Geert Wilders, de Boze Smurf van de Nederlandse politiek

Er was eens een politicus die dacht dat hij de Grote Smurf was. De leider, de redder van populistisch en radicaal rechts, de man die Nederland zou verlossen van alles wat rood, groen, moslim, progressief en links was. 

Geert Wilders is echter geen Grote Smurf. Hij is de eeuwige Boze Smurf. Altijd kwaad. Op alles en iedereen. Vooral op de wereld die weigert zich naar zijn rechtse toverboekje te voegen.

Het zou bijna aandoenlijk zijn, dat eeuwige briesende optreden in de Tweede Kamer, Geert als een geinig stripfiguur, als het niet zo schadelijk was. Wilders is intussen gewoon een karikatuur van zichzelf geworden - een blèrend en jankend standbeeld van woede en verontwaardiging. 

Twee keer liet hij een kabinet vallen, omdat regeren te moeilijk is voor Geert en zijn trawanten die soms lijken te zijn weggelopen uit een Hollandse film over de Tweede Wereldoorlog. Altijd in verzet bedoelen we natuurlijk.

Een betrouwbare bestuurder? Alleen als je 'bestuurder' definieert als iemand die met piepende banden wegrijdt zodra het lastig wordt. Een kind dat het speelbord omgooit of doorgaat met vals spelen.

Binnen zijn eigen partij is Wilders de zon, de maan en God. De PVV heeft geen leden, alleen trouwe volgers en die zijn allen braaf, want tegenspraak wordt blijkbaar in de fractie behandeld als heiligschennis en ze willen hun baantje graag houden. Wie iets zegt, vliegt eruit. Werkt het zo? Democratie is leuk, maar niet bij de PVV, daar geldt de Wet van Geert: één man, één mening, een volk en een vaderland.

Zijn taalgebruik is even subtiel als een stormram. Hij spreekt niet tot burgers, maar schreeuwt tot ze, vooral als ze toevallig anders denken of eruitzien. Z’n retoriek is gericht op een publiek dat meer houdt van puberale grappen en de BBQ dan van nuance en wetenschap.

Dat hoor je. Zinnen kort. Woorden hard. Spelen met waarheid. En altijd iemand om de schuld te geven. Generaliseren is zijn sport, stigmatiseren zijn trieste leven. Met kiezers die na hun gehakbal of hamburger te hebben gevroten nog net ook 140 tekens met spelfouten kunnen produceren.

En wat brengt dat alles ons? 

Geen oplossingen, alleen keihard geschreeuw voor de bühne. Zijn bewindslieden struikelden van de ene blunder in de andere, zijn 'beleid' was even realistisch als Sinterklaas is op 5 december, en zijn politieke strategie is op z’n best een gokautomaat. Soms wint hij even, meestal trekt hij aan het kortste eind. Door niet mee te doen aan debatten gaf hij D66 een kans.

Zelfs Trump weet niet wie hij is, terwijl hij zo graag een mini-Trump wil zijn in het Torentje. Dat moet hem pijn doen. Fouten toegeven doet hij niet. De God van rechts Nederland maakt geen fouten. Altijd ligt het aan de ander.

Dialoog voeren kan hij niet, samenwerken al helemaal niet. Elke coalitie is voor hem een bedreiging van zijn eigen merk: de BV Wilders. Want uiteindelijk draait het allemaal om hemzelf. Een bedreiging hier, een vijand daar, en hop, de camera’s draaien weer. Polarisatie is zijn zuurstof; zonder botsing geen aandacht, geen gein voor Geert.

En nu komt hij - net zoals zijn voorbeeld Donald - subtiel met mogelijke verdachtmakingen dat de verkiezingen niet eerlijk zouden zijn verlopen. En gaat hij tekeer als een wild monster tegen Jetten die nog geen premier is.

Als we heel eerlijk zijn dan moeten we concluderen dat de 'Grote Geert' een beetje een mislukt politicus en best zielig mens is geworden. Met een baantje voor de centjes. Om zich heel slaand in elke kamer waar hij komt. Zonder een kop koffie of een koekje.

Dus nee, het is niet vreemd dat hij mij en jou heeft geblokkeerd. Jij en ik hebben namelijk veel wat hij mist: kennis, wat inzicht, een beetje wijsheid, karakter, empathie en compassie. 

En die dingen, beste Boze Smurf, zijn nog altijd mooier dan blèren vanaf een zeepkist. Zolang jij heel Nederland maar niet blokkeert met je boze politiek is het ons best.

Sneeuwwitje mag en kan van mij alle kleuren van de Regenboog hebben. Misschien moeten we als hij weer in de Kamer zijn 'betogen' houdt het geluid muten en weer aanzetten als de grote mensen aan het woord komen om oplossingen te vinden voor alle crises.

Geert is over en uit. De PVV speelt een rol van figurant. Wel te hopen dat er geen vals Smurfinnetje van Forum komt dat de nare plek van Wilders gaat overnemen. Opletten dus. Niet zo zeer alleen voor rare complotten maar voor wat poltici dagelijks beweren en bepleiten.

Waarschijnlijk komt er wel weer een kabinet met een goede premier en bekwame bewindslieden. Daar draait het om. Ook over beschaafde en goede Kamerleden. Getekend: de schrijfsmurf.