Geert Wilders, U kiest voor Orbán, voor controle, repressie en stilstand

Dit is geen politiek standpunt meer, maar een uiting van diepe angst.

Beste Geert Wilders,

U stemde tegen een motie om een Nederlandse kabinetsdelegatie mee te laten lopen in de verboden Pride-mars in Hongarije. Daarmee zegt u: mensen die zichzelf durven te zijn, mogen niet gezien worden. U kiest heel bewust voor onzichtbaarheid en onderdrukking.

U keert zich tegen mensen die niets anders willen dan zichtbaar zijn. Tegen mensen die zich niet langer willen verstoppen of schamen. U zegt: jullie mogen niet bestaan zoals jullie zijn. En u sluit zich aan bij een autoritaire regering die systematisch minderheden onderdrukt.

Dit is geen politiek standpunt meer, maar een uiting van diepe angst. Angst voor het onbekende, voor wat anders is dan uzelf, voor wat uw veilige wereldbeeld bedreigt. U verkiest een samenleving waarin mensen zich moeten verbergen, omdat u zelf niet durft te kijken naar wat buiten uw kleine, gecontroleerde bubbel ligt.

U noemt zichzelf een verdediger van vrijheid, maar met uw stem steunt u het tegenovergestelde: repressie, uitsluiting en het ontzeggen van fundamentele mensenrechten.

Vrijheid betekent dat iedereen zichzelf mag zijn, ook als dat anders is dan u gewend bent. Wie vrijheid alleen gunt aan mensen die op hem lijken, is geen hoeder van vrijheid, maar bewaker van angst.

U weigert de confrontatie met uw eigen onzekerheid. Maar wie weigert te voelen en te erkennen wat binnenin speelt, onderdrukt niet alleen anderen, maar vooral zichzelf. Het is een gevangenis die u zichzelf oplegt, en die u probeert te handhaven door anderen hun zichtbaarheid en vrijheid te ontnemen.

De Pride-mars in Hongarije bedreigt niemand. Het stelt alleen de vraag: wat als de wereld groter is dan uw beeld van normaal? Wat als vrijheid ook geldt voor mensen die u liever niet ziet?

U kiest ervoor die vraag niet te beantwoorden. U kiest voor Orbán, voor controle, repressie en stilstand.

Maar vrijheid laat zich niet verbieden. Ze kruipt onder hekken door, danst op pleinen, verschijnt in verboden kleuren. En het is niet de ander die bedreigend is, maar de waarheid die met de ander komt: dat er meer manieren zijn om mens te zijn dan u durft te verdragen.

U durft niet te zien wat u niet wilt zien. U durf niet te erkennen dat angst uw politiek bepaalt. U draagt een vrijgevochten land op uw schouders, maar u bent bang voor kleur, voor liefde die u niet begrijpt en voor vrijheid die u zelf niet bezit.