Het Nederlands artistiek prijzencircus kan leren van de aanpak bij de Oscars
© cc-foto: schermpeter42
Praat mee
Reacties (30)
Het voorbeeld van de advocaat die in een rolstoel zit, spreekt me erg aan. Want het was juist Chris Veraart die daar zat en voortdurend wees op het feit dat er veel valse beschuldigingen in omloop zijn. Hij is nu al een paar jaar overleden, maar ik heb veel van hem geleerd. Geheel ter zijde merk ik nog op dat het Rijk de Gooyer was die een gouden kalf uit het raam wiep Rijk is er niet meer, maar hij was wel een geweldig acteur. Zoals Rijk de schooldirecteur speelde in de verfilming van een van de vele boeken van Anton Koolhaas.....
Dit soort regels gelden voor alle Amerikaanse bedrijven die aan de overheid willen verkopen. Daar wordt ieder kwartaal over gerapporteerd. (werknemers per 'ras', gehandicapten, veterans). Wat mij betreft een goede actie. Vooral om in de zin 'ja ik wil wel, maar dan in mijn tempo' de 'ja ik wil wel' betekenis te laten houden. Inclusiviteit in de cast moet geloofwaardig blijven. Een James Bond die weer 'even naar de WC' moet midden in een achtervolging om insuline te spuiten schiet niet op.
Die huidskleur obsessie is ongezond en gevaarlijk. Kijk racisme bestaat en dat betekend dat mensen op basis van hun huidskleur of afkomst achtergesteld worden. Daar moet je wat aan doen. Het antwoord is niet meedoen met racisme, je verzetten tegen racisme. Niet het erkennen van racisme en het in je maatschappij passen door in organisaties aan rassenselectie te gaan doen. Vroeger zag ik best dat iemand een kleurtje had, net als ik zag dat iemand een bril had of een rode broek. Nu dwingt men je onderscheid te maken.
Het is ook allemaal al 's eerder geprobeerd: Hamlet in een rolstoel, Caligula op krukken, Kennedy aan 'n infuus. Lekker vervreemdend allemaal, dat wel; - en soms werkt 't ook nog. De eerste diversiteitcertificeringsbureautjes zijn al gesignaleerd, een gat in de markt. Eentje heet 'Jim Crow,' maar dan omgekeerd (WrocMij). Naar de Jackson 5, the Supremes, Kool And The Gang kun je straks alleen nog luisteren in halfduistere zaaltjes in het ondergrondse circuit. De toegang tot 't openbaar vervoer of 'n restaurant wordt je ontzegd als de diversiteitsregels dreigen overschreden te worden: nee mevrouw, u moet wachten totdat iemand met hypochondorplasie plaats heeft genomen. De vacatures ondergaan een facelift: gevraagd: 80 jarige in een rolstoel, bijvoorkeur lesbies en pre-op (f-m) transseksueel met libertaire inslag, past altijd in het team. Artikel 1 wordt geschrapt.
In "I'm Not There" worden de verschillende persona's van Bob Dylan gespeeld door verschillden acteurs, waaronder Cate Blanchett (en Heath Ledger die ons helaas ontvallen is). Hier werkte het, maar succes niet gegarandeerd. Mogen meidengroepen nog? Niet dat mijn voorkeur daar naar uit gaat, afgezien van maffe groepjes zoals de Andrews Sisters ....
Ik vind artistieke diversiteit en kwaliteit belangrijker dan de kleur van iemands huid. De rest is vooral woke gedoe van mensen die graag hun reputatie op Twitter willen maintainen.
Dit verandert helemaal niets. Als in de bioscoop de diversiteit niet zichtbaar is, zullen de drammers blijven drammen. Er zullen dus wel degelijk rare en onlogische keuzes in de casting worden gemaakt, om de negatieve publiciteit te voorkomen. De geloofwaardigheid heeft Hollywood allang verloren. Los van het Marvel bagger, wordt op velerlei gebied alles eraan gedaan om niet stigmatiserend over te komen. Daardoor wordt zoveel mogelijk weggebleven van de werkelijkheid, ook in niet-superheldenfilms. Een mooi voorbeeld waren de films in het eerste decennia van deze eeuw met terroristen. Het moslimterrorisme was overweldigend (relatief binnen het totale terrorisme), maar de gemiddelde terrorist in Hollywoodfilms was vooral blank met bij voorkeur een Russisch of Duits (?) accent.
SamV kan het Trumpje in hem maar niet onder controle brengen. Reel Bad Arabs : How Hollywood Vilifies a People - https://www.youtube.com/watch?v=Q2EEL3uFvPc
@ Vrije Geluiden Dat zijn vooral stereotypen, zoals je die voor vele volkeren en religies kunt terugvinden als je naar 80 jaar films kijkt. Zo’n documentaire kan je ook over Duitsers maken. Wat heeft dat met mijn punt te maken?
[ de gemiddelde terrorist in Hollywoodfilms was vooral blank met bij voorkeur een Russisch of Duits (?) accent. ] Welnee.
Sam V - Als je dat niet begrijpt heeft het ook geen zin om je dat nog een keer uit te leggen; of je bent te stom om voor de duvel te dansen, of je fingeert het moedwillig om niet te hoeven toegeven dat je liegt.
'De geloofwaardigheid heeft Hollywood allang verloren. Ze zijn niet de enige. Kun je me 1 voorbeeld geven van zo'n onlogische keuze in de casting? Het is blijkbaar al minstens 2 decennia bezig.
@Nick Hij heeft weldegelijk gelijk. Het overgrote merendeel van de slechterikken in Hollywood films zijn blank.
Grozny 12 september 2020 at 17:33 [ Hij heeft weldegelijk gelijk. Het overgrote merendeel van de slechterikken in Hollywood films zijn blank. ] Kom maar op met 10 titels, post 9-11, met Russisch/Duitse schurken. Echte actiefilms, he? Dus geen parodierende dingen als Austin Powers 3 of The Man from UNCLE. Als jij over de brug komt zal ik je van repliek dienen met een lijst Hollywoodtitels met Arabische schurken, eveneens post 9/11.
“Daarin speelt een zwarte acteur de premier van het Verenigd Koninkrijk. Die rol wordt geladen door zijn politieke positie – nogal rechts – en niet door zijn kleur.” En zo zou het idd moeten, helaas zie ik te vaak zoals Tampert ook schrijft dat diversiteit er met de haren bijgesleept wordt en minderheden, zeker in de Netflix series, verrassend vaak de good guy spelen, nogal voorspelbaar en eerder voordelen bevestigend dan dat het acceptatie / identificatie teweeg brengt
Dat hele diversiteitsgedram is in de kern zelf racistisch. Allemaal gedoe rond huidskleur. Hou er mee op. Ik zie gewoon mensen. Probeer het maar eens, het is gewoon een mindset.
Ik ben niet zo optimistisch over de nieuwe Oscar regels. De steeds maar grotere aandacht voor gender, ras en seksualiteit geeft uiteraard kansen voor zichtbaarheid en representatie, maar ook een keerzijde. Het forceert ook heel erg in hokjes te denken, iets wat juist weer vooroordelen bij mensen bevestigd. Het is helemaal niet makkelijk om meer acceptatie in een samenleving te ontlokken en ik vrees dat deze regels het doel voorbij zullen schieten. (Positieve) discriminatie is een heel risicovol middel om ongelijkheid mee tegen te gaan. Maar ben heel benieuwd hoe het uitpakt voor de Oscars en Hollywood de komende jaren.
De bedoelingen zijn goed, braaf en gaaf, maar wat een paardenmiddel (hoor ik daar de PvdD protesteren? Ja, er mot ook een kat en een hond bij; en nee die hotdog bij de catering telt niet mee). Zelf werk ik al 40 jaar met dezelfde mensen. Ik moet nu dus gaan selecteren, niet op basis van kwaliteiten maar op basis van huidskleur. Te veel wit is exit: jij en jij hoort er niet meer bij, verkeerde huidskleur of seksuele voorkeur, geslacht. (Of ben je stiekem toch homoseksueel, of ambieer je een huid/geslachtstransplantatie?) Jammer maar helaas. Dit maakt het allemaal nog veel erger. En wie zou de plaats van zo'n slachtoffer willen innemen?
En dan vergeet ik gemakshalve de bureaucratie: het tellen en fotograferen van de besneden piemels, het antecedenten onderzoek (ben je echt wel joods, homofiel sinds je geboorte?) etc
Nou reken maar dat er geteld en gemeten moet worden om de diversiteit op smaak te krijgen. Apropos, in het historische Tweede Wereldoorlog drama Kongens Nei (The King's Choice, 2016) werd de koning gespeeld door een Deens sprekende topacteur (koning Haakon VII was een voormalige Deense prins), de kroonprins door een Noorse acteur en de Duitse officieren en hun kantoor personeel door echte Duitsers. Dat was prima voor de authenticiteit. Een genot voor de linguist.
Mee eens Han! Voorbeeld: in het laatste seizoen van Designated Survivor wordt de diversiteit er met de haren bijgesleept. Een zwart staflid van de POTUS is gay en heeft HIV. Hij doet het (safe) met een zwarte man van de bewaking van de POTUS en dat moeten wij ook nog zien. Een familielid van POTUS is een vrouw die vroeger een man is geweest. Heeft allemaal nauwelijks iets met de verhaallijn te maken maar het is wel allemaal zeer geforceerd divers.
Dat is ook reden dat ik gestopt ben om ernaar te kijken: om de haverklap afgeleid door het geforceerde 'deugen' in de serie. Wanneer komt er een gehandicapte held in een rolstoel in beeld?
Designated Survivor is idem aan Touch dan ook grotendeels emo-bagger waarin de man zijn personages zo ongeveer richting de status van heilige probeert te schrijven. Dat je je daar tot nu toe doorheen hebt kunnen werken, best knap. En vervolgens wordt je gestraft doordat ze even diversiteitsissues er tegenaan gooien dit seizoen. Ik neem aan dat we hier te maken hebben met de voorzitter van de Kiefer Sutherland fanclub Nederland? :-)
