Joop

Groeten uit Benin

Opinie

•

19-05-2010

•

leestijd 2 minuten

•

Voor het eerst van mijn leven zit ik achter op de motor en we scheuren door Porto Novo. Mijn opdracht is om te onderzoeken of er in Benin een webcentrum kan worden opgezet.

Ik ben in Benin. De eerste ochtend. Zit op een comfortabele bank van het terras van Hotel Beaurivage. Voor me een mooie moerasachtige lagune die door hevige regen besprenkeld wordt.

Gisteravond landde ik kort na zeven uur op het vliegveld van Cotonou. Het was al pikkedonker. Door een Afrikaanse jongen, die met een bordje op me stond te wachten, werd ik pijlsnel door de douane geloodst. Na een korte kennismaking met mijn contactpersoon Marijke Gnonlonfoun bracht een van mijn opdrachtgevers, Diogo Pelu Christophe, mij naar mijn hotel. Onderweg opvallend veel motoren, hobbels, onverlichte voertuigen en heel weinig verlichting. Enigszins romantisch.

Benin ligt in West-Afrika, ingeklemd tussen Togo en Nigeria. Vroeger heette het Dahomey. Ik herinner met dat ik daar ooit nog op de middelbare school een inzamelingsactie voor heb georganiseerd onder de naam 10 X 10 voor Afrika. Ik zal eens nagaan of het geholpen heeft.

Ibrahim haalt me op en voor het eerst van mijn leven zit ik achter op de motor en we scheuren door Porto Novo. Ik dacht dat er langs de kant van de weg grote flessen olijfolie stonden, maar dat blijkt illegale benzine te zijn.

Ik begin de stad te verkennen. Ik zie een leven op straat. Mensen die stuk voor stuk met kleine handeltjes bezig zijn.

Straatarm is hier wel heel letterlijk. Ik zie hagedissen voor me wegspringen, op straat lopen geiten en kippen, geen honden. En Ik zie veel vrolijke mensen. Maar ik zie geen fietsen, agenten en – ondanks de regen – paraplu’s. Ik weet dat eerste indrukken belangrijk zijn, maar ook kunnen bedriegen.

Na twee dagen Bénin (Franse benaming) besef ook ik hoe opgefokt we in Nederland leven. Ik ga op een muurtje zitten, in de schaduw, en laat het dagelijkse leven rustig op mij inwerken. Voorbij razende motoren, vrolijke ondeugende kideren en een grote mooie vouw. Op de hoogte van haar borsten staat in grote letters LOVE. Ze kijkt me onderzoekend aan en zegt op klaarlichte dag ‘Bon soir’. ‘Bon quoi?’ vraag ik retorisch bedoeld. Ik ben gek op contrasten: vrouw-man; oud-jong: mooi-lelijk.

We moeten allebei lachen. Wat zouden ze bij de APM met een webcentrum voor praktijk-onderwijs in Godsnaam bedoelen?, vraag ik me al mijmerend af. In mijn notitieboekje noteer ik enkele trefwoorden:

Misschien is dat een begin. Ik weet het nog niet. Kunnen die motorrijders niet met hun mobiles nieuws gaan opsporen?

Meer over:

opinie, wereld

Praat mee

Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.

Reacties (4)

Sorteren op:

rgeurtsen19 mei 2010 - 18:57

Blijf rapporteren, leuke column... wat een verademing bij de adrenaline van verkieizingscampagnes.

BozeBlankeVrouw19 mei 2010 - 18:57

Eerste indruk: Hotel Beaurivage. Het maakt niet uit hoe ver je reist, je komt op de meest afgelegen plekken een hotel Beaurivage tegen. . Tweede indruk: internet penetratie. Het geeft geen fijn beeld. Je wordt van die uitdrukking niet warm en het zou je zomaar een Euro per minuut kunnen kosten. . Derde indruk: T shirts met opdruk over de borsten werken altijd. . Ik wens u veel succes daar in Benin meneer Haasbroek. Hartelijke groeten terug.

Yggdrasil19 mei 2010 - 18:57

Op zomaar een mooie dag dan pak ik de motor, alleen ik zit er voor op omdat ik er niet aan mag denken om bij iemand achterop te gaan zitten. Mijn reiswereld is beperkt, veelal de noordelijke provincies en soms wijk ik nog wel eens uit naar Duitsland als ik eens een keer wat sneller wil gaan en de flitspalen wil vermijden. Mijn motor en ik zijn een zeer conservatief koppel, geen elektronische gadgets, geen tomtom en ook de mobiel blijft opgeborgen. Ik heb geen tomtom op de motor, ik rijd gewoon ergens heen en ik sla links af als ik links wil en rechts idem dito en in de zekerheid dat drie keer rechts links is kom ik altijd wel ergens waar ik wel of niet wil zijn. Het doet er niet zoveel toe. Als ik schakel dan doe ik dat zelf en ik hoor aan het motorgeluid in welke versnelling ik zit, er is geen kek hulpmiddel die mij vertelt in welke versnelling ik zit. Als ik moet remmen moet ik zelf inschatten hoeveel meter ik denk nodig te hebben om stil te staan en een ABS daar heeft mijn motor nog nooit van gehoord. Ik heb niet allerlei verklikkers in de motor ingebouwd die mij menen te moeten beschermen. Mijn motor is puur en doet wat ik zeg en er is geen computer die mij waarschuwt, ik moet het allemaal zelf doen en daarom hou ik van motorrijden, ik wil geen elektronische prullaria, ik wil al rijdend mijn verstand en mijn gevoel gebruiken. Motoren en computers gaan niet echt goed samen. De bestemming is niet het doel, de reis er naar toe wel.

Hanvander Horst19 mei 2010 - 18:57

Prima land. La nouvelle Tribune uit de hoofdstad Cotonou maakt zich sterk voor een internationale dag van de slaap http://www.lanouvelletribune.info/. Nog even doorgegoogled en het internet is ongelooflijk: ik vond deze youtube beelden en nu snap ik pas goed wat er klinkt op de straten van Porto Novo http://www.youtube.com/watch?v=ZF0h3Ydfs4o&feature=geosearch