Europa beminnen en haten

“De Europese Unie is voor steeds meer kiezers, ook als ze welwillend en geïnteresseerd zijn, een onbegrijpelijk fenomeen geworden.” Dat hoorde ik Geert Mak vorige week zeggen tijdens zijn gedenkwaardige State of the European Union in het Vlaams Parlement. Komt het even goed uit, dacht ik, dat het EuroABCvan GroenLinks net van de drukpers is gerold. Alle beetjes helpen immers.

Maar Mak doelde natuurlijk niet alleen op het vaak onnavolgbare eurojargon, met z’n trojka’s en trialogen. De typisch Europese neiging om compromis op compromis te stapelen – de prijs van de vrede – heeft een ondoorzichtig bouwwerk van verdragen opgeleverd. Wie kent bijvoorbeeld het Werkingsverdrag ?

Mak stoort zich vooral aan de achterkamertjespolitiek, dit weekend nog zo treffend geïllustreerd door het geheime beraad over de eurocrisis op een Luxemburgs kasteeltje. “Zelfs de keuze van de voorzitter van de Europese Raad, het ‘gezicht’ van Europa, vond plaats tijdens een dinertje achter gesloten deuren. Het menu werd keurig gepubliceerd, de lijst met kandidaten bleef geheim”, aldus een verontwaardigde Mak.

Kan het anders? Jazeker. Europese politieke partijen kunnen bijvoorbeeld de keuze van Europese gezagsdragers ontfutselen aan de regeringsleiders en tot inzet maken van de Europese verkiezingen. Dan beslissen de kiezers over de opvolging van Van Rompuy en Barroso.

De voordracht van Mak eindigt in een pleidooi om Europa te politiseren. Daar zijn we in ons EuroABC alvast mee begonnen. De wijze waarop GroenLinks het eurojargon van uitleg voorziet is natuurlijk allerminst neutraal. Menig trefwoord in ons eurocratisch zakwoordenboek is tevens een statement van hoop of afschuw, dat uitnodigt tot tegenspraak. We moeten Europa gaan beminnen en haten, volgens Mak, en ons er volop ingooien. Dan is het EuroABC een goede start.

Het EuroABC hebben? Stuur een e-mail naar redactie. joop@vara.nl. De eerste tien inzendingen krijgen een exemplaar toegestuurd van Joop.