GroenLinks staat ver van de praktijk

De discussies op het congres van GroenLinks dragen een verbijsterend karakter. Voor- en tegenstanders van de politiemissie zitten elkaar in de haren met abstracte argumenten en definitiekwesties. Afghanistan treedt bij dit alles op als een abstract begrip. Geen mens heeft het over de werkelijke situatie in Kunduz.

Niemand stelt vragen over de haalbaarheid van welke opleiding dan ook binnen zo’n beperkte tijd met zulke instructeurs en onder zulke omstandigheden. Het gaat over de zuiverheid van politieke posities, over de vraag of het een militaire missie is of niet, of er mensen getraind zullen worden die in staat zijn tot offensieve acties dan wel na het behalen van het diploma uitsluitend in staat zijn tot zelfverdediging.

Zelfs het groener en rechtvaardiger Nederland kwam aan de orde. En Mariko Peters, die Afghanistan van alle GroenLinkers waarschijnlijk het best van binnen kent, heeft het slechts over een daad van optimisme en dat er in het verleden “fouten zijn gemaakt” en dat je je vingers moet durven branden.

Het gaat niet om Kunduz, het gaat om de ideologische rechtvaardiging van de eigen positie. De activisten  van deze partij zijn op zoek naar zuiverheid op hun persoonlijke graat. GroenLinks staat te ver van de werkelijkheid. En dan ben je op het politieke bal altijd de verliezer, vooral als zich een listig danseur als Mark Rutte aandient.

(Laatste regel toegevoegd door Han van der Horst)