Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Het hart van Rotterdam

  •  
18-03-2018
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
87 keer bekeken
  •  
rdam
De stad is in mijn ogen niet zo chagrijnig als de politici je nu doen geloven. Althans, dat hoop ik maar.
13947888915_07e99dd1df_o

© foto: Francisco van Jole

Nog geen jaar geleden zag ik Rotterdam mooier dan ik het ooit gezien had. Feyenoord was net landskampioen geworden en heel de stad lachte. Letterlijk. Overal waar je keek en wie dan ook. Op een paar Spartanen na misschien. Ik zag meer Feyenoord-shirts en andere supporters-accessoires dan ik ooit kon vermoeden. We waren één. Rotterdam was herrezen. Dat klinkt misschien raar maar het voelde echt zo. Het was ontroerend.
Het is niet gemakkelijk in deze stad te leven. Want ook al staat er altijd een stevige bries, zelfs op windstille dagen, niets komt je hier zomaar aanwaaien. Het geluk hangt niet aan de bomen. Klavertjes vier gedijen slecht op asfalt. Dat er de laatste jaren veel gebeurt is te danken aan een ongekend doorzettingsvermogen. Invechten is een Rotterdams begrip. Doorvechten ook. Echte Rotterdammer zijn is een kwestie van mentaliteit, niet van stamboom.
Je zou het als buitenstaander misschien niet zeggen, met al die autowegen door de stad, de hijskranen die er groeien als krokussen, de torenhoge gebouwen, het levenloze beton en de pleinen die maar nooit bevolkt raken, maar Rotterdam is vooral ook een aardige stad. Rotterdammers zijn hoffelijk op hun eigen manier. Auto’s stoppen vanzelf als je bij de zebra komt aanlopen, soms zelfs als het voetgangerslicht op rood staat. Ze schieten je te hulp als je valt, duwen je auto aan als de motor er mee ophoudt. En dat doen ze het liefst allemaal scheldend, want Rotterdammers genieten van schelden. Ze lachen er om. Er schuilt geen kwaad in, het is de luidruchtige poëzie van een gekwetste ziel.
Sterker door strijd, luidt de stadsspreuk. En dat vinden we hier ook. We voeren strijd omdat tegenslag een vanzelfsprekender verschijnsel is dan succes. Maar nu, een paar maanden na de hemelse ervaring van het kampioenschap, vraag ik me af of die lijfspreuk nog wel klopt. Er wordt een strijd gevoerd die het hart uit de stad haalt, het hart van de Rotterdammers. En die strijd kan de stad alleen maar verzwakken, in plaats van versterken.
Het eerste slachtoffer was de humor. In het begin van de campagne was die er nog. Met Denk die stroopwafels uitdeelde aan de PVV’ers en hun Vlaamse en Duitse vrienden, met Nida die uitzendbureau’s belde met het verzoek geen witte uitzendkrachten te sturen want “die willen nooit werken met Kerst en Pasen”. Ja, ook de VVD was er vorige week met een magistrale, komische spot. Maar over het geheel domineert het bittere venijn. Alsof de stad geen lol mag hebben.
De grootste partij, Leefbaar Rotterdam, die vier jaar geleden won met een milde, vrolijke en zeer succesvolle campagne, hamert nu aangejaagd door Wilders en Baudet op zogenaamde identiteitskwesties. Het resultaat is dat andere partijen er weinig voor voelen met Leefbaar een bestuur te vormen. Een nieuw college zal daarom misschien wel uit zes partijen bestaan, een kaartenhuiscoalitie. Ondertussen loopt de ambtstermijn van burgemeester Aboutaleb, onder wiens bestuur de stad grote vorderingen boekte, over twee jaar af. Het lijkt me sterk dat hij voor een derde termijn gaat.
De echte problemen van de stad, een kwart van de kinderen leeft in armoede, het onzekere en geldverslindende avontuur van Feyenoord City, museum Boijmans dat jaren moet sluiten wegens achterstallig onderhoud, de slechtste luchtkwaliteit van het land waarvoor mensen als columnist Sylvain Ephimenco de stad verlaten, het gebrek aan betaalbare huisvesting, de gentrificatie die de binnenstad steeds meer het aanzicht van een Libelleweek geeft, een wereldhaveneconomie die ingehaald wordt door de technologische vooruitgang en er zijn er vast nog meer, ze komen amper aan de orde in de campagne.
De politiek is misschien wel heftig maar leeft niet buiten de eigen boksring. Een cameraploeg die afgelopen week de stad werd ingestuurd om vox popjes te maken over de vraag ‘wat is u opgevallen in de verkiezingsstrijd’ keerde terug met van iedereen hetzelfde antwoord: helemaal niets. De campagne mag dan veel kabaal maken, hij sluit totaal niet aan bij wat er leeft in de stad. Het is gescheld waar niet om valt te lachen.
Er is geen peil te trekken op wat er woensdag, en vooral daarna, gaat gebeuren. In de peiling van Maurice de Hond staan van de zittende partijen alleen GroenLinks en VVD op winst. Wie weet komt het omdat juist die twee partijen optimistische campagnes voeren.
De stad is in mijn ogen niet zo chagrijnig als de politici je nu doen geloven. Althans, dat hoop ik maar. Want ik moet toegeven: de verkiezing voelt wel voor het eerst als een hartoperatie waarvan je niet weet of je die gaat overleven.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.