GL-PvdA kijkt machteloos toe, geef Klaver daarom een stevig mandaat

Buiten de Haagse bubbel gebeurt iets wat in Den Haag zelf niemand hardop durft te zeggen. Terwijl D66 rustig de ruimte ophaalt, kijkt GL-PvdA machteloos toe. Een partij die ooit de toon zette, maar nu vooral wacht tot het vanzelf beter wordt. Dat gaat niet gebeuren. Daarom moet Jesse Klaver gewoon weer als partijleider in beeld komen. Niet tijdelijk. Niet tactisch. Maar met een mandaat waar je de komende jaren op kunt bouwen.

Want wie een beetje om zich heen luistert, hoort het overal. Leden zien vrienden en collega’s overstappen naar D66. Soms zelfs hun eigen kinderen. Niet uit enthousiasme, maar omdat ze het gevoel hebben dat hun eigen partij vooral met zichzelf praat. De mails van de partijtop helpen ook niet. Die schetsen een wereld die niemand buiten het partijbureau nog herkent. Ondertussen staat de electorale vloer te schuiven en voelt iedereen dat behalve de mensen die zeggen dat alles onder controle is.

En ergens onderweg heeft de fusiebeweging iets verloren wat ooit vanzelfsprekend was: de verbinding met het land. Mensen ruiken het meteen als politiek vooral een cultureel project is geworden. Te veel randstad, te veel morele verontwaardiging, te weinig besef dat bestaanszekerheid geen theoretische paragraaf is maar gewoon een maandelijkse rekening.

Praat eens met mensen buiten de kring. Een vakbondsman in Groningen. Een leraar uit een groeigemeente. Een ondernemer in Brabant. Een oud-CDA’er uit Twente. Iemand uit een krimpregio waar de bushalte weg is en de huisarts naar de provinciehoofdstad verhuisd. Ze zeggen allemaal ongeveer hetzelfde: wij herkennen ons niet meer in dat verhaal van jullie.

En als dat verhaal niet verandert, dan verandert de machtsdynamiek om je heen vanzelf. Coalitiepartijen kijken heus wel mee. Geef Klaver een stevig mandaat en je straalt uit dat de partij de komende jaren stabiel wordt geleid. Laat het in de lucht hangen en D66 wordt vanzelf de natuurlijke progressieve partner voor bestuurderspartijen. Precies de rol die de oude PvdA decennia had. En die je niet opnieuw wilt verliezen.

Daarom ligt de echte vraag nu op tafel: wie moet die herstart trekken? De lijst is kort. Te kort bijna. Maar Klaver staat daar wél op. En dan hoort daar ook de ruimte bij om het verhaal opnieuw op te bouwen. Niet met cosmetische aanpassingen, maar met een koers die weer landt waar kiezers wonen. Een stevig social-economisch fundament. Een eerlijk verhaal. Minder pose, meer praktijk.

Want laten we het maar hardop zeggen: je wordt als rood groen niet groot door applaus in Bloemendaal. Je wordt groot als je in Heerenveen of Oude Pekela weer het vertrouwen weet te winnen.