Gebrekkige berichtgeving over Venezuela maakt verdrietig

Tijdens mijn studie Internationale Betrekkingen aan de Rijksuniversiteit Utrecht, was een van mijn specialisaties ‘de driehoeksverhouding tussen Venezuela, Curaçao en Nederland’. Ook woonde en werkte ik jarenlang op zowel Curaçao als Bonaire alwaar ik mij zeer verdiepte in de geschiedenis, politiek en het dagelijks leven van de regio ABC-eilanden versus Venezuela. Dagelijks volg ik alle livestreams met de media en diverse mensen in Venezuela zelf, waardoor ik 24/7 op de hoogte ben van de situatie aldaar.

Wanneer ik echter de Europese media tot me neem, word ik toch wel op z’n zachtst gezegd erg verdrietig. Ook in Nederlandse kranten stonden feitelijke onwaarheden geschreven over de huidige situatie in Venezuela. Die wil ik graag bij deze ontzenuwen:

1. Juan Guaidó is noch de oppositieleider, noch heeft hij een coup gepleegd, noch is hij de zelf uitgeroepen president. Hij is wèl, conform de Venezolaanse grondwet, de aangewezen interim-president van Venezuela. Bovendien wordt hij door zowat alle landen van de wereld gesteund als zijnde de wettelijk erkende interim-president. Dus ook door buurland Nederland (immers Aruba, Bonaire en Curaçao grenzen aan Venezuela!) en de meeste andere buurlanden. Alleen Rusland, China, Iran en Cuba steunen zijn presidentschap niet en blijven achter de communistische narco-dictator Nicolas Maduro staan.

De oppositieleider van Venezuela is Leopoldo Lopez; hij heeft zich achter Guaidó geschaard, net als bijna het hele leger.

2. Maduro won in het verleden democratisch gehouden verkiezingen maar de twee meest recente verkiezingen won hij niet. Hij legde daarbij de verkiezingsuitslag naast zich neer. Maduro is dus géén democratisch verkozen president meer, maar een zelf uitgeroepen narco-dictator.

3. De acties en gebeurtenissen die plaatsvinden in Venezuela maken géén deel uit van een coup, maar zijn onderdeel van een proces om de democratie in Venezuela te herstellen. Het klopt dat de EU en de VS dit democratiseringsproces ondersteunen en tevens een einde wensen aan de humanitaire crisis in Venezuela, doch dat betekent niet dat alle Venezolanen ‘yankee minded’ zijn. Juist niet: het grootste deel van de Venezolanen heeft een afkeer van de VS, maar is nu wel blij dat de VS aandringen op het vertrek van Maduro.

Maduro’s vrouw is inmiddels door de Russen veilig weggevlogen naar de Dominicaanse Republiek. Ook zou de VS-EU-OAS en Maduro overeenstemming hebben bereikt over het vertrek van Maduro, doch door ingrijpen van de Russen is Maduro gebleven.

4. Maduro, de narco-dictator, kan zich nergens in Venezuela veilig begeven, behalve in het presidentiële paleis Miraflores. Guaidó daarentegen kan zich overal vrijelijk begeven zonder gevaar te lopen. Het overgrote deel van het Venezolaanse leger heeft zich reeds achter Guaidó geschaard, maar een deel niet. Waarom niet? De getrouwen rondom Maduro moet u zien als maffia; wanneer zij vertrekken, zijn zij bang dat ze al hun eigendommen kwijt zijn.

Daarom blijft het leger op de meest gruwelijke wijze de onschuldige Venezolanen die de straat op durven te gaan, vermoorden. Bekend zijn de afschuwelijke beelden van afgelopen woensdag 1 mei, waarop te zien is dat witte tanks met een zeer hoge snelheid inrijden op het publiek (en dus mensen doden).

Tevens blijft de humanitaire crisis in Venezuela aan de orde van de dag: er is nauwelijks voedsel en medicijnen. Veel mensen sterven de hongerdood en vooral kinderen zijn de dupe. Minimaal drie miljoen mensen zijn op de vlucht. Net als Venezolaans artiest Nacho aangaf, ben ook ik niet voor een burgeroorlog in Venezuela, temeer omdat de kans dat die overslaat naar de buurlanden Colombia, etcetera zeer groot is. Een oorlog die dan mogelijk ook overslaat naar onze eigen gemeente Bonaire en onze eigen landen Aruba en Curaçao.

Ook al is Maduro een gruwelijke narco-dictator met vele doden op zijn lijstje, de beste optie lijkt mij dat hij politiek asiel krijgt zodat Venezuela weer democratisch, veilig en leefbaar wordt voor de mensen aldaar. Laten we hopen dat een herhaling van de Varkensbaai niet gaat plaatsvinden en dat de opgelopen spanningen tussen Rusland en de VS inzake Venezuela snel gaan liggen.

Mocht dat niet het geval zijn, dan zijn wij het de Venezolanen verplicht om achter Guaidó te blijven staan. Ik durf ook nog eraan toe te voegen dat ik de kans zeer reeël acht dat wanneer de situatie in Venezuela zonder bloedvergieten hersteld wordt, president Trump in aanmerking komt voor de Nobelprijs van de Vrede voor zijn bemoeienis in deze.

Wanneer u de situatie in Venezuela net als ik op de voet wilt volgen, kijk dan bijvoorbeeld naar de verslagen van Republikeins GOP-presidentskandidaat en senator te Florida, Marco Rubio. Hij is zeker geen Trump-fan en zet zich buitengewoon in voor het herstel van de democratie en het einde van de humanitaire crisis in Venezuela.