Ga geen Duitse politieke partijen vergelijken met Nederlandse politieke partijen. Want dan snap je er weinig van.
Heb, soms met gekromde tenen, naar de teloorgang van GL gekeken op politiek-24 vandaag. Niet als lid ( ben PvdAer) maar naar een voormalig linkse bondgenoot. Je kàn het wijten aan het politieke/organisatorische gedoe: naast de formele structuur bestaat er een leger van " mastodonten" en "Wethouders in den lande" die middels informele contacten uiteindelijk ( te) veel macht en invloed blijken te hebben. Samen met die groep ontstaat er dan " de Top", waar veel GLers/sters zich over beklaagden. Natuurlijk zijn er weer opvolgers/sters te vinden voor de huidige opgestapte formele " Top", maar daarmee, plus het aanscherpen van de procedures en een nieuw Organogram zijn de problemen natuurlijk niet opgelost. Als PvdAer vond ik GL vroeger de linkse waakhond voor de PvdA, om die partij wakker te houden en te behoeden voor de van oudsher aanwezige neiging om te vluchten in bureaucratie, het gekleef aan het plûche, of de welhaast natuurlijke rol als bestuurders-partij. Maar tijden veranderen, zeker wanneer Ina Brouwer en de Jonge Gaay zoals gisteravond bij P&W haast " unverfroren" een partij beschrijven die eerder Groen-Rechts (D66?) neerzet dan Groen-Links. En inderdaad: de linkse waakhond voor de PddA is inmiddels de SP; de groene Waakhond is de PvdD, anno 2012. Bovendien viel me vandaag vooral op, dat Andree van Es als dè panacee werd gezien voor alle hierboven genoemde narigheid: Arm Amsterdam, ik dacht toch dat men Van Es daar had ingehuurd als Wethouder, ipv haar zo ongeveer full-time uit te huren aan een partij die de draad kwijt is/ de boot heeft gemist/ zich heeft laten besturen door docenten 70er jaren " sociale academie". Te laat, de koers kwijt. Vroeger noemde men dat de Rode-Kousen-Kerk: Art. 31, maar dan " Links". Waar Jolande Sap, achteraf m.i. terecht, de stekker uit heeft getrokken.
Meer dan andere partijen heeft GroenLinks bestuurlijke integriteit altijd belangrijk gevonden en bureaucratische selectieprocedures hebben daarmee te maken. De populistische PVV zet zonder schroom buurtterroristen en allerlei corrupte zakkenvullers op hun lijst, maar GroenLinks wil dat niet. Is Jasper Blom bekend met Curacao? Ook daar is men erachter gekomen dat selectieprocedures echt wel nodig zijn om te voorkomen dat het volk opgelicht wordt.
eens met de stelling dat 'politiek niet voor bange mensen' is en al helemaal niet voor bange partijtobbers. was daarom tegen de keuze voor een procedure waarin de kandidatencommissie een voorkeursvolgordelijst opstelt. en heb me er altijd tegen verzet dat een kandidatencommissie correct gestelde kandidaten van deelname aan een verkiezing kan uitsluiten. de invloed die deze besluiten gehad hebben op het verloop van de samenstelling van de kandidatenlijst moet door de commissie Van Es terdege worden geanalyseerd. helaas wordt door het aftreden van het partijbestuur een op stapel staande algehele opschoning van statuten en huishoudelijk reglement op de lange(re) baan geschoven. terwijl die door opeenvolgende wijzigingen steeds ondoorzichtiger waren geworden. de herziening die het partijbestuur voorbereidde, had tevens de basis kunnen zijn voor een aantal vernieuwingen. 1. de keuze tussen vaststelling van kandidatenlijsten in een schriftelijke stemming onder de leden (eerder door het congres afgewezen) 2. de dubbelrol van kandidatencommissies die advies moeten uitbrengen over uit de partij opgekomen kandidaten en ook zelf kandidaten kunnen (soms zelfs moeten) zoeken 3. minimumeisen aan het draagvlak van kandidaten in de partij (zoals kan blijken doordat een kandidaat alleen met aantoonbare steun van een nader te bepalen aantal partijleden aan een procedure kan deelnemen) 4. keuze uit een meervoudige en open voordracht. dit lijken me heel simpele principes, waaraan de meeste partijen in Nederland zich conformeren.
"Bij de Grünen mogen de leden helemaal zelf bepalen wie geschikt is en wie niet, daar hebben ze geen kandidatencommissie voor nodig." Gemakshalve vergeet je dat het het congres van GL was dat had bepaald dat een kandidatencommissie op kwaliteit moest selecteren. De leden wensten een voorselectie opdat ze niet met gekkies geconfronteerd zouden worden. Daar kun je voor of tegen zijn, maar het is van de gekke als de hele partij in verwarring raakt en gaat draaien als zo'n afgewezen gekkie (Dibi) vervolgens lawaai gaat maken. Dan moet je toch en bloc zeggen: te licht bevonden, dus wegwezen Dibi. Eventueel kan een volgend congres besluiten dat de procedure anders moet, maar tijdens de wedstrijd de spelregels veranderen is een teken van zwakte en niet uit te leggen. Amateuristisch geklooi van het zuiverste water heeft de partij de das omgedaan.
De idioot die overweegt om een negatief advies te geven over de nummer twee op de kandidatenlijst voor de tweedekamerverkiezingen, heeft zo weinig inzicht dat hij of zij niets in de politiek laat staan een kandidaten commissie te zoeken heeft. Met het ongeschikt verklaren van Dibi heeft de commissie de hele tweedekamerfractie en dus GroenLinks als partij ongeschikt verklaard. De conclusie had moeten zijn, het is een lid van de tweedekamerfractie en alleen al dat wapenfeit maakt iemand in principe geschikt. Elke andere conclusie is schadelijk voor de partij. En als je dat niet ziet meneer de Geus dan is je inzicht in politiek zeer gering. Ik ben het eens met de mensen die zeggen dat Dibi geen goede lijsttrekker zou zijn geweest in de zin dat hij waarschijnlijk ook drie zetels had gehaald. Maar “geschikt zijn,” dat wil zeggen de taak van lijsttrekker aan kunnen en er goed in zijn, zijn twee verschillende dingen.
De kandidaten commissies zijn niets meer en niets minder dan een poging van de zittende top om hun eigen vriendjes een voordeel te geven in de verkiezingsprocedure, en outsiders en mensen met een eigen frisse mening buiten de deur te houden. Baantjes voor vriendjes. Of beter gezegd, gereglementeerde corruptie. Het verleden heeft al bewezen dat de commissies niet in staat zijn mensen met echt dubieuze achtergrond, buiten de deur te houden. Afschaffen dus die commissies , ze doen de partij meer schade dan goed.
Het kies proces dat Jasper Blom hier schetst, doet denken aan historische veldslagen waar de leider voor de troepen uit gaat, en het volk dom kanonnen voer is. In de hedendaagse internet samenleving zijn leden om minstens 2 redenen veel belangrijker dan dom stemvee. Leden weten meestal inhoudelijk veel beter wat de maatschappelijke problemen zijn en welke oplossing het beste. Daarom moeten juist de leden actief zijn in de verkiezingscampagne. Hun stem en expertise moet doorklinken in de media. Vooral bij de gemeenteraadsverkiezingen doet een partij er dan ook goed aan de lokale helden van de partij naar voren te schuiven. De stem van de leden is natuurlijk wel belangrijk, zij moeten met hun kennis en betrokkenheid bepalen wat de partij vind en doet. Met peilingen en referenda, maar vooral door inhoudelijk debat, onderling en in de hele maatschappij. Zo werkt het al op facebook, twitter en Linkedin, nu de leidende platforms van interactie. Een partij doet er verstandig aan de interactie daar te zoeken waar ze al is, en ook een eigen internet plek in te richten om de duizenden leden effectief en snel te laten samenwerken. Die onderlinge interactie incl die met de rest van de maatschappij is veel belangrijker dan een een persoons politiek leider. Voetbal, wielrennen en bedrijfsorganisaties snappen ook al dat de prestatie niet van een enkele voorman of vrouw afhankelijk is. In de politiek is dat ook niet zo. Politiek is interactie, niet leiderschap.
En nog een detail, de commissie van Dijk, voorheen van Es, onderzoekt het verleden, hoe het zo heeft kunnen gebeuren. De problemen bij GroenLinks zijn geen bedrijfsongeval. De duistere krachten die de partij verzieken, moeten zich even koest houden. Het interim bestuur, en de meeste leden kijken vooral vooruit, de politiek en de wereld gaat verder, daarin wil de partij ook vaardig acteren.