Het belang van het kind lijkt er niet toe te doen

Ik ben bang dat je erg weinig af weet van hoeveel kinderen opnemen, onthouden en daar later ontzettend veel hinder van ondervinden. Kinderen lijken veerkrachtig, maar net als bij de volwassenen zal slechts een vrij klein deel dat zijn. De rest lijdt onder traumatische herinneringen. Dit had je kunnen weten, als je de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog had gevolgd, of veel recenter: die van kind soldaten en die van de kinderen die nachtmerries en zo krijgen van de oorlogsherinneringen.

["Dat het lastig is om na een lange tijd afwezigheid weer te aarden in het thuisland is niet verrassend. Dat is het gevolg van de eindeloze Nederlandse procedures, wat nog maar eens illustreert dat daar echt wat aan moet gebeuren."] En daar gebeurt dus ook van alles aan. ["Maar kinderen zijn ontzettend veerkrachtig. Over tien jaar zal Nederland niet meer dan een vage herinnering voor ze zijn."] Uit de verslaggeving bleek dat er geen enkel onderzoek naar is gedaan, dus die veronderstelde veerkracht van jou is vooralsnog psychologie van jouw kouwe grond. Wat we te zien kregen zegt iets anders. Maar kwalijker vind ik je volkomen negeren van onze Nederlandse verantwoordelijkheid voor deze kinderen en de noodzaak van de Nederlandse regering om de internationale rechten van kinderen te eerbiedigen en te garanderen.

Die kinderen komen mee met ouders, of komen alleen. Ze zijn hier tot hun 18e in veiligheid. Daarna moeten ze weg, vindt 'men' in dit land. Dat je ze daarmee kapot maakt, is zeker niet belangrijk?

["Iedereen die rechts of pseudolinks heeft gestemd, is dus akkoord gegaan met het bezorgen van ernstige trauma's aan onschuldige kinderen. Kinderen die nota bene al met trauma's zijn opgegroeid. Het is de vraag hoe men met die schuld kan leven. Het antwoord is: als men om welke reden dan ook zijn gewetensfunctie heeft uitgeschakeld, m.a.w., als men geen empathisch inzicht en dus geen ethisch handelen bedrijft, leeft men noch met verantwoordelijkheidsbesef t.a.v. deze meervoudige slachtoffers, noch met schuldbesef jegens hen, en dan is men psychopathisch te noemen."] Je doet dit vaker, Scheffer, en ik vind dat je nu te ver gaat. In jouw denkwijze valt het stemmen op een politieke partij 1 op 1 samen met instemmen met alles wat die politieke partij besluit, als die partij daarna mede regeringsverantwoordelijkheid krijgt. En nu verbind je aan die kromme veronderstelling ook nog dat iedereen die op zo'n regeringspartij heeft gestemd, daarmee persoonlijk verantwoordelijk is geworden voor de gevolgen van het regeringsbeleid en zelfs psychopatisch is. Nou nou. Ik weet niet op welke partij jij stemt. Vermoedelijk een partij die geen regeringsverantwoordelijkheid draagt. En die dus volgens jouw redenatie uitsluitend leden en kiezers met schone handen heeft. Jouw redenatie gaat volledig voorbij aan het principe van macht en tegenmacht. Macht en tegenmacht lijkt in jouw platte wereldbeeld alleen te bestaan uit coalitie en oppositie. De coalitiepartijen en hun kiezers zijn daarin per definitie de bad guys en de oppositiepartijen de good guys. Maar macht en tegenmacht bestaan ook binnen politieke partijen, in de een meer dan de ander. En zo kan het dus gebeuren dat leden en kiezers zich verzetten tegen regeringsbesluiten van hun eigen partij. Of van de partij waarop ze hebben gestemd. Dit kan zich op verschillende manieren vertalen. Kiezers kunnen besluiten hun stem de volgende keer naar een andere partij te laten gaan. En leden kunnen besluiten de tegenmacht binnen de partij te organiseren, omdat ze het met regeringsbesluiten van hun partij naar eer en geweten niet eens kunnen zijn. Dat laatste is bijvoorbeeld binnen de PvdA aan de gang, als het gaat om asielbeleid. Soms, zoals bij een congres, wordt dat zichtbaar voor de buitenwereld. Maar de meeste discussie speelt zich af buiten het zicht van de buitenwereld en gaat ook door na een congres. Totdat leden kunnen besluiten naar buiten te treden. Ik begrijp uit jouw ongemeen felle bijdrage dat je vindt dat kinderen van asielverzoekers als gevolg van regeringsbeleid dingen moeten meemaken waarmee jij je niet kunt verenigen. Ik heb nieuws voor je: binnen de beide huidige regeringspartijen zijn er steeds meer leden die het volledig met je eens zijn. Ik bijvoorbeeld. Dus in plaats van die mensen publiekelijk weg te zetten als psychopatische criminelen, zou je op dat punt een burgercoalitie kunnen helpen smeden en die mensen versterken bij hun tegenmacht binnen hun eigen partij. Omdat je zo namelijk je doel, en hun doel, zou kunnen bereiken. Ik kan me vergissen, maar ik vermoed dat je daar niet over piekert. Jij zoekt, schrijf je, de oplossing in het vervolgen en aanklagen van de verantwoordelijke politiek en overheid. Je haalt er zelfs de Tweede Wereldoorlog bij, om je punt te onderstrepen. Hangen moeten ze van jou. Maar dat aanklagen en vervolgen ga je niet zelf doen, natuurlijk. Ik hoor in die richting van jou nog geen begin van een voorstel. Maar wie het dan wel moet doen laat je in het midden. Het doel van jouw posting is dus vooral, ik kan er niets anders van maken, om aan de lezers duidelijk te maken dat jij schone handen hebt, en ik, als PvdA-lid en -stemmer, in jouw ogen een psychopatische crimineel ben. Oké, dat weten we dan ook weer. Maar ik denk niet dat daar ook maar één uitgezet asielkind ook maar één moment beter van wordt.