En toen… bleef de kiezer weg

Tijdens het Nieuwsuur-debat van maandagavond kwam het plotsklaps helder bij me binnen. Als de kiezer, na al die maakpunten, breekpunten, bangmakerij en retoriek nu eens zegt: ‘Genoeg! Ik blijf thuis.’ Wat dan?

Woensdagmorgen, 07.30 uur. De stemlokalen gaan open. Hoopvol kijken de aanwezige ambtenaren uit naar de eerste kiezers, maar een uurtje later en twee koppen koffie verder is er nog niemand op komen dagen. Lichte paniek breekt uit. Er wordt driftig gebeld met het stadhuis. Het college van B&W wordt ingelicht en de burgemeester besluit direct poolshoogte te gaan nemen. Ondertussen is Nederland wakker geworden en onderweg naar werk of kinderopvang. De gratis kranten in de trein blijven ongelezen, bij de koffie-automaten wordt niet gespeculeerd over de winnaar van die dag. Aan het eind van de dag gaat men weer op huis aan, eet en sport. Kijkt televisie en gaat slapen. Nog iets gebeurd vandaag?

De burgemeester heeft die morgen met stijgende verbazing kennis genomen van de leegte in de stemlokalen van zijn gemeente. Terug op het gemeentehuis hoort hij soortgelijke geluiden uit andere gemeentes. Het NOS is dan al bezig met een extra journaal. Rond 09.30 wordt er ingebroken in het onvolprezen ochtendprogramma Nederland in Beweging! en brengt het nieuws dat er nog niemand gestemd heeft, op wat vroege politici na. Er wordt geschakeld met Gerri Eickhof, die bij een stemlokaal in Woensel verslag doet van wat de meeste burgemeesters dan al weten. Nederland stemt niet!

Na het extra journaal begint een ingelast programma met Twan Huys, die diverse experts aan laat schuiven om het één en ander te duiden. Want duiden is het sleutelwoord rondom verkiezingen, ook als die worden gesaboteerd, zoals we Maurice de Hond in een eerste reactie horen zeggen. Hij is al bezig met een peiling onder de wegblijvers. Geen paniek. We horen Ron Fresen op het Binnenhof, die Mark Rutte het nieuws voorlegt. Een wit wegtrekkende premier kijkt zenuwachtig om zich heen. Dit had Stef hem nog niet verteld. Dat Samsom zou kunnen winnen vandaag, ja daar had hij rekening mee gehouden. Maar een massaal over-tot-de-orde-van-de-dag-houding na weken campagne? Nee, daarmee niet.

Als rond het middaguur slechts een handjevol stemmers hun voorkeur heeft uitgebracht besluit men in het torentje tot zwaardere maatregelen: er gaat een telefoontje naar het hof. Maar Beatrix piekert er niet over een dringend beroep op de bevolking te doen via een aan haar wel toevertrouwde televisieboodschap. Ze is nog niet vergeten dat men haar niet meer nodig achtte bij het vormen van een regering en bovendien wilde ze vanmiddag wat oude foto-albums doorkijken. Als ze ophangt breekt een grijns door op haar koninklijke gezicht.

Terwijl lijsttrekkers en masse de straat opgaan om mensen te bewegen een stemlokaal in te gaan, vraagt Twan Huys in de studio aan iemand van Clingendael of een situatie als deze eerder is voorgekomen. Ondertussen heeft men op de redactie van De Wereld Draait Door besloten dat de stembreker iets té succesvol is gebleken en bedenkt Sjuul Paradijs de kop voor de Telegraaf van de volgende dag: KIEZER KIEST NIET! Maurice de Hond heeft dan inmiddels gepeild dat 99,98% van de kiezers niet gestemd heeft, maar dat áls er gestemd zou zijn, hij niet met 100% zekerheid zou kunnen zeggen waar de niet-kiezers op zouden stemmen. Na het 17e extra journaal, en een honderdzoveelste oproep tot stemmen door een aanstormend Kamerlid nadert de dag zijn eind. Het is gebeurd. Er is niet gestemd. Wat nu?

Volg Dennis op Twitter

De debuutroman van Dennis l’Ami is De Eeuwige Mens