Gladiatoren in de politieke arena

Ik ben niet geboren in een democratische wieg, maar wel in het Irak van bloeddorstige dictators. Toen ik twaalf jaar oud was stond ik voor de keuze tussen een dictator die mijn identiteit wilde vernietigen of  in verzet te komen. Ik heb het laatste gekozen.

Ondanks alle ellende en verlies sta ik nog steeds, na ruim zestig jaar, achter mijn keus. Deze keuze had niks te maken met democratie, het was mijn bijdrage aan mijn volk. Vele Hollanders hebben in de Tweede Wereldoorlog ook voor hun vaderland gekozen. Dit was en is nog steeds de stevige grondslag voor het huidige Nederland met al het goeds en slechts van toen tot en met nu. Kortom wilskracht, tolerantie en vastberadenheid zijn elementaire componenten voor wat je in je leven wilt doen voor je land en voor jezelf.

Het is niet vreemd dat welvaart en vrijheid naast vooruitgang ook verdeeldheid, hebzucht en conflicten brengen. Het is overal bekend dat Hollanders een zeurderige mentaliteit hebben: alle plussen en minnen op een rij en dan pas wordt de keuze gemaakt voornamelijk op basis van eigenbelang.

Na ruim een halve eeuw in Nederland heb ik een conclusie geformuleerd: vele Hollanders hebben een onstabiele tong en moraal. In deze tijd heb ik redelijk veel kennis verworven over diverse politieke kleuren. Vele hebben de Koerden als speelbal met Saddam gebruikt in hun politieke voordeel. Een schaamteloos en immoreel machtsspel. Hier moet ik een uitzondering maken voor Ria Bekkers, voorzitter van de PPR, en later Max van der Stoel en Mient Jan Faber, die met duidelijke en scherpe taal kozen voor hun geweten en geloof.

In 50 jaar heb ik ruim tien kabinetten gezien; de meeste stabiel en effectief voor Nederland. Ik heb waardering voor Wilders, niet omdat ik het eens ben met zijn programma, maar door zijn duidelijke keuze en visie op de toekomst van zijn vaderland. Dit is essentiële stof voor een echt democratische strijd en niet een zigzag vervalste vorm daarvan. Een belangrijke tegenpool van Wilders was Frans Timmermans, bekwaam sociaaldemocraat met hart en ziel. Deze twee heren, samen met Mirjam Bikker van de Christenunie, vormden de laatste jaren de ziel in de arena van de democratische strijd.

Naast deze vastberaden leiders hebben vele opportunisten en gelukzoekers een dubieus democratisch spel gespeeld; ze zijn namelijk afkomstig uit liberale superrechtse hoeken. Christendemocraten hebben stevige historische wortels, maar ze raakten vervreemd van hun normen en waarden en werden als een weeskind aan hun lot overgelaten na het vertrek van prominente voorgangers en de komst van zwakke predikers. In de huidige politieke arena en de machtschaos klampen mensen zich  terecht vast aan traditionele normen en waarden die hun hoop en perspectief bieden. Het CDA was in deze verkiezingen een springplank voor hen.

Opportunistische stromingen, zoals de VVD, D66, BBB en JA21 visten en vissen nog steeds in troebel water.
Na ruim 13 jaar aan de macht heeft de VVD een rommel gemaakt van alles wat belangrijk is voor de burgers: toeslagenaffaire, gaswinning, criminaliteit, polarisatie, sociale verdeeldheid, gefabriceerde multimiljonairs, woningcrisis, zwakke rechtstaat, fragiel asielbeleid en loze beloften. De heer Rutte was slechts bezig met zoete tong een toppositie in Europa te bereiken. Yeşilgöz, opvolgster van de grootmeester, die als politieke kameleon bekend staat, is een kind dat verdwaald is van haar wortels en eerdere politieke overtuigingen.  Zij heeft in de laatste verkiezingscampagne ondemocratische toeren uitgehaald die duiden op een opportunistisch machtsspel.

Wat betreft de Democraten van Borst, Van Mierlo en Terlouw, zij zijn schijnbaar lieve, eerlijke goede mensen met dromerige en nostalgische ideeën. Ze hebben overleefd dankzij de gloriën van het verleden die geen garantie voor de toekomst kunnen geven. De klimaatdrammer is een kind van een nostalgische politieke kreet. D66 staat de laatste decennia bekend als een hobbyclub en niet als een hechte politieke stroming. Deze dromerige club belooft nu het  paradijs in de hitte van de hel.

Deze politieke arena heeft sterke, praktische en vastberaden leiders nodig, die niet, zoals vele keizers van Rome, vallen door hun egoïstische ego’s. Men moet wachten hoe het formatiespel verloopt.