Geen werk, geen eten?

Kapitalisme is alleen mogelijk, als er veel loonarbeiders of slaven beschikbaar zijn, die omwille van een inkomen of wat eten gedwongen kunnen worden hun arbeid aan “werkgevers” te verkopen. Het wordt gekenmerkt door het creëren van meerwaarde, economische groei, geld, winst of kapitaal via loonarbeid of slavernij.

In onze tijd hebben we overwegend te maken met;

A. Het vrijemarktkapitalisme, waarbij loonarbeiders hun arbeid via een vrije markt met concurrentie moeten verkopen aan particuliere “werkgevers”.

B.  Het staatskapitalisme, waarbij loonarbeiders hun arbeid moeten verkopen aan de staat, die hen belooft alle producten gelijkelijk onder hen te zullen verdelen.      Dit onrechtvaardige principe “geen werk, geen eten” heeft de ongelijkheid veroorzaakt tussen degenen, die volop en nauwelijks te eten hebben, de rijken en de armen, de gelukten en de mislukten. Het werkt in een dictatuur hetzelfde als in een democratie. Het is de oorzaak van onze beschaving, maar tevens van de wereldwijde armoede en honger, de talloze oorlogen, slavenopstanden, revoluties, corruptie, criminaliteit, de graaicultuur, discriminatie, slavernij, sloppenwijken, roofbouw op de natuur, enz. enz.  Momenteel vernietigt dit principe ons eigen leefmilieu. Ik wil betogen, dat deze ondergang alleen is te voorkomen door de werkloze, arme of schoolverlater zijn eigen duurzame autoloze steden, incl. voedselvoorziening te laten bouwen.   

Geschiedenis van het kapitalisme Het kapitalistische principe “geen werk, geen eten” is ong. 10.000 jaar geleden mogelijk geworden door:                                               1. de misleidende werking van een volwaardige taal Met een volwaardige taal is het via opvoeding en onderwijs mogelijk andere mensen zodanig te indoctrineren, dat ze gaan geloven in zaken, die helemaal niet bestaan, zoals bv. het principe “geen werk, geen eten”, bezit, enz. enz. Met zijn klankafspraken trekt de mens grenzen, die er niet zijn. Per uniformerende cultuur gaat dat anders. Tussen onze oren ontstaat daardoor per cultuur een geheel eigen afspraken-systeem. Taal scheidt, wat in de werkelijkheid onafscheidelijk is. Goed en Kwaad bestonden ineens afzonderlijk, waardoor de illusie tussen onze oren ontstond, dat het Goede was te verwerven en het Kwade uit te bannen, hetgeen ons utopische denken en het vele geweld veroorzaakte. Een wereld, waarin alles met alles samenhangt, veranderde in een werkelijkheid, waarin alles van elkaar gescheiden leek te bestaan. Dit “realistische wereldbeeld” maakte het kapitalistische principe mogelijk, waarbij niet-bezitters konden worden gedwongen hun arbeid te verkopen aan bezitters, omdat de onafscheidelijkheid van werkgever-werknemer via taal leek te scheiden in een afzonderlijke werkgever en een afzonderlijke werknemer.      2. de ontdekking van de landbouw Zonder het geloof in dit “realistische wereldbeeld” is de ontdekking van de landbouw niet mogelijk en zonder landbouw is het kapitalisme niet mogelijk. Via dit wereldbeeld kwam alle macht bij de eerste stelers van landbouwgrond, die anderen via opvoeding en onderwijs het verbod hersenspoelden “gij zult niet stelen”. Zij werden de “werkgever”, die in de loop van de geschiedenis in talloze gedaanten de arbeider, soldaat of slaaf voortaan kon dwingen, de nodige arbeid voor hem te verrichten, in ruil voor wat eten van “zijn” landbouwgrond. Aanvankelijk waren dat de landveroveraars, de grootgrondbezitters, later de farao’s, de adel, de kerk, de kolonisten en de handelaren. Momenteel zijn dat de ondernemers, multinationals en banken, die via de overheid de arbeider zo lang mogelijk arbeidsplichtig houden. Het enige alternatief voor de werkloze of arme was bedelen of de criminaliteit.     

Zolang alle arbeiders of slaven voor het produceren van voedsel konden worden ingeschakeld, had iedereen nog te eten. Als er echter arbeiders overbleven, die niet nodig waren voor deze kernproductie, was er een groot probleem. Omdat de “werkgever” voor hen geen werk had, hadden ze ook niet te eten. Hun gesmeek om werk, bracht de werkgever indertijd op het creatieve idee, om de arbeiders dan maar pretproducten te laten produceren, die het leven van hemzelf nog aangenamer konden maken. De werkgever liet de arbeider allerlei leuke en mooie dingen voor hemzelf te maken, maar ook werktuigen, die het oogsten mogelijk maakten met veel minder mensen.

De “werkgever”, die zelf niets produceerde, werd daardoor steeds maar rijker en vergaarde kapitaal, want de loonarbeid kostte hem alleen wat voedsel, dat door de slaaf zelf werd geproduceerd. Zo lieten de “werkgevers” hun slaven de piramides, tempels, paleizen, kastelen, kathedralen, grachtenpanden, enz. enz. bouwen. Zo ontwikkelde zich de mechanisering en automatisering. Dit is de kern van het kapitalisme. In een bepaalde vorm is dat proces nog steeds bezig, waarbij de overheid momenteel de loonarbeider dwingt ons leefmilieu te vernietigen door het via reclame bevorderen van de hebzucht. Want als de consumptie van pretproducten via reclame niet meer is op te voeren, treedt er massaal werkloosheid op, die onvermijdelijk leidt tot massale armoede, omdat sociale voorzieningen dan niet meer betaalbaar zijn.

Ons milieu Het principe “geen werk, geen eten” eist in dit stadium van het kapitalisme een extreme toename van de productie en consumptie van pretproducten in de rijke landen, terwijl deze olie- en gasverslindende pretproducten door de mechanisering en automatisering met steeds minder mensen zijn te produceren. Dit impliceert werkloosheid, zinloze roofbouw op de natuur, vernietiging andere culturen. Het veroorzaakt enorme ecologische problemen en een wereldvoedselprobleem. Dit wordt versterkt door de toename van de wereldbevolking.

Als de behoefte aan energie en grondstoffen voor pretproducten stijgt, daalt de beschikbare hoeveelheid voor de kernproductie van de armen. Want er is volgens Ghandi op aarde wel genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht. De ecologische voetafdruk van de rijke landen wordt dan zodanig groot, dat arme landen hun kernproducten niet meer kunnen produceren. Zij komen in toenemende mate in sloppen- en achterstandswijken, waar zij lijden onder voedselgebrek en moeten leven van de criminaliteit.   

Een basisinkomen-in-natura via het zelf bouwen van duurzame steden Het economische principe “geen werk, geen eten” kan alleen worden gestopt, als werklozen, armen en schoolverlaters vóór hun dertigste levensjaar kunnen beschikken over een basisinkomen-in-natura, bestaande uit een schuldenvrije woning en levenslang gratis voedsel en energie. Dit is alleen mogelijk als zij met steun van de overheid tot 2050 hun eigen duurzame autoloze steden, incl. voedselvoorziening en energie (www.piramidestad.nl), onbetaald aan de lopende band zelf mogen bouwen. Alleen dan is een productie van 100.000 woningen per dag mogelijk, die ze na 5 jaar vrijwillig werken in eigendom krijgen. Alleen dan hoeft de arbeider zijn arbeid niet langer meer te verkopen aan de rijken, maar mag dat wel. Alleen dan krijgen we honger, criminaliteit en armoede uit de wereld, en zijn onze milieuproblemen oplosbaar.

We moeten politieke partijen wereldwijd oproepen tot het bouwen van dit soort steden en dorpen. Want als landen als China, India, Brazilië enz. hun steden net zo autogericht gaan bouwen als wij na de oorlog gedaan hebben, is de ramp voor ons milieu niet meer te overzien. Het kapitalisme en de economische groei blijven dan voortwoekeren.