Geldstress kan volksziekte nummer één worden in rijk Nederland

Deze problematiek oplossen lukt niet met de aanstelling van een minister van Armoedebeleid.

Onze samenleving dreigt steeds meer ontwricht te worden door het groeiende aantal burgers dat dagelijks geldstress ervaart die niet alleen hun gezondheidssituatie ondermijnt, maar ook vele andere aspecten van het dagelijks leven. Zoals het volwaardig kunnen meedoen aan het sociale en maatschappelijke leven.

Geldstress komt niet alleen maar voor bij burgers met problematische schulden, maar ook bij steeds meer werknemers in essentiële beroepen zoals bijvoorbeeld in de zorg en andere belangrijke maatschappelijke sectoren waar de beloning van het betrokken beroep steeds meer achter raakt bij de forse stijging van de kosten van het dagelijks levensonderhoud. Niet alleen van de boodschappen maar ook de relatief te hoge huren en energielasten gerelateerd aan het netto inkomen van deze omvangrijke groep geplaagde burgers. Tot en met de middeninkomens.

Na geldstress als volksziekte komt ook armoedeschaamte als opkomend bijverschijnsel steeds meer voor. Ook dat ondermijnt de gezondheid en het sociale leven.

De vraag rijst hoe het mogelijk is dat in een economisch welvarend en rijk land als Nederland, deze maatschappelijk ontwrichtende volksziekte zolang onderbelicht is gebleven. Deze problematiek oplossen lukt niet met de aanstelling van een minister van Armoedebeleid maar zal veel grondiger moeten worden aangepakt.

Het mechanisme van de gereguleerde vrije markt heeft Nederland geleerd dat dit veel welvaart en voorspoed kan geven aan slechts een relatief kleine bevoorrechte groep burgers die perfect passen in dit economische model. Waarbij het noodzakelijk is dat een forse herverdeling van inkomens via ons belastingsysteem moet plaatsvinden om aan alle burgers die niet perfect in dat model passen een aanvulling op hun inkomen van die verworven welvaart te kunnen geven. Een weinig efficiënt systeem dat alle tekortkomingen van de vrije markt moet wegnemen. 

Er is derhalve een toeslagen afhankelijkheid gecreëerd van steeds meer burgers die als gevolg van ons economisch bestel niet meer in staat zijn om zelf hun financieel-economische boontjes te kunnen doppen. Zonder hulp van de overheid of anderen. Waarvan de meerderheid gewoon in het arbeidsproces werkzaam is maar in ons economisch bestel te weinig verdient om de kosten van huisvesting, energie en zorg zelf te kunnen betalen.

Aan een totale grondige hervorming van ons belastingsysteem waarbij alle toeslagen worden afgeschaft en vervangen worden door een efficiënter herverdelingsinstrument, valt dan ook niet meer te ontkomen.

Helaas hebben de talrijke Rutte-kabinetten verzuimd om die Belastingdienst en andere uitvoeringsorganisaties van de overheid tijdig te voorzien van betrouwbare toekomstbestendige ICT- systemen met gevolg dat deze uiterst noodzakelijke hervorming van ons belastingsysteem nog jaren op zich moet laten wachten.

Tot die tijd zullen we vermoedelijk moeten leren leven met voornoemde geldstress en armoedeschaamte in ons nog immer rijke land.