Dit hele land is één grote Efteling: racistisch en seksistisch

Het komt maar één of tweemaal in je leven voor dat het inzicht als een bliksemflits in je hoofd en in je hart tegelijk binnenslaat. Dat is mij deze dinsdagochtend nog vóór het ontbijt overkomen. Ik ben een ander mens geworden. Ik was blind en kan weer zien. Ik ben in één nacht van Saulus tot Paulus geworden. Een ogenblik heb ik geaarzeld of ik die vergelijking wel aan zou durven. Zij komt uit de bijbel en de bijbel is immers een onderdeel van de witte onderdrukkende superstructuur, maar ik waag het toch. Hij is niet alleen dat. Die bijbel is immers niet geschreven in Europa maar in het Midden-Oosten. Hier zien wij een typisch voorbeeld van cultural appropriation door de witte man, die zich dit werk heeft toegeëigend om er imperialisme en slavenhandel mee te rechtvaardigen.

Bekering Het enige wat ik kan doen om deze diefstal ongedaan te maken is om de hevigheid van mijn bekering als het ware zichtbaar te maken, niet zozeer voor de personen van kleur die deze blog lezen maar voor mijn medeplichtigen. En ja, daarvoor mag ik toch de bijbel gebruiken. Nu zegt U natuurlijk: “Hoezo dan, oude witte man?” Daarvoor moet ik verwijzen naar twee andere witte mannen die als een soort Johannes de Doper voor mij het licht hebben gezien, de Fransman Jacques Derrida en de Vlaming Paul de Man. Van die laatste is het volgende citaat, dat op zich al een soort dageraad betekent:

Ik was horende doof en ziende blind. Nu niet meer. De crisis is overwonnen. En je kunt mijn bekering niet zien als cultural appropriation omdat aan de theorie twee witte mannen ten grondslag liggen. Dat dan weer wel.

“Het is hier net de Efteling” Terzake nu: het komt allemaal door het overleg dat is aangekondigd tussen de directie van de Efteling en de actiegroep “Stop Oppressive Stereotypes” over het racisme dat dit pretpark doordesemt of liever gezegd over dit ideologische complex dat tot doel heeft om witte jongetjes superioriteit aan te praten en daarvoor nog een entree van vele tientallen euro’s heft ook.

Ze hebben het nu over Monsieur Cannibale en personen van Afrikaanse afkomst, maar het park staat ook vol andere racistische stereotypringen. Wat de gevolgen daarvan zijn kan men bijvoorbeeld in de treinen van Rotterdam naar Dordrecht merken. Regelmatig zegt een witte man bij het passeren van de Essalaam-moskee: “Het is hier net de Efteling”. Nadere toelichting overbodig!

Roodkapje De Efteling stereotypeert niet alleen personen van kleur maar ook vrouwen, van kleur en niet van kleur. Zij worden voorgesteld als objecten, zoals Roodkapje of – nog erger –  Grietje, die niet één lijn trekt met haar medevrouw  de heks, maar die liever verbrandt om vervolgens Hans, de  quintessentiële witte man in de dop zijn rol als overheerser terug te geven.

Ook wordt er overal propaganda gemaakt voor de zogenaamde prins op het witte paard, die uiteraard nooit een persoon van kleur is. Waar deze optreedt, is de vrouw nooit ver weg. Zij wordt dan als adolescente of jongvolwassene uitgebeeld en aldus niet alleen weggezet als object tout court maar als seksueel object. Dit geldt ook voor Sheherazade. Wij zien hier tegelijkertijd een voorbeeld van cultural appropriation, want de architectuur van de Efteling berust op een oriëntalistische interpretatie van oosterse paleizen. Daar moeten witte mannen met hun schennende tengels van af blijven.

Opnieuw zet ik de bijbel in om het inzicht dat mij doet duizelen bij U binnen te ranselen: wie oren heeft, hij hore! Wie ogen heeft, hij zie! Het hele land is één grote Efteling. Het hele land staat vol racistische en seksistische symbolen die uiteindelijk tot doel hebben om de heerschappij van de witte man over gods schepping te legitimeren.

Sprinkhanen Zaterdagmiddag was ik bij de feestelijke opening van het nieuwe I-punt van de gemeente Schiedam, dat is gevestigd in de voormalige Waag. Daarom werd het publiek uitgenodigd om waagstukken te ondernemen. Men kon bijvoorbeeld geroosterde sprinkhanen eten, wat culinaire appropriatie is van het erfgoed van vele Afrikaanse volkeren en dan heeft men waarschijnlijk ook nog de brutaliteit gehad om het recept aan te passen bij wat de Nederlandse smaak heet te zijn, maar wat alleen is bedoeld om de tong van de witte man te strelen.

Fallus in volledige erectie Men kon ook abseilen, of tokkelen zoals het heette. Daartoe waren touwen gespannen tussen de torenspits van de middeleeuwse kerk en een landingspunt op het plaveisel van de Grote Markt. Dat oogt onschuldig maar is het niet. Daardoor werd de hoogte van de toren geaccentueerd. Nu pas – sinds dinsdagochtend – begrijp ik waar zo’n bouwwerk voor staat. Het is een fallus in volledige erectie. Alle steden en dorpen van Nederland staan vol met deze voorbeelden van witte mannenkracht want je moet eens zien hoe vaak ze ook nog zijn gepleisterd. Die van de Nieuwe Kerk in Delft is 98 meter hoog, die van de Dom in Utrecht zelfs 108. Hele gemeenschappen moesten bloeden, belasting betalen en offeren om al deze eerbewijzen aan de witte man, aan de witte lul zou ik bijna schrijven, te bekostigen. Vanaf hun vroegste jeugd al krijgen kinderen in steen te zien wat hun toekomst zal zijn: heersen als ze witte jongetjes zijn, gehoorzamen als zij vrouw zijn of een persoontje van kleur. Of staat het land soms vol met reusachtige stenen venusheuvels? Ik heb er niet één gezien.

Het is duidelijk: niet alleen de Efteling, maar ook de kerktorens van Nederland moeten worden afgebroken om deze geknechte maatschappij eindelijk te bevrijden. Hoe mooi zou het niet zijn als de witte man naar voren zou treden om zelf deze edele taak op zich te nemen. Bij wijze van vrijwilligerswerk in de weekenden. Niet treurig en schuldbewust, maar vrolijk en zingend, met een blij hart, omdat wij eindelijk het licht gezien hebben. O mensen, wat is het heerlijk als inzicht eindelijk doorbreekt. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest! Alles draait om mij. Ik zal het witte van mijn witheid nooit meer ontkennen.