Het grote taboe: de beveiliging van Wilders

De PVV beklaagde zich deze week na de protestactie van Koerden over de slechte beveiliging van de Tweede Kamer. Wat is de invloed van de nu al tien jaar durende zware persoonsbeveiliging van Wilders op het politieke werk? En in ander nieuws: hoe moet de oproep van Hans Spekman voor een meer activistische PvdA opgevat worden?

Peter Kee, parlementair redacteur van Pauw, vertelt dat Geert Wilders ernstig beperkt wordt door de persoonsbeveiliging. Wilders zou er steeds wantrouwiger van zijn geworden.

Maar wat ik wel hoor is dat hij er in zekere zin ook wel van geniet. Hij heeft overal een presidentiële binnenkomst, met een wagen met kogelwerend glas en twee auto’s en een stoet van beveiligers er om heen. Dus het lijkt iedere keer alsof de president van Tanzania op bezoek komt.

Van Jole wijst er op dat de beveiliging van Wilders “zich niet leent voor kritische reflectie.” Alles wat je er over zegt zal tegen je gebruikt worden, stelt hij, zo er al niet sprake is van zelfcensuur omdat het nu eenmaal om een ernstige situatie gaat. “Het onderwerp is even onbespreekbaar als de profeet Mohammed.” Aan de andere kant zijn er de afgelopen tien jaar wel aanslagen geweest, zoals tegen Jozias van Aartsen en het Koninklijk Huis, maar is er niets bekend van een poging tot aanslag op Wilders – “gelukkig niet” – of enig ander PVV-lid. “In andere landen is er ook geen sprake van dergelijke beveiligng, bijvoorbeeld bij Marine le Pen.” Kee stelt dat die situatie niet te vergelijken is omdat Le Pen zich veel minder tegen moslims keert dan Wilders.

Verder komt de oproep van Hans Spekman voor een activistische PvdA nog ter sprake. Volgens Kee zijn die woorden uit hun verband gerukt. Van Jole zegt dat het een mantra is dat Spekman steeds herhaalt. Op gezette tijdstippen. “Als je Spekman hoort, weet je dat er verkiezingen aan komen.”

Meer De Nieuws BV