Er is niets ethisch aan de SGP

Ik ben katholiek opgevoed. Twee ooms die priester waren en ouders die zeer praktiserend waren. Je kunt zeggen dat ik goed op de hoogte ben van wat er in de bijbel staat. Net als elk kind ben ook ik op zoek geweest naar de zin van het bestaan en door mijn opvoeding nam ik daar het christelijke geloof in mee. Daar trok ik ook een paar conclusies uit.

Christus was een held. Ik laat in het midden of hij nou echt de zoon van God was. Hij was voor mij sowieso een held, omdat hij zich keerde tegen haat en geweld en dat uitdroeg. Hij nam afstand van oog-om-oog en keerde de andere wang toe. Hij predikte verdraagzaamheid en geweldloosheid. In een tijd van wreed geweld en meedogenloze onderdrukking was hij meer dan de Mahatma Ghandi en Mandela van zijn tijd. Het kostte hem zijn leven.

Ik heb Christus omarmd. Niet als zoon van God, maar als voorbeeld. Als baken. Want eerlijk is eerlijk, ik geloof niet. Ben meer van Richard Dawkins, Darwin en zo. Maar dat laat onverlet dat Christus mijn kompas is. Waren we allen als hij, dan hadden we echt een betere wereld.

Wat kan ik me dan mateloos storen aan het programma van de SGP voor de komende verkiezingen. En eigenlijk stoor ik me daarmee aan het gereformeerde gedachtengoed. Ik lees de ongeloofwaardigheid van aan de ene kant de uitspraken over de bescherming van het (al-dan-niet-ongeboren) leven en aan de andere kant het opkomen voor de doodstraf en het leger.

Waarom stoor ik me eraan? Om de ambivalentie ervan. Hoe kan je nou tegelijk zeggen dat God gaat over het nemen van leven (dus tegen abortus en euthanasie), maar aan de andere kant het prima vinden als niet God maar mensen levens mogen nemen als wraak of verdediging (doodstraf, leger)? En dan roepen dat het laatste in de lijn is van het christelijke ethische denken.

Ik kan daar niet bij. Vind er niets ethisch aan. Het is linksom of rechtsom. Dus óf je vindt dat God erover gaat, of niet. Maar dan niet situationeel bepalen of God of wij mensen erover gaan. En als ik daarbovenop Christus volg, gaan wij mensen er nooit over, maar keren we ons tegen elke vorm van wraak en geweld.

Dan is maar één conclusie. Waar Christus deels afstand nam van het oude testament en koos voor totale geweldloosheid – het fundament waarop de eerste christenen zich ook lieten vermoorden door vervolgers als Nero – en wat de basis vormt van het christelijke geloof, doet de SGP aan cherry picking. Wanneer het uitkomt wordt teruggegrepen op het oude testament, inclusief oog-om-oog, en wanneer dat onwelgevallig is naar het nieuwe testament. Met als verdediging dat het in lijn is met de christelijke ethiek.

Niets ethisch aan. De SGP toont zich een dogmatische en bovenal buitengewoon conservatieve partij, die het niet nauw neemt met de echte leer van Christus, maar zich verschuilt achter dat deel van de bijbel dat hen uitkomt. Daarbij worden de waarden van Christus losgelaten ten faveure van benepen en benauwende, inmiddels archaïsche gereformeerde opvattingen over moraliteit. Dat maakt het verkiezingsprogramma alleen aanvaardbaar voor (streng) gereformeerden. Maar voor échte christenen – of mensen zoals ik die niet geloven maar wel de waarden van Christus omarmen – is de SGP in mijn ogen geen optie. Het wordt wellicht tijd voor een oprecht christelijke partij.