Geen opvolger voor bedrijfspoedel, Wilders stelt teleur

Cabaretiers zijn op een bepaald moment over hun hoogtepunt, deze ijzeren wet geldt zelfs voor de beste grappenmaker die de Tweede Kamer ooit had: Geert Wilders. Ik herinner me zijn bedrijfspoedel-conference uit 2011. “Kijk ‘m staan, de grote gedoger”, sneerde de PVV-leider met allitererende zachte g richting toenmalig PvdA-fractievoorzitter Job Cohen.

De grap was dat Wilders op dat moment het eerste kabinet-Rutte gedoogsteun gaf, behalve op enkele punten. Om zich op die dossiers van een meerderheid te verzekeren, had Rutte steun bij oppositiepartij PvdA gezocht. Er was destijds in de Kamer slechts één grote gedoger: Geert zelf. Toch speelde Cohen, in een te ruim zittend pak, achter het spreekgestoelte gedwee zijn rol van lijdend voorwerp. 

“Je zou kunnen zeggen: de heer Cohen is de bedrijfspoedel van Rutte 1”, deed de blonde provocateur er een schep bovenop. “Hij mag een beetje keffen, zijn poot optillen om te plassen tegen een lantaarnpaal, maar als Mark Rutte thuiskomt, gaat hij netjes in zijn mand.” Gelach steeg op, waarna Cohen Wilders een ‘jengelende kleuter’ noemde, uiteraard veel minder grappig dan Geerts ‘bedrijfspoedel’.

Honderden staaltjes retorische slapstick voegde Wilders toe aan de parlementaire geschiedenis, gelukkig staat veel op YouTube. Helaas zag ik vorige maand dat de rek er nu echt uit is. Tijdens een of ander slaapverwekkend debat sjokte Geert werktuiglijk naar de interruptiemicrofoon om een plichtmatige plaagstoot uit te delen aan de dienstdoende VVD-fractievoorzitter, wier naam me even is ontschoten.

“Zeg, mevrouw …, hoe lang blijft u eigenlijk nog de tassendrager van premier Rutte?”, klonk het als inleidende beschieting. Voor de echte liefhebbers van barok PVV-taalgebruik, waar de VVD-fractievoorzitter er opmerkelijk genoeg een van bleek, was het om te huilen. “Dit… dit raakt me echt…”, reageerde de vrouw met een brok in haar keel. Even verdrietig als zij zette ik vlug het filmpje uit.

cc-foto: Living in Monrovia