Koning Charles' bezoek aan Frankrijk afgelast vanwege pensioenrellen
Er valt altijd te praten over een goed gesprek
© JEROEN JUMELET
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (4)
De vinger op de zere plek. Ons systeem eist van ons dat we voortdurend aan 'een prestatienorm' voldoen. En dat wordt vaak op een nare manier afgedwongen. Dat mensen er een privéleven op na houden dat de belastbaarheid voor werk/overwerk/studie soms ernstig doet afnemen, lijkt door 'het systeem' systematisch te worden genegeerd. Het individu wordt geacht zelfredzaam te zijn, en aan een standaard te voldoen, die voor iedereen gelijk is. En daarop word het individu te vaak wantrouwend bejegend en streng beoordeeld. Overbelasting en afhaken dreigt, als iemand wordt verplicht te werken om z'n studie te kunnen betalen, of als ingehuurde medewerker van een werkgever, zich doorlopend moet bijscholen, of van deze vaak moet overwerken om z'n baan niet te verliezen. 'Niet het uiterste eisen, een harmonieuze omgeving creëren, waarbij de student of werkende voldoende toekomt aan het verwerken en herstellen, voorkomt ziekte en uitval die het gevolg zijn van overbelasting'. Doorgeslagen efficiëntie om meer te kunnen produceren werkt in mijn beleving averechts.
De kern van je betoog lijkt me de zin: 'Tijd kunnen vrijmaken om de leerling te zien en het persoonlijke verhaal aan te horen staan, juist nu, aan de basis van een gezond leerproces.' Het tijd kunnen vrijmaken heeft waarde, maar ik zie de link niet goed met het gezonde leerproces? In alle tijden is aangetoond dat je lessen er ook gewoon in kan slaan, en dat onder alle omstandigheden het opnemen van leerstof mogelijk is. Ik zou dat niet een gezond leerproces noemen, maar denk wel dat je de capaciteiten van leerlingen schromelijk onderschat met deze insteek. En dat je zelf te veel waarde toekent aan het praatje onderweg. Dat het voor jou meerwaarde heeft is logisch, iedereen heeft behoefte aan het vinden van waarde in werk. Maar voor de leerlingen?
pahan Natuurlijk kan je er lessen in slaan maar het is natuurlijk wel de niet te beantwoorden vraag, wat je dan leert en wat je er mee kan en of je er beter van wordt. U gelooft in de veerkracht van mensen? Prima. Maar zoiets aantonen is onmogelijk; je kunt nooit weten wat er gebeurd zou zijn, als je dingen anders aangeleerd zou hebben. En uw en mijn gezonde verstand (en de vele goede onderzoeken) tonen denk ik aan, dat je je geen illusies hoeft te koesteren bij leerwijzen die met harde hand opgedrongen worden. We kunnen niet direct de mate van ogenschijnlijke resultaten (succes bv) relateren aan de mate van geestelijk (of lichamelijk) 'gezond zijn'. Als nu veel mensen bv achteraf zeggen, dat ze blij zijn dat 'iets naars' (of iets anders) hen gevormd hebben, wat zou er dan gebeurd zijn als dat dan niet had plaats gevonden? En des te indringender vraag ik u dat, omdat u nota bene spreekt van 'een veerkracht' die nogal wat kan 'corrigeren'. Maakt het uit dan, als je die veerkracht nodig hebt om te corrigeren of als je die veerkracht 'ongehinderd' kan inzetten om nog beter terecht te komen!
Bij leerlingen is de emmer vol, maar dan toch ook bij de leraren? Nu moeten ze bovenop hun takenpakket van lesgeven, opvoeden en het geven van maatschappelijke duiding, ook nog tijd maken voor herfstwandelingen met de leerlingen en het aanhoren van ieders persoonlijke verhaal, om daar dat iets mee te doen. Waar zijn de ouders eigenlijk?