschermen. Joris Luyendijk heeft tegenwoordig ook al zo’n kritiekloze obsessie met racisten.

Wat zal het trouwens zuur zijn voor Pauw. Doet de man zo zijn best om te laten zien dat hij werkelijk niets opheeft met linkse, vrouwelijke en gekleurde mensen en nóg stééds wil Geert Wilders niet in zijn programma komen. Het enige punt waarop ik Wilders helemaal gelijk geef. Je moet niet bij die gast aan tafel gaan zitten.

Ik schreef het al in dit stuk over feminisme: witte vrouwen die de gedeelde smart erkennen met gekleurde mensen, zijn zij die de strijd kunnen aangaan met een postkoloniale cultuur die diep geworteld is in de dominantie van witte mannen. Anne Fleur is een jonge vrouw die het door heeft. Ze zei het scherp, namelijk dat je de klos bent in dit land als je als vrouw óf gekleurd persoon een eigen mening hebt. Ze had het niet beter kunnen zeggen. Ze sprak niet alleen over de ‘eigen’ groep, zoals de oude generatie witte feministes, maar ze had het over iedereen die onderdrukt wordt in dit systeem, en daarmee liet ze zien dat haar ‘eigen groep’ inclusief is en van alle kleuren. Dat stemt mij hoopvol. Ze is jong en ze is de nieuwe generatie. Daarom hoop ik dat er heel gauw meer mensen zoals zij opstaan, want ik ben de meer dan vijftien jaar durende rechts-racistische ellende komend van ouwe mannen als Pauw, Wilders, Kelder, en de rest van die hele reutemeteut, kotsbeu.