Weggegooid Geld! Een podcast gemaakt van belastinggeld, over belastinggeld.
De Nederlandse overheid verspilt miljoenen met mislukte bouwplannen, bizarre subsidies en ondoordachte projecten. In Weggegooid Geld stellen Jan-Cees ter Brugge en Stefan van der Hulst op een lichte en humoristische toon financiële missers met overheidsgeld aan de kaak. Weggegooid Geld is dé succesvolle rubriek uit het tv-programma Kanniewaarzijn!
Over ruim twee maanden is het zover, dan opent Almere haar poorten voor de Floriade Expo. Een walhalla voor mensen die verzot zijn op vernieuwingen in de tuinbouw en de natuur. Alleen écht lekker gaat het niet met de organisatie ervan. De kosten lopen de spuigaten uit en niemand weet precies wat er dit jaar te zien zal zijn.
In eerste instantie zou het Almere “maar” tien miljoen euro kosten, inmiddels zijn de kosten opgelopen naar een bedrag tussen de veertig en honderd miljoen euro. Volgens Huub van Helvoort, inwoner van Almere, verdwijnt het geld in een bodemloze put. Niet voor niets heeft hij de ‘Floriade’ omgedoopt tot ‘Flopiade’.
Binnen de organisatie is het chaos: directeuren, met salarissen boven de Balkenendenorm, vertrokken vroegtijdig en lieten een puinhoop achter. Verschillende vergunningen werden afgekeurd. Sponsoren hebben totaal geen interesse om er geld in te stoppen. En op het moment van schrijven zijn er nog maar drie landen bezig met het opbouwen van hun paviljoen op het Floriade-terrein. Drie! Op een wereldtuinbouwtentoonstelling!
Almere blijft positief en verwacht ruim twee miljoen bezoekers. Kenners zeggen dat dat onmogelijk is. Volgens journalist en Almeerder Robert Mienstra laten de meeste mensen een bezoek afweten: “Ze hebben geen idee wat er te zien is, waarom zou je dan 35 euro neertellen voor een kaartje?”
Voorgaande edities van de Floriade leden al miljoenen euro’s verlies. Maar de inwoners van Almere bereiden zich dit jaar voor op een recordverlies. Dat is te horen in de podcast ‘Weggegooid Geld’. Gelukkig is er nog de slogan: “Het kan in Almere”.
Een sterk staaltje van megalomanie waarbij budgetten steeds opgehoogd werden terwille van de 'sunk cost fallacy'. Hierbij werd telkens geschermd dat met het extra budget voorkomen zou worden dat de eerder gedane 'investeringen' voor niets zouden zijn.
Daarnaast heeft men een boekhoudkundige truc uitgehaald door tevens uitgaven door te schuiven als 'investeringen' in vastgoed dat na de Floriade verkocht kon worden. Door deze kosten te scheiden van de Floriade, worden dit als 2 aparte projecten beschouwd, hierbij de verliezen van de Floriade gedeeltelijk te verhullen.
