© cc-foto: Chloé Dislare
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Ik ga zo niet rondlopen....die mensen zien er duidelijk ook niet de lol van in. Ik knip mijn spijkerbroeken pas na paar jaar af. Die zijn voor daarna voor de zomer en voor hobbie (archeologie).... vallen er gaten in dan draag ik ze in tuin af. Koop ze wel met beetje comfort en model er in....Deze zou ik voor dat ik ze aantrek al inde recycling gooien.
de bewuste consument wordt elke keer weer teleurgesteld in de industrie en de regering. Elke keer als men denkt duurzame en mensvriendelijke kleding te kopen, blijkt het dat de industrie je gewoon voorliegt en de regering daar geen maatregelen wil of kan nemen. Het is niet alleen teleurstellend, maar ook redelijk frustrerend. Misschien moet daar ook maar wat aan gedaan worden? En dan niet halfbakken zoals die eko logootjes en zo, maar echt keiharde garanties dat het extra geld wat we uitgeven ook daadwerkelijk in duurzame, mensvriendelijke kleding wordt geinvesteerd.
Controle is ingewikkeld en duur is het excuus. De terugtrekkende overheid verdient alleen nog makkelijk geld door makkelijke belastingen, de rest moet de markt maar zelf regelen. Al honderd jaar blijkt dat de markt dat niet doet, maar degenen die er het meest van profiteren vinden het wel best zo, en degenen die de dupe zijn hebben geen macht.
Het probleem van je kleding anno 2019? Iedereen houdt de godganse dag zijn capuchon of hoodie op in de openbare ruimte, dat is het probleem met kleding anno 2019.
Een probleem hier is transparantie, of in meer economische termen zou ik het informatie-asymmetrie noemen. Ik als consument wil graag duurzame kleding kopen, maar voor een deel weet ik niet welke kleding duurzaam zal zijn. Duurzame kleding is duurder om te kopen en te maken, dus ik zit als economische actor met het probleem dat een fabrikant en winkelier een prikkel hebben om niet-duurzame (en daardoor goedkoper om te maken) kleding te presenteren als duurzame kleding. Dat zou voor mij als consument de slechtste uitkomst zijn: het kopen van niet-duurzame kleding voor de premiumprijs van duurzame kleding. Dus, gegeven die informatie-asymmetrie, komen we uit op een uitkomst dat ik als consument me gedwongen voel om goedkope kleding te kopen. Ik weet dat deze niet duurzaam is, maar daarom betaal ik er ook weinig voor. Dus tenzij je dat probleem kunt oplossen zal het moeilijk zijn om mensen structureel te verleiden om duurzame kleding te kopen. Gegeven die problemen valt het me eerlijk gezegd ook nog wel mee. Meeste kleren die ik heb gaan heel lang mee vind ik. Soms zit dat wel in de prijs (een goede jas is best duur, maar gaat ook wel 15 jaar of meer mee als je er zuinig op bent), maar ook vrij simpele en goedkope T-shirts en broeken gaan voor mijn gevoel lang mee. Enige waar ik vaak moet constateren dat ze niet duurzaam waren zijn eigenlijk truien en polo-shirts.
en de bedrijven moeten maar eens genoegen nemen met een tijdje quitte spelen i.p.v. winst maken. Laat bedrijven ook eens naar zichzelf kijken in plaats van altijd de consumenten de schuld te geven.