Geen Balkenende-norm, maar De Graaf-norm

Yes: we hebben de De Graaf-norm. Het gevoel knaagde al langer. Waarom hebben we dat niet? Waarom doen we niets aan de grootverdieners? Waarom alleen maar leunen op Den Haag? We zijn toch niet voor niets Nijmegen!

En dus was het vlak voor het kerstreces eigenlijk niet meer dan logisch dat de Nijmeegse gemeenteraad besloot dat we een eigen norm moesten vaststellen. Dus sinds kort hoeven we in Nijmegen niet meer te verwijzen naar Balkenende. Met onze eigen De Graaf-norm kunnen we nu voortaan zelf aangeven wat we normaal vinden als het gaat over salarissen.

Een mooi besluit. En wie denkt dat dit een laatste stuiptrekking is van het Havanna aan de Waal, komt bedrogen uit. Want in een zeldzaam moment van eensgezindheid werd de norm omarmd door een unanieme gemeenteraad. Van VVD tot SP was er steun voor de De Graaf-norm. Iedere bestuurder en directeur van een instelling die draait op gemeenschapsgeld mag niet meer krijgen dan onze eigen burgemeester.

Een mooi moment. Maar, toch knaagt er iets. Nee, dan heb ik het niet over de noodzaak om iets te doen aan de grootverdieners. Ik ben daar helemaal voor. Ook als het gaat over de mensen in de particuliere sector, maar zeker waar het gaat over mensen wier salaris wordt betaald door de belastingbetaler.

Ook het verwijt dat het raar zou zijn als in iedere gemeente een eigen norm zou komen, is niet de reden van mijn aarzeling. In Arnhem de Krikke-norm, in Nijmegen de De Graaf-norm. In Amsterdam de Cohen-norm. Het moet allemaal kunnen. De steden verschillen immers van elkaar. De politieke voorkeuren verschillen. Dus waarom geen aparte afspraken over hetgeen een normaal salaris is in de publieke sector? Het lijkt me juist prachtig als steden zich daarin onderscheiden van elkaar.

Maar toch. Toch voel ik me wat ongemakkelijk bij politici die de norm van een redelijk salaris bepalen aan de hand van wat een politicus verdient. Alsof de politiek de maat aller dingen is. Alsof het stadhuis nog steeds de cockpit van de lokale samenleving is. Natuurlijk. De politiek doet er toe. En beslissingen van de gemeenteraden en colleges van B&W zijn belangrijk voor de toekomst van een stad. Maar dat geldt ook voor de coaches op het voetbalveld. Maar zijn ze daarmee belangrijker dan de spits die iedere week de goals moet maken? Of de keeper die juist de nul moet houden?

Politiek als centrum van de wereld? We weten toch wel beter! Waarom dan toch zo vasthouden aan het salaris van de burgemeester als de ultieme norm voor een redelijk salaris? Waarom zijn salaris als het dak van het loongebouw in een stad?

Het doet denken aan de vakbond van coaches die bepaalt dat niemand meer mag verdienen dan de trainer. En degene die dat wel doet, zal niet worden opgesteld.

Natuurlijk. Er moeten maatregelen komen om weer en beetje tot normale inkomens te komen. Zeker. Kom er mee. En snel graag. In Den Haag en in steden. Kom er met drie, twee, een of misschien wel met meer. Maar als dat soort voorstellen worden gedaan, zou het goed zijn als de politiek zich wat bescheidener op zou stellen. Iets meer relativering van het belang van de politiek. En maak de politiek dus niet meer de maat aller dingen. Ook niet als het gaat over salarissen!