Het gelijk van Anouchka van Miltenburg

Na de bekendmaking van de uitslag van de Europese verkiezingen deed Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg een oproep aan de media om meer aandacht te besteden aan Europa. ‘Er is wel een Den Haag Vandaag, maar geen Brussel Vandaag’, aldus de Kamervoorzitter. Hoofdredacteur van Elsevier, Arendo Joustra, voelde zich geroepen een pittig antwoord te geven op de oproep van de Kamervoorzitter. Hij schreef een column waarin hij onder andere predikt dat “Nee, mevrouw Miltenburg, zelfs een keer in de vijf jaar is het Europees Parlement nauwelijks interessant.”

“In Brussels No One Can Hear You Scream” Is het een problem dat er geen media-aandacht is voor Europese zaken? Goed of slecht, niemand kan ontkennen dat Brussel een machtscentrum is. Er worden beslissingen gemaakt die grote gevolgen hebben voor de lidstaten, bedrijven en Henk en Ingrid. Het verbod op gloeilampen had niet alleen een effect op de gebruikers maar ook op de fabrieken die ze produceren. Verandering in regelgeving kunnen ervoor zorgen dat hele productielijnen verdwijnen en mensen op straat komen te liggen. Het vervelende aan Brussel is dat de besluitvorming zo complex is dat je nooit een schuldige kan aanwijzen als het eenmaal fout gaat. Tel daarbij op de totale desinteresse van de Nederlandse media om zich in te lezen in moeilijke materie of de vertaalslag te maken voor de lezers en de democratische controle is ver te zoeken. De Nederlandse media is verslaafd aan fastfoodnieuws. Snel, gemakkelijk en makkelijk te her-produceren. Brussels nieuws leent zich daar niet voor. Een titel van een aflevering van Borgen was “In Brussels No One Can Hear You Scream”. En dat is precies de situatie waar wij nu in zitten.

Brussel is Oorlogscorrespondentie; Duizenden veldslagen Tijdens de Europese verkiezingen streken heel wat Nederlandse journalisten neer in Brussel op zoek naar een verhaal. Vaak kwamen zij niet verder dan “hoeveel kost het wel niet allemaal?”, “het verhuiscircus naar Straatsburg” en “de tabakslobby”. Dat is een flater want in Brussel worden wekelijks duizenden veldslagen geleverd. De regionale vliegvelden strijden tot de dood om staatsteunregels te verwateren, medisch personeel vecht om een wet aangenomen te krijgen om naaldveiligheid te garanderen en de suikerindustrie doet er alles aan om de suikerquota te handhaven. Saai? In alle gevallen gaat het om miljarden euro’s en, om duizenden banen en bovendien een persoonlijk verhaal; de bereikbaarheid van Twente, een verpleegster die zichzelf per ongeluk prikte met een naald of een boer die suiker teelt. Toch is het interessanter om elke dag het nieuws te openen met “vanavond woedde er een brand in….”, dan deze veldslagen te rapporteren en het belang voor Nederland bloot te leggen.

Lichtpuntjes Dat juist Arendo Joustra de Kamervoorzitter van repliek dient is merkwaardig. Het is alsof Philips zou reageren op kritiek dat er in Nederland niet genoeg geïnnoveerd wordt. Elsevier heeft al jaren een geweldige correspondent in Brussel die wekelijks rapporteert. Daarnaast schrijven Syp Wynia en Arend Jan Boekestijn met enige regelmaat over de EU. Ook de actie van de Volkskrant om Jan Tromp een half jaar naar Brussel te sturen was geniaal. Het lukte Tromp om een leuk stuk te schrijven over EU-regelgeving op het gebied van Ruimtelijke Ordening. Wat mij betreft Tegel-materiaal. Daarnaast zijn er ook online media die de EU fantastisch verslaan. Denk dan aan ThePostOnline,  EUKNOWHOW en Joop.nl. Maar het is vooral aan de overige, mainstream media om de handschoen op te pakken die Van Miltenburg voor de voeten heeft gegooid.