Gelukkig heet ik geen Annelies

In Metro schreef Annelies maandag een column over het feit dat ze liever allochtoon zou willen zijn. Dat zou haar een hoop voordelen opleveren. Umar Mirza, schrijver en presentator, reageert:

Gelukkig heet ik geen Annelies

Soms zou ik willen dat ik een autochtoon was. Mijn huid zou dan licht getint zijn, als die van Gerard Joling of lichter, als die van Gerard Joling voor hij naar de zonnebank ging, prachtig! Mijn ouders zouden hier geboren zijn en ik lekker ook. Of zij zouden stiekem wel migranten zijn uit Westerse landen, maar dan noemen we hen gewoon expats en ben ik stiekem ook gewoon autochtoon.

Soms wou ik dat ik Annelies heette. Dan werd ik tijdens mijn studie aan de Erasmus Universiteit en TU Delft niet aangezien voor een internationale student. Dan zou ik via wekelijkse zuipactiviteiten mijn toekomstige baan ook veilig gesteld hebben. Dan zouden we het in de Tweede Kamer niet hebben over het pensioen van mijn ouders in bijvoorbeeld Spanje (waar het leven nou eenmaal veel goedkoper is) en hun vakantiehuis aldaar zou een verstandige investering zijn.

Maar ik hou van Nederland, ondanks het feit dat we inmiddels kleurentelevisie hebben, doe ik dan alsof gekleurde Nederlanders, geen echte Nederlanders zijn. Dan hoef ik geen rekening te houden met hele gemeenschappen die een deel van mijn belangrijkste traditie misschien als ronduit racistisch en denigrerend ervaren. Dan kan ik openlijk verkondigen dat mijn schoonmaakbedrijf liever echte Nederlanders wil hebben. Dan zou ik niet ter verantwoording worden geroepen voor extremisten die misschien net zo licht getint zijn als René Froger net voor hij naar de zonnebank gaat.

Mochten mijn ouders nog van de oude stempel blijken te zijn en mij kort willen houden, dan zet ik hen gewoon uit huis. Dan kan ik in een tijd van economische crisis alsnog mijn ouders door de staat laten verzorgen en zeg ik: “ja, dat is cultuur!”. Dan zou ik met een column getiteld ‘Heette ik maar Fatima’ ruimte krijgen in een krant om mijn onderhuidse racisme te etaleren.

Maar weet je, ik vertik het. Ik vertik het om met mijn achterste richting de samenleving mijn frustraties de wereld in te slingeren. Gelukkig heet ik geen Annelies.

Liever heette ik Mahatma Gandi, dan zou ik de verandering zijn die ik in Nederland zou willen zien. Liever heette ik Mohammed, zoon van Abdallah, dan zou ik zeggen dat “Stammen en gemeenschappen zijn geschapen om elkaar te leren kennen”.

Liever heette ik Nelson Mandela, dan zou ik mijn vrijheid inzetten om een Nederland na te streven waar diversiteit de nieuwe realiteit is. Liever heette ik Marthin Luther King, dan zou ik openlijk dromen dat jouw en mijn kinderen later samen zullen schommelen.

Nee, gelukkig heet ik geen Annelies…

Dit artikel is een reactie op het stuk “ Heette ik maar Fatima ” van Annelies van der Veer (Metro, 12/8).