Trump beging meer misdrijven
Het nieuwe onbehagen, van vrouw en man
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (18)
Het probleem ligt bij de mensen zelf. Gewoon pure verwendheid en het totale ontbreken van verantwoordelijkheidsgevoel van de Nederlanders zelf. Ook het krijgen van kinderen is gewoon een KEUS. Ook het willen combineren van ouderschap en carierre maken is een KEUS. Het eerste wat je hoort te leren als je een kind bent die in een snoepwinkel staat is dat je keuzes moet maken. Je kan niet alle soorten snoepjes krijgen. Als je de ene soort kiest krijg je de andere soort niet. Maar kennelijk zijn veel mensen in dit land nooit volwassen geworden en denkt men dat we alles kunnen krijgen. En als er dan nadelen kleven aan bepaalde keuzes dan schuiven we die nadelen gewoon op het bordje van de overheid, of nog erger gewoon op het bordje van een ander. Op het moment dat je een kind neemt weet je dat je bepaalde dingen opgeeft. Op het moment dat je kiest voor het ouderschap dan weet je dat of jij of je partner minder kans maakt op een grote carriere. Dat ligt niet aan de overheid, niet aan een glazen plafond en ook niet aan conservatieve oude mannen. Gewoon puur aan het feit dat je je tijd maar een keer kan besteden. En het mooie is dat je zelf verantwoordelijk bent voor het maken van je eigen keuzes. En weet je wat? Je kan ook andere keuzes maken...
Feminisme is een verouderde term, veel vrouwen zien de noodzaak of de mogelijkheden er niet meer van in. Toch werken nog te weinig vrouwen in de top. Het wordt tijd dat de combinatie werk en ouderschap niet alleen meer een vrouwenstrijd is maar dat ook meer mannen hun zorg-recht gaan opeisen.
Ik denk dat het nog steeds nogal progressief elitair is te veronderstellen dat man en vrouw alles exact fifty-fifty willen en zullen verdelen als er kinderen komen. Meestal kiest de vrouw toch voor part-time (of niet) werken en een groter aandeel in de zorg. Ik heb eens begrepen dat uit onderzoek bleek dat de meeste vrouwen daar heel gelukkig mee zijn. De hoogopgeleide progressievelingen voeren volgens mij dus een achterhoedegevecht. De enige manier om toch allebei carriere te maken en toch veel uurtjes met de kinderen door te brengen iis volgens mij flexibele werktijden te bedingen. Dat moet werktechnisch maar net mogelijk zijn natuurlijk. Of voor jezelf beginnen, zoals de schrijfster van 't stuk.
Wat ik idd mis is de eigen verantwoording in dit verhaal. Natuurlijk zijn er schrijnende gevallen maar de meeste tweeverdieners met kids moeten zelf prima in staat zijn om , en te werken en te zorgen. Ik accepteer een lager salaris en lever werktijd in voor zorgtijd. Ook mijn partner doet dit. We accepteren dat hiermee onze carrière even in de wacht staat. Dit doen we samen, met heel veel plezier.
Ach, is carriere ook niet meer iets voor kinderlozen? Sinds ik kinderen heb vind ik "carriere maken" helemaal niet meer zo interessant. Ik probeer zoveel mogelijk thuis te zijn / werken, heb met liefde de cabrio ingeruild voor een nietszeggende station en vind het pas echt belangrijk om carriere te maken als de meest lieve papa van de hele wereld. Ik zat toevallig dit weekeinde de 3 geboortekaartjes nog eens na te lezen en de tranen schoten mij in de ogen. Tevreden klanten zijn zeker belangrijk maar sinds ik kinderen heb weet ik wel wat ECHT belangrijk is.
dit is alleen maar hebben, hebben, hebben... ik ben 33, heb 2 kinderen van 9 en 3....wij hebben bewust gekozen, dan maar minder op vakantie...maar wel lekker jong kinderen. De zwangerschapsgym was een lachertje, mijn vrouw die toen 20 was kon alles meedoen, de oudjes van 37/38 konden hun been nog niet opliften. 2 x een 10 was de score bij de bevalling, 4 uur in ziekenhuis, 5u30 geboren, om 8 uur weer thuis..en alles ging goed. Dus mensen, kies eens niet voor jezelf..egotrippers tegenwoordig.. en ja, mijn vrouw kiest bewust voor het moederschap, is de hele dag vrij...en mijn kinderen? Nou, die hebben zich kunnen hechten aan 1 persoon zoals het belangrijk is tot hun 6e jaar, evenwichtig en sterk en zeer geliefd door ons.. ouderwets he...:) en ik? ik werk 4 dagen.. hoe we het doen? nou..geen auto, op vakantie naar italie in de caravan van mijn schoonouders.. nee, we kunnen geen g-star betalen, geen nieuwe tv of weet ik wat. Maar ik heb alles wat ik wil....zeker met de sneeuw is alles wat je nodig hebt een slee...die had ik nog van toen ik klein was..
Goed verhaal. Uit een aantal reacties hieronder blijkt wel dat een verandering van mentaliteit hoog nodig is. Nederland is nog lang niet geëmancipeerd. Zolang mensen denken dat 'men' zich aan de maatschappij moet aanpassen, omdat die, ooit door mannen geschapen, nu eenmaal zo 'is', zal er weinig veranderen. Geen idee waarom mensen meestal denken dat de huidige samenleving nu eenmaal een vast gegeven is, alsof dat onveranderlijk zou zijn. Wat een onzin. Alsof de gemiddelde bedrijfscultuur de maatschappelijke cultuur behoort te bepalen. En waarom mensen die dat willen veranderen van egoïsme zouden getuigen is mij duister. Er valt echt het nodige te verbeteren. Zoals ook Franke hier mooi aangeeft. Beetje vreemd voorbeeld misschien: Ik heb ooit in AD gelezen over een ludiek onderzoekje (weet helaas niet meer welk), waaruit bleek dat vrouwen de neiging hebben om wc-papier te verfrommelen tot een propje en mannen dat meestal netjes dubbelvouwen. Zolang wordt verwacht dat vrouwen wc-papier ook netjes dubbelvouwen en mannen die er een propje van maken als afwijkend worden beschouwd, zal er van emancipatie weinig terechtkomen.
Een eerlijk stuk van Roos Wouters. In feite geeft het weer dat een slimme meid die op haar toekomst is voorbereid, toch niet zo slim is. De toename van de welvaart kwam door de verhoogde inkomsten welke 2 partners genereren. Dat effect is nu uitgewerkt, de maatschappij heeft er de vruchten van geplukt. Iedereen kapitalist prima, maar om het in stand te houden, moeten wel 2 inkomens blijvend worden ingebracht. Er komt een einde aan het uithoudingsvermogen van de moderne vrouw. Dat is een volstrekt legitieme hartekreet lijkt mij. Wat nu? Alles heroverwegen en armer gaan leven. Alleenstaanden hebben die keuze niet, trouwens nooit gehad.
Prima verhaal en een goed manifest, al snap ik niet waarom daarin dan weer gevraagd wordt om "betaalbare en laagdrempelige voorzieningen voor kinderen". Dat betaalbare riekt er toch naar dat anderen aan die opvang moeten meebetalen en dat is helemaal niet nodig. Het is zo simpel: de moderne tweeverdieners betalen nog steeds kapitalen om het traditionele gezin te subsidiëren. Gelukkig wordt er langzamerhand een eind gemaakt aan de maar liefst 5 miljard aanrechtsubsidie per jaar, maar er blijft nog genoeg over. Denk alleen maar aan de partner-AOW waardoor nimmer werkende huisvrouwen zo'n 140.000 euro incasseren uit de pensioenpot. En wie brengt dat op? Precies. Als een eind wordt gemaakt aan het financieel discrimineren van gelijkwaardige partners ten gunste van traditionele kostwinnergezinnetjes, dan is er helemaal geen externe bijdrage nodig voor kinderopvang: dat kun je allemaal ruimschoots bekostigen van geld dat niet meer van je wordt afgepakt. En gelukkig hoeven steeds minder werkgevers ervan te overtuigd te worden dat parttimers en thuiswerkers hun werktijd veel efficiënter besteden. De ondernemersbladen staan vol met succesverhalen, dus het besef dringt echt wel door dat er met flexibiliseren pure winst te behalen valt.
"Het is zo simpel: de moderne tweeverdieners betalen nog steeds kapitalen om het traditionele gezin te subsidiëren." Nederlandse kinderen in 'basisschoolleeftijd': Ongeveer 2 miljoen. Directe overheidssubsidie aan kinderopvang: 2 miljard, voor 0,5 miljoen kinderen. De 'aanrechtsubisidie' heffingskorting: Kennelijk 5 miljard. Voor de resterende 1,5 miljoen? Of is er een andere berekening mogelijk waarin de kinderopvang niet harder gesponsord wordt dan het aanrecht?
Ik denk dat vrouwen teveel willen. En dit... En dat. Ik snap de wens maar waar is dan de verantwoordelijkheid voor de kinderen? Echte moeders zijn er op de eerste plaats voor hun kinderen en stellen hun leven in het teken van hun opvoeding. Maar ja dan moet je jezelf wegcijferen. En wie wil dat....?
Als dat geldt voor echte moeders, help je ons dan ook even door te vertellen wat geldt voor echte vaders? Da's wel zo makkelijk ...
Dit is probleem is m.i. vooral gestoeld op de in essentie christelijke visie op de verdeling van taken tussen man en vrouw. Tweede oorzaak is toch vooral dat de politiek nog steeds een mannen kwestie is. Het maakt in dit geval niet uit of er wel of niet vrouwen in de (christelijke) partijen in de Tweede Kamer zitten, want die zijn van kind af aan zo geïndoctrineerd, dat daar de vernieuwing niet van komt. Dat zijn en blijven m.b.t. de emancipatie, gezondheidszorg en onderwijs toch vooral 'remmers in vaste dienst' met een bijrol, meer nog een excuus positie in de emancipatie. Vanuit dat perspectief is het niet zo opmerkelijk dat er geen door vrouwelijke Tweede Kamerleden geïnitieerd initiatief is om dit streven wettelijk te verankeren. Het wordt inderdaad hoog tijd dat mannen en vrouwen zich bewust worden van de economische waarden van vrouwen, en dat de vrouwen die waarde beter leren uitspelen in onderhandelingen. Te beginnen met het opzeggen van lidmaatschappen van vakbonden en dergelijke en het zeer politiek kiezen van vertegenwoordigers in allerlei publieke organen. Nog los daarvan is het een probleem dat aan het verdampen is. Gekwalificeerde medewerkers worden op korte termijn heel erg schaars door de vergrijzing. Ik heb het fantasietje dat vrouwen over niet al te lange tijd zelf hun voorwaarden stellen waaronder ze willen werken en voor wie. Moeten ze die kans natuurlijk wel aangrijpen en zich niet in de mindere posities laten drukken, al was het maar door wél te gaan studeren en het overgrote deel van de tijd als drs. of ir. achter het aanrecht te gaan staan. Daar hebben vrouwen in het verleden zelf veel laten liggen in de afspraken met hun partner.
Dus als ik het goed begrijp is een goede moeder een baarmoeder en niets meer dan dat. Of moet die moeder zich heel stiekem behalve voor de kinderen ook voor jou wegcijferen?
Toch heeft Rob gelijk, of de andere kant uit kan ook.. ik zou ook graag huisman/huisvader willen zijn...heerlijk om die kleintjes het leven te leren. Nu doet mijn vrouw dit... ik vind ook dat moeders/vaders bij de kinderen blijven, iig tot ongeveer 5/6 jaar...heerlijk om die rust te hebben bij het ophalen van school...je ziet ze gewoon stralen..zeker als papa EN mama buiten staan..ipv die gehaaste mensen die kinderen van anderen komen ophalen. Ja ik weet het, nu zal iedereen gaan schreeuwen dat ik denk dat ik overtuigd ben van mijn gelijk. ik was 47% rechts, mijn overtuiging dat er iemand thuis moet zijn voor de kinderen is ook Rechts, maar dat deze taak ook perfect kan worden uitgevoerd door de vader is weer links...dus wat bomt het allemaal..;0 Kinderen EERST!!!
oh ja, toch nog ff on-topic. Hoe in godsnaam kun je je kind vergeten, hoe? Je leeft op het moment dat je kinderen hebt niet voor jezelf, maar voor hen. Nogmaals, hoe kun je je kind nu vergeten...vergeten...sjongejonge... een echte feministe zou iig om te beginnen trouw moeten zijn aan haar vrouwelijke gevoelens...of zijn die al zo afgesleten?
Het hele verhaal heeft niks te maken met feminisme maar met egoïsme. Wel kinderen willen en ook een vette baan willen. Het nemen van een kind is tegenwoordig in Nederland een bewuste keuze. Niet voor niks spreken we over kinderen 'nemen' ipv kinderen 'krijgen'. Je wilt dus een kind en dan wil je ook nog beide aan je carrière werken ? Voor veel mensen in Nederland is dat tegenwoordig een noodzaak omdat de overheid geen huismannen en vrouwen meer wil zien als mensen die iets doen. Als grachtengordelroosje heb je duidelijk ook nog zelf de keuze met Joost! Kinderen horen niet in naschoolse op[vang, dagverblijven etc. Op het moment dat jij besluit een kind te 'nemen' moet je inleveren. Dan maar niet die nieuwe functie, dan maar niet die te gekke 'kans'. Ik zou het de nieuwe verwendheid willen noemen deze klachten. En uiteindelijk zul je het te horen krijgen van de volwassen mensen die uit je hobby gegroeid zijn. Maar met feminisme heeft dit alles niks te maken. Ik zie het eerder als snobisme. Als ik er naast zit, Joost mag het weten
Als kinderen en een carrière willen egoïstisch is, hoe zit het dan met al die carrièremannen met kinderen? Die krijgen dat verwijt nooit. Dat is wat er scheef zit. Anderzijds is het wolkenfietserij als je langdurig voor parttime werken kiest en tegelijk zeurt over een glazen plafond. Maar dat zou voor mannen net zozeer moeten opgaan als voor vrouwen.