Het is de oxytocine, stupid!

In de liefde kunnen we niet zonder oxytocine. Je dacht misschien dat het door het leuke gesprek kwam dat jullie hadden dat de verliefdheid toesloeg, maar het lijkt toch allemaal erg samen te hangen met de chemische wonderwerking in je hersenen.

Nieuw onderzoek zou nu ook een verklaring geven waarom je altijd bij die persoon waar je hart van over loopt wil blijven. Natuurlijk, als je de ander ziet, dan is er van alles waardoor je naar hem of haar toe wilt. En ja, dat leuke gesprek helpt omdat de grapjes leuk zijn en het gesprek interessant is. Dat is allemaal zoals een goede film. Die wordt gekenmerkt door hoe onderhoudend en hoe invoelbaar die is. Maar het belangrijkste wat er gebeurt is de mate van intimiteit van die ontmoeting: hoe dicht zat je bij hem of haar, keek je in zijn ogen, legde hij tijdens het praten even zijn hand op je arm. Daardoor komt er oxytocine vrij en krijgen de hersenen het gevoel van beloning.

Dingdingdingding, oxytocine, dit is goed. Dit wil ik weer De trekken van die ander branden in je grijze cellen en het interessante is, dat je onverschilliger wordt ten opzichte van anderen. Hoe gaat dat nu twee weken, twee maanden, twee jaar later? Gebeurt dat dan zo maar weer als je iemand tegen komt? Het onderzoek heeft daarnaar gekeken door bij 20 proefpersonen hersenscans te maken en vragen te stellen nadat ze wel of niet in samenhang met een pufje oxytocine naar foto’s van de eigen partner, een onbekende of een huis keken.

De boodschap? Voor het goed houden van een relatie moet je steeds weer intiem met elkaar zijn: elkaar in de ogen kijken, strelen, knuffelen, zelfs – mocht je er tijd voor hebben – vrijen. Het is een soort herinnering voor je hersenen via de oxytocine om wie het precies in je leven gaat: die ene. De relatie wordt sleets als je dat te weinig doet, als je te druk bent met de kinderen, de hypotheek, je carrière, denkt dat het niet nodig is en alles vanzelf gaat. Oxytocine, oxytocine, daar gaat het om en die pomp hou je in werking door aandacht voor elkaar te hebben.

Ik ben misschien in een oxytocinestemming. Dat komt waarschijnlijk doordat ik gisterenavond Mannenharten heb gezien, de film die mijn zoon bedacht heeft en als creative director heeft begeleid. Die gaat over de liefde en over de noodzaak van oxytocine. Als geïnteresseerde of onderzoeker op het gebied van liefde mag je die film niet missen. Het is een dingdingdingdingfilm.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige Gezonde Weetje van de Dag: Onderzoek naar pijn blijkt pijnlijk overbodig

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek