Geen reden om te feesten nu ik niet meer mag dragen wat ik wil

Zaterdag was het die bijzondere dag in het jaar waarop heel liberaal Nederland laat zien de LGBTQIA+ gemeenschap te steunen. Terecht dat er aandacht is voor de groep die afwijkt van de hetero-normatieve meerderheid. Hoe kleiner de groep, hoe kwetsbaarder.

Laten we het dus hebben over een heel kleine groep die momenteel buitenproportioneel veel aandacht krijgt: de groep van 150 Nederlandse, islamitische vrouwen die gezichtsbedekkende kleding draagt. Dat deze groep bescherming kan gebruiken is evident. Dat heeft het inclusieve en ruimdenkende Nederland goed gezien. En dus zijn vertegenwoordigers van onze beleidsmakers het gesprek aan gegaan met deze groep vrouwen. Onderzocht is waar zij behoefte aan hebben, hoe zij geholpen kunnen worden  om te gaan met vooroordelen, hoe ze beschermd kunnen worden tegen mensen die hun bespugen en uitschelden op straat. 

Zo is het helaas niet gegaan. In plaats van aangescherpte anti-discriminatiewetgeving voert de regering het boerkaverbod in, het anti-islam initiatief van Wilders. Een wet om de niet-kwetsbare, niet-boerka dragende meerderheid in Nederland te beschermen tegen een kleine groep vrouwen die niemand tot last is maar waarmee onmogelijk gecommuniceerd zou kunnen worden. Zij kunnen praten, luisteren, je aankijken, knipogen zelfs. Het enige dat je niet kunt zien is hun volledige gezicht. De laatste keer dat ik het checkte bleek dat geen voorwaarde voor communicatie te zijn. Je zou toch ook niet willen beweren dat met blinden niet te communiceren valt?

Het is een breed gedragen sentiment in Nederland dat een boerka of nikab onveilig aanvoelt voor wie ermee geconfronteerd wordt. Sinds wanneer is een onveilig gevoel reden voor regelgeving waarbij een ander iets ontzegd wordt? Ik zou mij een stuk veiliger voelen als mannen ‘s avonds de straat niet op zouden mogen. En daar sta ik vast niet alleen in. Met duizenden gevallen van seksuele intimidatie en verkrachtingen op straat ieder jaar hebben we daadwerkelijk een probleem waarvoor een avondklok voor mannen een logische en effectieve oplossing zou zijn.

Dat betekent dat veel onschuldige mannen iedere avond binnen zouden moeten zitten en dat zou de vrijheid van deze groep beperken. Dat veel vrouwen zich dan een stuk prettiger zouden voelen is minder relevant. Maar dat 150 vrouwen die nog nooit problemen hebben veroorzaakt enorm worden beperkt in hun vrijheid door ze de toegang tot de publieke ruimte te ontzeggen is geen enkel probleem voor onze vertegenwoordigers.

Een enorme groep mensen die veelvuldig met deze 150 vrouwen in aanraking komt zou doodsbang zijn en dus moet er discriminerende regelgeving worden ingevoerd die in strijd is met het recht op vrijheid van meningsuiting, dat garandeert dat mensen in beginsel vrij zijn te kiezen wat zij dragen.

Waarom praten we niet over waarom mensen zich onveilig voelen bij de aanblik van een vrouw in boerka of nikab? Dat deze vrouwen in de politiek en media worden gereduceerd tot een kledingstuk. Waarom kijken we niet kritisch naar onszelf, maar verplichten we een onschuldige ander zich voor ons te veranderen?

Een regering die de meest kwetsbare groep ontmenselijkt door ze te verbieden in openbare ruimten zichzelf te zijn en ze vogelvrij te verklaren is een regering waar ik mij kapot voor schaam. Dit noemen wij tolerantie in Nederland?

Natuurlijk ben ik blij dat ik in Nederland mag houden van wie ik wil. Maar ik zag zaterdag geen enkele reden voor een feestje nu ik als vrouw niet meer mag kiezen hoe ik mij kleed. Dus de boot waarop ik zou dansen dit jaar voer zonder mij mee met de Amsterdamse Pride.

Solidair ben ik altijd met iedereen die om wat voor reden dan ook wordt benadeeld door niet te voldoen aan de norm. Maar zaterdag hing mijn regenboogvlag halfstok. Want zolang bescherming om te mogen zijn wie je bent, van wie je houdt en wat je draagt niet voor iedereen geldt in Nederland, is niemand werkelijk vrij.