Fast food, slow poison

De discussie over e-sigaretten gaat maar door. Is het echt een hulpmiddel om mensen met roken te doen stoppen? Daar is nog niet echt eensgezindheid over. En als je niet stopt met ‘echt’ roken is de e-sigaret dan in elk geval beter voor je gezondheid? Nou ja, die nicotine die je binnenkrijgt is nu niet bepaald gezond. Is het juist een manier om jonge mensen aan roken te wennen zodat ze gemakkelijker de overstap maken naar echt roken? Daar zijn aanwijzingen voor.

En hoe zit het met de vergiftiging door de vloeistof die in de e-sigaret gebruikt wordt die al verschillende keren gemeld is? Die zo ernstig dat er in verschillende landen regulering en controle van de e-sigaret op gang komt. Veel vragen en langzaam maar zeker komen er wat antwoorden.

Mijn aandacht heeft de e-sigaret in ieder geval getrokken. Daardoor viel ook het volgende bericht me waarschijnlijk op. Een heel nieuw aspect van de e-sigaret is de ruzie tussen de snoepindustrie en de e-sigaretmakers over de namen die gebruikt worden. Het is bijna komisch.

Er zijn veel bedrijven die de vloeistoffen produceren die in e-sigaretten gebruikt worden. Daarin zijn vaak smaakjes verwerkt en voor het gemak hebben de makers van de e-sigaretten de namen van de populaire snoepproducten gebruikt: Thin Mint, Tootsie Roll en Cinnamon Toast Crunch. De makers van deze populaire Amerikaanse producten vinden het geen goed idee dat wat zij aan kinderen proberen te voeren geassocieerd worden met e-sigaretten. Je zou er wel eens een nog slechtere naam mee kunnen krijgen. De koekjesmakers willen er mee naar de rechter en de argumentatie is bijvoorbeeld zoals deze:  “De naam Thin Mint gebruiken— die synoniem is met het product van Girl Scouts het bedrijf dat alles doet om het leven van meisjes te verrijken — om e-sigaretten te marketen aan jongeren is bedrieglijk en schaamteloos.”

Wat mij zo boeit is dat die koekjes het leven van meisjes moet verrijken en ook valt me op dat de maker ervan een bedrieglijke naam heeft – girl scouts – want een padvindermeisje zal je toch niet voor de gek houden? Die wil toch het beste voor je. Die Thin Mint bevat overigens per portie 160 calorieën (niet mis dus) en krijgt een ruime onvoldoende van Calorie Count (de online caloriemeter in de VS). Als ik zo’n artikel lees ik vraag ik me af of kinderen uiteindelijk alleen maar doelgroep voor marketeers zijn en dat er geknokt wordt over wie zijn verslavende spul onder de onschuldige naam Thin Mint (dun suggereert twee dingen, dat het koekje dun is en dus wel niet zo veel energie bevat en dat je er dun van blijft en munt associeer je in eerste instantie niet met suiker of nicotine) mag pushen.

Nu hoor ik de lezer denken: Maar in Nederland is het niet zo. Dat is echter een misvatting. Het gebeurt niet met de zelfde namen en niet op de zelfde schaal, maar de principes van de junkfoodmarkt zijn het zelfde. Bind de klanten zo vroeg mogelijk aan je product en zorg dat het nooit geassocieerd wordt met negatieve effecten. Hou vol dat het een kwestie van eigen keuze van de consument is om het te consumeren en dat het past in een gezonde leefstijl. Dan moet je verder dus de hele dag door allemaal verstandig doen, alsof de hele wereld niet vol staat met een veelheid producten die uiteindelijk je gezondheid kunnen ondermijnen. Het is fastfood, fast-thrills, fast nicotine en slow poison.

 

 

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Ivan schrijft voor Joop elke dag een Gezond Weetje van de Dag:  klik hier voor een overzicht