Geloof in het jaar 2500

In het jaar 2500 loopt een kleuter met zijn vader door een stad.

‘Vandaag leer ik je wat Het Geloof is. Ik denk dat je er nu klaar voor bent.’

‘Wat is dat voor een gebouw?’

‘Dat is een humanistische synamoskerk-tempel.’

‘Wat gaan we daar doen?’

‘Ik laat het je zien.’

In het grote gebouw zitten mensen tegenover elkaar. Ze eten en drinken. Vader en kind gaan zitten. Ze krijgen een menukaart. Naast de vele gerechten staat er één tekst in vele talen:

“Beste wereldburger,

Er is geen hoger doel dan simpelweg een leven te leiden waarbij u het neemt zoals het is: een absurde ketenreeks van compromissen, genot, wensen en teleurstellingen. Van die vier is het genot het meest te benijden, zolang een ander er maar geen last van heeft. Kunnen genieten is soms moeilijk, dat zijn we met u eens.

Wat ‘last’ is, daar kunnen we over praten. Echter, slechte raadgevers zijn altijd afgunst, wraak, agressie en hebzucht.

Eet smakelijk.

Vriendelijke groet,

De rest van de wereld.”

Vader wenkt de ober en plaatst de bestelling. ‘Tot zover Het Geloof. Een paar honderd jaar geleden had je daar nog veel voor nodig, maar net als zoveel in het leven hebben we het ons een stuk makkelijker gemaakt.’

Het kind knikt begrijpend.