Ewald Engelen in De Groene deze week over het onzalige pad naar een Europese bankenunie, fiscale unie en politieke unie
Het is waarschijnlijk het belangrijkste Europese document sinds het Verdrag van Maastricht. Dat markeerde het begin van het onzalige pad dat naar de euro leidde. Dit markeert een al even onzalig pad naar een bankenunie, fiscale unie en – uiteindelijk – politieke unie.
En omdat ik vrees dat het ons het tegenovergestelde gaat brengen – economische neergang, oorlog en fascisme – van waar de EU ooit voor is opgericht zou iedere Europeaan het moeten lezen, zou het op middelbare scholen verplichte lesstof moeten zijn en zouden universiteiten er kritische hoorcolleges aan moeten wijden. De toekomst is te belangrijk om aan ongekozen technocraten over te laten.
Ik heb het over het interim-rapport van Van Rompuy, Towards a Genuine Economic and Monetary Union. Zoals voor alle Europese documenten geldt: wat er staat is niet wat er staat. Om met Lewis Carroll te spreken: woorden betekenen wat we willen dat ze betekenen. Groei is bezuinigen, democratie is onmondigheid, daadkracht is gelul in de ruimte, een geslaagde top is verplaatste lucht en marktwerking is micromanagement uit Brussel – hoe krom mag een banaan zijn. Dat geldt ook voor dit document. Daarom een kleine wEUrdenlijst. Knip ’m uit en haal ’m erbij als Van Rompuy’s geesteswerk, op de Top van 13 en 14 december, wordt besproken.