Gun nazaten van tot slaaf gemaakten dezelfde erkenning als de Joodse gemeenschap

Omdat hun leed niet te vergelijken was en is.

De recent aangeboden excuses door premier Rutte aan nazaten van tot slaaf gemaakten in Suriname en de Nederlandse Antillen waren het gevolg van jarenlange strijd en volharding om erkenning vanuit de Afro-Surinaamse gemeenschap in Nederland, en de Afro-gemeenschappen van de Nederlandse Antillen en Suriname. Wat nu naar voren komt is echter dat dezelfde fouten gemaakt worden als in het verleden. Namelijk dat er een algemeen verhaal dreigt te ontstaan waarbij bijna alle bevolkingsgroepen in relatie tot een verleden met Nederland onder één noemer en in één adem genoemd worden.

Waar men aan voorbij gaat is het feit dat de Afro-gemeenschap uit en in Suriname en de Nederlandse Antillen één verleden hebben van 400 jaren trauma's. Dit was reeds bij de afschaffing van de slavernij 150 jaar geleden het geval. Na de afschaffing van de slavernij op papier zijn er tot de dag van vandaag nieuwe onverwerkte trauma's ontstaan in deze gemeenschap. Nieuwe trauma's die intussen 150 jaar gaande zijn. Er was en is bij ex tot slaaf gemaakten en hun nazaten sprake van honderden jaren opgelopen trauma's die generaties lang zijn doorgegeven. 

Deze gemeenschap met een geschiedenis van opeenstapeling van hun problematiek en het niet serieus nemen van diezelfde problematiek is na zoveel generaties niet te vergelijken met anderen. Als je naar het leed en opgelopen trauma's van bijvoorbeeld de Joodse gemeenschap kijkt, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog, dan hebben Nederland en de rest van de wereld gelukkig ingezien dat hun leed niet te vergelijken is. Er zijn namelijk speciale wetten en financiële voorzieningen gecreëerd expliciet voor de Joodse gemeenschap, zodat deze groep kon starten met de verwerking van hun opgelopen trauma's. 

Gun het nazaten van tot slaaf gemaakten om ook over te gaan tot verwerking van hun generaties lang opgelopen trauma's. Erken wat hen is overkomen, zorg voor financiële genoegdoening, maar bovenal; vergelijk ze ook niet met anderen. 

Het leed van tot slaaf gemaakten benoemen betekent niet dat anderen worden vergeten. Het heeft te maken met het feit dat uitsluitend deze groep nu nog steeds na honderden jaren van trauma's tot op de dag van vandaag moedwillig aan hun lot wordt overgelaten. Door Nederland. Dit verdienen zij niet.

Zij hebben jarenlang alleen gestreden en aangedrongen op in de eerste plaats erkenning en excuses voor de misdaden gepleegd tegen hun voorouders. Deze misdaden hebben ervoor gezorgd dat een bijna onoverbrugbare achterstand is ontstaan ten opzichte van andere bevolkingsgroepen met een verleden in en buiten Nederland. Noodgedwongen moesten tot slaaf gemaakten strijd blijven voeren voor erkenning van dit leed, omdat nimmer strijd voor hen is gevoerd door anderen. Uit eerbetoon aan hun voorouders maar ook om een start te maken met hun eigen gezamenlijke therapie en herstel. En evenals bij anderen gaat het onder andere ook om financiële afspraken. 

Om een compleet beeld te geven. Uit respect naar bijvoorbeeld wat de Joden aangedaan was en hun terechte erkenning daarna, hebben nazaten van tot slaaf gemaakten nimmer van de Joodse gemeenschap verwacht of geëist dat zij in één adem genoemd zouden worden met het leed van de Joodse gemeenschap. Nogmaals, omdat hun leed niet te vergelijken was en is.

Wellicht ten overvloede, het leed van deze nazaten van tot slaaf gemaakten heeft een uniek karakter. Zij verdienen daarom een specifiek op deze gemeenschap alleen gerichte aanpak en behandeling. Op detzelfde respectvolle wijze als naar de eerdergenoemde Joodse gemeenschap.