Een beroemd oorlogsmonument dat op walgelijke wijze wordt gebruikt voor politieke propaganda. Dichter bij heiligschennis kun je in Nederland niet komen.
In mei 2003 werd Nederland opgeschrikt door een incident. Na Dodenherdenking hadden in Amsterdam wat baldadige Marokkaans-Nederlandse jongens gevoetbald met de kransen die bij een oorlogsmonument waren neergelegd. Michel Rog, D66-deelraadslid in De Baarsjes, deed aangifte en riep om meer politie. “Ik wil niet een brede discussie over normen en waarden, ik wil gewoon dat meteen wordt opgetreden tegen dit soort dingen,” verklaarde hij tegenover Trouw.
Er waren nog een paar van dergelijke incidenten. De respectloosheid en brutaliteit schokten Nederland. Er werd alom schande van gesproken. De jonge daders toonden minachting voor de helden en slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Hun schandelijke misdragingen drukten een stempel op het publiek debat. Vijf jaar later, in 2008, memoreerde de onbenoemde Essayist des Vaderlands Bas Heijne het voorval nog :
"In de nieuwe obsessie met onze nationale geschiedenis voel je dezelfde angst – de angst om je zelf kwijt te raken door te vergeten, en de angst dat je geschiedenis van weinig of geen betekenis zal blijken te zijn in de ogen van anderen. Vandaar het eindeloos herhaalde schrikbeeld van de Marokkaanse jongetjes die een paar jaar geleden na de Dodenherdenking voetbalden met rouwkransen. Daar werd onze geschiedenis op twee manieren geweld aangedaan: ons herdenken werd bespot door jongeren die er blijk van gaven dat ze zich op geen enkele manier deelgenoot van die geschiedenis voelden. Dat was niet zomaar een betreurenswaardig incident. Het was onze nachtmerrie."
Het was een nachtmerrie. De shock leek logisch maar zoals zo vaak blijkt ook in dit geval weer met twee maten gemeten te worden. Noem het de moslim-factor. Voor de media is terreur pas echt terreur als de dader moslim is en dat gaat ook op voor andere misdaden. Als het geen moslim is dan is het minder erg. En als de dader een PVV’er is, dan is er geen probleem.
Deze week tooide PVV-Kamerlid Fleur Agema haar Twitter-pagina met een foto van een gevandaliseerd oorlogsmonument. Het gaat om de gedenkplaat voor dertig gefusilleerde verzetsstrijders aan het Amsterdamse Weteringcircuit met een strofe van verzetsstrijder Henk van Randwijk:
een volk dat voor tirannen zwicht,zal meer dan lijf en goed verliezen,dan dooft het licht.
Het monument werd in maart 2008 beklad, zoals op de foto van Agema te zien is. Het woord tirannen is overgeverfd tot korannen. Een beroemd oorlogsmonument dat op walgelijke wijze wordt gebruikt voor politieke propaganda. Dichter bij heiligschennis kun je in Nederland niet komen. Nadat deze week een golf van kritiek week losbarstte verving ze de foto snel door een beeld van het origineel, zonder vandalisme.
Henk van Randwijk, beter bekend als H.M. van Randwijk, was hoofdredacteur van de illegale verzetskrant Vrij Nederland. Harm Ede Botje, redacteur van die uitgave richt zich in een reactie tot Kamerlid Agema :
"Weet je wel wie Henk van Randwijk is? Hij was als hoofdredacteur van Vrij Nederland niet alleen een dapper man die verhoren door de Duitsers doorstond, die zijn organisatie door de oorlog leidde, die na de oorlog als eerste op de Dam een toespraak hield, hij was ook links, heel erg links zelfs. Om in PVV-vocabulaire te spreken: een opperpriester van de Linkse Kerk. En jij, Fleur Agema, een van de PVV-angels, een van de vrouwen die Geert Wilders blijft volgen ondanks zijn minder-minder-uitspraken, zet een tekst op je Twitter-account van een man die – mocht hij nog leven – alle Marokkanen die jullie het land uit zouden willen zetten in huis zou nemen. Die zich juist verzette tegen een politiek van uitsluiting, die zich keerde tegen alles wat rechts was."
Agema weet dat misschien niet. Maar de kans is groter dat het haar gewoonweg niet interesseert. Toen het monument in 2008 gevandaliseerd werd, verheerlijkte Wilders die misdaad in de Kamer :
"Gelukkig zijn er in Nederland nog heel veel mensen die de capitulatie niet willen tekenen. Ik put moed uit hun verzet, bijvoorbeeld van de landgenoten die ’s nachts het monument van Van Randwijk in Amsterdam tijdelijk aanpasten. Even stond daar de tekst: “Een volk dat voor korannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen. Dan dooft het licht.”"
Niemand zei er wat van. Wilders had het natuurlijk weer over de zogenaamde islamisering, de gefabuleerde dreiging waar hij zijn aanhang de stuipen mee op het lijf jaagt en waar het debat in Nederland over doldraait. Ondertussen is er geen club die zoveel islamiseert als de PVV en haar geestverwanten. Aan elk probleem wordt de islam gekoppeld, en als er geen probleem is dan worden ze wel verzonnen. In iedere discussie, ongeacht waar die over gaat, beginnen dit soort types over de islam. “Ja maar, kijk eens naar…”
Wat Wilders onder meer gemeen heeft met de radicale islamisten is de voorkeur voor het onteren van heiligdommen. De een blaast de tempels van Palmyra op, de ander maakt zich vrolijk over het beschadigen van een oorlogsmonument. Allemaal in het kader van hun eigen ideologie van haat.
De PVV heeft ook anderszins een beruchte reputatie op dit gebied. Partij-ideoloog Bosma beweert bij hoog en laag dat de nazi’s socialisten waren, een historische leugen. De socialisten waren immers de grootste tegenstanders van de nazi’s. Ook Van Randwijk was een socialist. Mei Li Vos beschreef op Joop al eens goed hoe kwetsend de leugen van Bosma is.
Waarom laten we dit allemaal onbestraft passeren? Waarom zijn Wilders en de zijnen nog welkom op de Nationale Dodenherdenkingen? Mensen die geen respect hebben voor de gevallenen hebben daar niets te zoeken. Wilders blijft graag overal weg. Laat hij voortaan ook op 4 mei wegblijven.