Rutte tracht stikstofbom van Hoekstra onschadelijk te maken
Gemeenten dwingen werkloze jongeren tot studie
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (6)
Volgens mij gaan ze ervan uit dat een afgestudeerde dan ook daadwerkelijk voor zoveel jaren een baan heeft om zijn/haar studieschuld te kunnen afbetalen.
Nu betalen de kunststudenten de tekorten op de betalingsbalans zonder ooit maar één schilderij te hebben verkocht. Welke kant gaat dit op?
Mag je een jongere verplichten tot het aangaan van een lening? Dat zou ik erg vreemd vinden.
Iedereen schuift altijd de kosten af als dat kan. Dat doet het Rijk, dat doet de gemeente, en dat doen individuele burgers. Overigens zouden de onderwijsinstellingen die jongeren moeten weigeren. En de jongeren hoeven geen bijstandsuitkering aan te vragen.
Als een jongere tot 23 jaar geen startkwalificatie heeft weten te behalen, d.w.z. een opleiding heeft afgerond waarmee deze een redelijke kans op een baan maakt, geldt deze als een voortijdig schoolverlater en is deze verplicht dit alsnog te doen. Het zou wat moois zijn dat jongeren beloond worden door geen startkwalificatie te halen, wat wél een plicht is en voor iedereen haalbaar met het doen van de nodige inspanning, toch het recht op een uitkering menen te kunnen doen gelden. Wat wél belangrijk blijft is dat dan ook eerder is aangegeven met welke opleiding(en) er een voldoende kans is om aan die startkwalificatie erkend te kunnen zien. Daarnaast vind ik het ook alleszins redelijk om op basis van veranderende vraag naar arbeid en technologische ontwikkelingen bereid te zijn inspanning te blijven doen om bij of om te scholen. Maar dan wel, onder voorwaarden, met behoud van een uitkering of ander inkomen. Alles vanuit het 'voor wat, hoort wat' cq rechten/plichten-denken waarop het altijd redelijk is iets van de ander te mogen verwachten in ruil voor een tegenprestatie.
"Wat wél belangrijk blijft is dat dan ook eerder is aangegeven met welke opleiding(en) er een voldoende kans is om aan die startkwalificatie erkend te kunnen zien." Een startkwalificatie is het absolute minimumniveau om een kans op de arbeidsmarkt te maken. En een kans is uiteraard geen garantie. "Daarnaast vind ik het ook alleszins redelijk om op basis van veranderende vraag naar arbeid en technologische ontwikkelingen bereid te zijn inspanning te blijven doen om bij of om te scholen." Me dunkt dat je inderdaad verplicht bent om je capaciteiten op niveau te houden. "Maar dan wel, onder voorwaarden, met behoud van een uitkering of ander inkomen." Als je er achteraf een inhaalrace van moet maken, dan ben je rijkelijk aan de late kant. Het idee achter een leven lang leren is niet dat je tussendoor met een uitkering de schade een beetje gaat lopen repareren maar dat je voortdurend je competenties op peil houdt. Net zoals je ook iedere dag eet en je fysieke conditie niet verslonst. Uiteraard mag de werkgever daar ook het zijne aan bijdragen. Ik vind het nog steeds een goed idee om een deel van de werkgeversbijdrage aan de sociale zekerheid in te ruilen voor de plicht om werknemers continu bij te scholen. En dan geen opleiding die alleen van nut is binnen dat bedrijf maar een die een stuk breder is. Moeten er dan mensen ontslagen worden en je levert die in puike conditie af op de arbeidsmarkt dan heb je je plicht als werkgever gedaan en hoef je ook geen ontslagvergoeding of iets dergelijks te betalen. Heb je verzuimd dan mag je als werkgever alsnog betalen voor scholing die nodig is om de werknemer weer arbeidsfit te maken en komt daar bovenop het benodigde aantal maanden WW voor jouw rekening. Uiteraard mag je ook van de werknemer vragen om de benodigde inspanning te leveren om zijn vaardigheden op peil te houden. Verzuimt die dan krijgt hij na ontslag geen WW en gaat meteen de bijstand in, met alle consequenties van dien (zoals eerst het eventuele eigen huis en de spaarcentjes opeten en iedere beschikbare baan aan moeten pakken). De arbeidsmarkt verandert continu en de eisen nemen niet af maar toe. We leven niet meer in de tijd waarin je net als je vader en je broers na de lagere school de fabriek inrolt en daar blijft hangen tot je pensioen. De kans dat een fabriek überhaupt zo lang bestaat is tegenwoordig bijna nihil. Dat je tijdens je loopbaan een of meerdere keren van werkgever (laat staan van baan) wisselt is eerder regel dan uitzondering. Het is kortzichtig om dat als een calamiteit te beschouwen als het een keer onvrijwillig gebeurt en dan achteraf het brandje te gaan blussen. Als iets over een loopbaan gezien geen uitzondering is maar regel, dan is het verstandig om je op preventie te richten. En dat betekent dat je altijd in staat moet zijn om ergens anders aan de slag te gaan, ook in een andere functie. Dat stelt eisen aan de werknemer maar ook aan de werkgever die gebruik maakt van iemands capaciteiten.