GroenLinks neemt terecht afstand van PvdA en SP

Het recente Kunduz debat heeft een herleving van de eeuwige ‘intra-linkse rivaliteit’ gebracht waarbij nieuwe opportunistische begrippen als conservatief-links en progressief-links worden gehanteerd, terwijl een zich –mijn inziens terecht- als progressief beschouwende partij als D66 niet tot het ‘linkse kamp’ gerekend wenst te worden.

Duidelijk is wel geworden dat in ons land het linkse front waar ik ooit voorstander van was, nooit een haalbare electorale optie zal zijn. Aan de ene kant de SP die haar bestaansrecht meer dan bewezen heeft en naar mijn mening als afzonderlijke kritische politieke partij moet blijven. Aan de andere kant de PvdA die haar houdbaarheidsdatum lijkt te naderen en in de komende tijd op zoek zal moeten gaan naar een nieuwe politieke orientatie.

Blijven over twee partijen die zich met recht eigentijds, hervormingsgezind en progressief kunnen noemen en die de laatste jaren op onweerstaanbare wijze naar elkaar toe zijn gegroeid: GroenLinks (GL) en D66.

Het bijna unanieme besluit van de GroenLinks tweedekamerfractie om de politiemissie naar Kunduz te steunen en daarbij, ondanks de weerzin tegen onze, niet centrumrechtse maar onvervalst rechtse ‘gedoogregering’, deze aan een meerderheid te helpen, geeft blijk van een vooruitziende politieke strategie. Daarbij is in ieder geval voorkomen dat een wig wordt gedreven tussen twee partijen die samen onmisbaar zijn om een stevig tegenwicht te vormen tegen het groeiend populisme en nationalisme in ons land.