Hang the DJ

Als je het afgelopen weekend in Amsterdam was kon je er haast niet aan ontkomen. Het was thuis blijven of meedoen aan het feestgedruis onder de neon gele vlag van het Amsterdam Dance Event. Ok, je kon ook in het bruine buurtcafé tussen de pensionados bier en jenever achterover keilen op het eenvoudige ritme van smartlappen en palingsound. Maar verder had iedere zichzelf respecterende club en hippe kroeg zich laten inlijven door het jaarlijkse dansfestijn van Buma/Stemra. En stond er voor jouw tent niet zo’n vrolijke vlag te wapperen, dan telt die duidelijk niet mee in het Amsterdamse uitgaanscircuit.

Het festival, dat sinds 1996 wordt gehouden en toonaangevend is in de wereld van de dancemuziek, was dit jaar groter dan ooit. Met de woensdag erbij ging het ook langer door dan ooit. Als diehard fan kon je je vijf dagen lang verliezen op de beats van een aantal van ’s werelds beste dj’s. Maar voor leken die besloten om zich ook maar te onderwerpen aan de tirannie van de gele vlag moet het moeilijk zijn geweest om door de bomen het bos te zien.

Het ADE kan misleidend zijn. Als het festival in Paradiso wordt geopend door Afrojack kun je de indruk krijgen dat het een feest van platte, makkelijke, zielloos voortstampende top-40-trancehitjes zal worden. Als je op het Buma/Stemra-diner de manager van Psy, de maker van de hersendode Koreaanse megahit Gangnam style, tegenkomt en hem hoort verzuchten “hey, it’s making me money”, dan kun je denken dat het festival vooral draait om de business kant van deze nog immer bloeiende sector van de muziekindustrie. En als na het diner bij de DJ Mag Awards voor de vijfde (!) keer Armin van Buuren, de Britney Spears van de dance, wordt uitgeroepen tot beste dj van de wereld, dan zou je kunnen besluiten dit feest van de commercie verder aan je voorbij te laten gaan.

Maar dan doe je jezelf te kort! Want als je de zoutloze vlaktes van de Afrojacks verlaat en afwijkt van de platgetrapte paden van de Armin van Buurens dan vind je in de vaak net iets kleinere zaaltjes de net iets knussere feestjes, waar wel heel erg goede muziek wordt gemaakt. De beste feestjes waren dit jaar in de nieuwere, wat alternatievere clubs van Amsterdam als Trouw en MC Theater. Jeff Mills, een ouwe maar nog springlevende rot in het vak, was verstopt in het kleine, oude omgebouwde theater OT301.

Het is ook wel even zoeken in zo’n programma dat van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat volgestouwd staat met alle mogelijke subgenres van de dancemuziek. Je kan er wanhopig van worden, je op je kamer terugtrekken met de sussende geluiden van gitaarbandjes en singer/songwiters, het hele weekend lang ‘hang the dj’ meezingen met The Smiths en maandag niet brak naar het werk gaan. Maar je kan ook gewoon die ene gast of chick volgen die echt al die dj’s kent, dansen tot je voeten tot gevoelloze stompjes zijn afgesleten en maandag gewoon lekker vrij nemen.

Volg Samira Ahli ook op Twitter