Ik ging met een tegenstander naar de A12-blokkade
En de overheid, met al haar managers, modderde voort
© cc-foto: Ivan Radic
Al jaren klagen professionals in de zorg, het onderwijs en in andere essentiële sectoren over de extreme regeldruk waardoor hun feitelijke werkzaamheden ernstig worden gehinderd en de werkdruk onverantwoord hoog is geworden.
Ondanks tal van beloften om aan die regeldruk iets te doen lukt dat simpelweg niet. De gevolgen daarvan zijn dan ook thans steeds meer merkbaar. Van de toch al schaarse zorgprofessionals en leerkrachten kiezen steeds meer van hen voor een andere functie met minder regel- en werkdruk en een hogere beloning. Met als gevolg dat voor de professionals die blijven de werkdruk en het ziekteverzuim nog hoger worden.
Voornoemde regeldruk is het resultaat van een omvangrijk circuit aan beleidsmakers bij de overheid waarvan de meesten nog nooit een stap hebben gezet in een gewoon commercieel bedrijf, om te ervaren hoe een onderneming of commerciële organisatie moet zien te overleven in een competitieve markt. Tel daarbij op de grote hoeveelheid politici die een soortgelijke achtergrond hebben en vanuit die optiek het publieke belang in onze democratische rechtsstaat, van wat daar anno 2022 nog van over is, moet zien te borgen in onze samenleving. Welke inmiddels tot op het bot verdeeld is en waarvan de burgers volgens de laatste peilingen er nagenoeg geen enkel vertrouwen meer in hebben dat de zittende bewindspersonen de boven hun hoofd gegroeide problemen nog zullen kunnen oplossen. Waarbij het grootste probleem van de meeste burgers de onzekerheid over hun koopkracht is voor de komende jaren.
Alle deskundigen zijn het erover eens dat het de hoogste tijd is om heel veel regels overboord te gooien en de bureaucratie fors te doen verminderen. Bijvoorbeeld door het inkrimpen van het ambtenarenapparaat van alsdan overbodige beleids-regelneven en -nichten. Ambtenaren die per saldo slechts negatieve waarde aan de samenleving hebben toegevoegd. Dat bespaart niet alleen belastinggeld dat elders in de samenleving goed kan worden ingezet, maar die maatregel zal gelijktijdig ook bij professionals in de zorg en onderwijs veel lucht geven en meer werkplezier. Het eindelijk weer mogen vertrouwen op hun eigen competenties en het vergroten van meer autonomie in hun eigen werk en vakgebied zal hun werkplezier doen vergroten en burn-outs doen verminderen.
Naast een vermindering van de regeldruk zullen tevens knopen moeten worden doorgehakt om de schaarste op de arbeidsmarkt snel te kunnen verminderen en de koopkracht te kunnen doen vergroten. Om de koopkracht van de lagere- en middeninkomens snel te vergroten is het verstandig om het werken van extra uren boven een bepaalde normomvang, netto- netto aantrekkelijker te maken. Door belemmerende belastingregels en regels over het terugbetalen of verliezen van toeslagen, aan te passen. Zodat extra werken netto-netto ook echt gaat lonen.
Dit zal direct het tekort aan arbeidskrachten flink terug kunnen brengen en derhalve ook de werkdruk van iedere individuele werknemer in sectoren waar die het grootst is . Alsmede is het een effectief instrument om als werkenden het hoofd te bieden aan een langdurige hoge inflatie.
Doormodderen door de overheid en politiek, op dezelfde wijze als in de voormalige verzorgingsstaat gebruikelijk was, zal de ontwrichting van de samenleving eerder vergroten dan verkleinen. Het is niet voor niets crisis en die los je niet op met pappen en nathouden en doorgaan op de oude voet zoals men altijd gewend was. Wel met het nemen van onorthodoxe maatregelen op vele terreinen!
cc-foto: Ivan Radic
Reacties (27)
He he eindelijk eens iemand die het durft te stellen: In de adviserende - en uitoefenende politiek zitten veel te weinig mensen die echt verstand hebben hoe de maatschappij werkt, plus de overgrote hoeveelheid alpha studies en de conclusie lijkt helder...
ambtenaren zijn de ruggengraat van een land. Geen regelneven of nichten. Juist door het wegbezuinigen van ambtenaren is de overheid overgeleverd aan de markt: we kunnen niet meer controleren of wat bedrijven verkopen wél of niet klopt. Bedrijven in de zorg (ja, de zorg in NL is in handen van bedrijven) hebben winst als doel, niet de welzijn van de mensen. Dat is moet veranderen. De zorg moet terug in handen van de staat. Hetzelfde geldt voor het onderwijs. We verwarren prijs met waarde.
toenemende groei van partijen die niet gezamenlijk willen betalen voor gezamenlijke onkosten zorgt ervoor dat ‘aanmodderen’ standaard is. alleen door samenwerking -echt een issue van links dat als woord steeds vaker door VVD gebruikt wordt???onbegrijpelijk) en inzet van iedereen ongeacht politieke kleur, kun je een maatschappij opbouwen.
Minister Hugo de Jonge heeft de ambitie om het woningtekort drastisch aan te pakken. Die ambitie is te prijzen. Waar hij snel tegenaan loopt is dat achter hem de regelgeving en bezwaarmogelijkheden hem snel zullen laten struikelen. En vooral ook de pretenties bij tussenlagen in het beleid, die menen daar hun eigen rol in te willen spelen. De ambitie van De Jonge zou opgepakt moeten worden door heel de politiek die desnoods met aparte regelgeving bereid moet zijn dit schrijnende probleem aan te pakken. Als de stroperigheid blijft zal hij het helaas niet redden. Het geeft het alle ruimte aan de criticasters om hem er op af te rekenen, ondanks dat ze weten dat het apparaat achter De Jonge de macht bezit het tempo te bepalen.
Er is niemand voor het in stand houden van onnodige regels. Maar er is wel een relatie tussen regels en de behoefte van de maatschappij (burgers, politiek en pers) dat over alles verantwoording moet worden afgelegd en er niets mis mag gaan, risico’s of schade niet acceptabel is.
Je hebt het mis, Jozias. Het is niet de maatschappij die eist dat er verantwoording wordt afgelegd. Het zijn de commerciële ondernemingen, waar de liberale partijen alle overheidsinstanties aan hebben verkocht (privatisering), die de verantwoording eisen.
@pietje puk Kun je die mening ook onderbouwen? Volgens mij vraagt het bedrijfsleven juist voortdurend om minder regels. En vanuit welke positie kan het bedrijfsleven om meer regels vragen in de zorg, onderwijs en andere delen van de publieke sector?
@Pietje U dacht: Ik ben tegen commercie laat ik ook eens een duit in het zakje doen?
Het bedrijfsleven wil vooral minder regels voor zichzelf. Voor anderen daarentegen moeten alles tot op de punt en komma nauwkeurig geregeld worden.
Dit en soortgelijke verhalen zijn al zo bekend dat er gewenning optreedt. Dan krijg je geen effect, dan is het trekken aan een dood paard. Het stellen van het dier naast of zelfs hoger dan de mens staat duidt op een waan. Het feit dat er veel aanhangers van deze stelling zijn -getuige de groei van de PvdD-, wil nog niet zeggen dat de stelling de juiste is. Wie zijn gelijk wil bevestigen zoekt een vijandbeeld. Doe het niet, wat het scheppen van een vijand inhoudt ziet u in de opstelling van de RF versus een vreedzaam land , de Oekraïne. Read my lips: deze oorlog zal iconisch worden, de scheidslijn vormen tussen goed en het absolute kwaad.
Ik heb zelf ook jarenlang goedbetaalde hoogopgeleide management- en beleidsfuncties uitgevoerd. Als je een na een half jaar ziekte of sabbatical terug keert, blijkt dat niemand in de gaten heeft gehad dat je weg was. Kortom het zijn niet-waarde-toevoegende-bullshitbanen. Tijdens de coronalockdowns bleek dat er ook banen waren die wel waarde toevoegen; als die een dag ziek zijn dan merken we dat meteen. Ik ben overgestapt naar deze zogenaamde “vitale-banen”, en heb nu meer voldoening, maar verbijsterend genoeg verdien ik nu veel minder. Want we belonen en waarderen deze wel-waarde-toevoegende-vitale-banen krankzinnig veel minder dan die niet-waarde-toevoegende-bullshitbanen.
de term ''manager'' wordt nu voor elke functie gebruikt. Ook veel extra posities , bv social, inclusive, clean, agro, renewable (alles in engels, bekt beter in het jaarrapport). Maar wie wil er niet bij de Overheid ? vastheid, kan-niet-ontslagen-worden, giga-pensioen, lange-vacanties, en-voor-elke-poep-een klacht-indienen.
"Maar wie wil er niet bij de Overheid ? vastheid, kan-niet-ontslagen-worden, giga-pensioen, lange-vacanties, en-voor-elke-poep-een klacht-indienen." Das een domme, generaliserende verzameling mythes.
Punt is dat de overheid daardoor massa's oppertunisten aantrekt, die uiteindelijk door de bevolking betaald worden. Het corrumpeert. Wij van de overheid, vinden dat wij van de overheid goed betaald moeten worden....Door jullie... Kerstholt legt de vinger op de zere plek. Hij durft een taboe te benoemen Ik vind Kerstholt sowieso een goede schrijver
Ik werk nu bij een bedrijf waar ze managers en regels helemaal los hebben gelaten. Niet om over naar huis te schrijven, veel chaos en extreem inefficiënt.
Bij dat bedrijf werken dus voornamelijk mensen die niet zelfstandig kunnen functioneren.
Alle efficiencyslagen hebben in de minder populaire beroepen tot gevolg gehad dat er niet of nauwelijks tijd meer is om eens een half uurtje te lanterfanten. Effe bijpraten met een collega of klant, een privebericht beantwoorden - elke minuut moet verantwoord worden. Gewilde banen: een beetje rondhangen achter een beeldscherm afgewisseld met een uurtje in een vergaderruimte of een babbeltje op het secretariaat zonder dat wie dan ook een duidelijk beeld heeft van wat er exact gebeurt is veel rustgevender (lees: minder stressvol)
@ adriek Jij schrijft: Alle efficiencyslagen hebben in de minder populaire beroepen tot gevolg gehad dat er niet of nauwelijks tijd meer is om eens een half uurtje te lanterfanten. Loop eens een kledingwinkel binnen. Als die niet specifiek op jongeren is gericht zijn er zeeën van tijd voor klant en collega. Het is maar wat je wil zien.
Daan, zeëen van tijd? Je ziet blijkbaar alleen wat je wil zien. Zorgen om baanbehoud, het halen van targets, hervormingen, etc zijn niet zichtbaar maar zijn continue aanwezig. Maar goed, dat zie jij natuurlijk niet.
De kledingwinkel die ik af en toe binnenloop heeft alle tijd voor de klant, de schoenenwinkel heeft het in het weekend wat drukker. Adrieks kantoor komt mij niet bekend voor. Het afdelingssecretariaat zou ook vreemd opgekijken van lui die binnenwandelen voor een praatje.
Er zijn ook teveel deskundigen. Wat denk je dat daar een energie aan verloren gaat? Als je de zorg als voorbeeld wil hebben, achteraf was het goedkoper geweest om gewoon wat sterfte te accepteren. Laat af en toe maar een klem achter in een buikholte, amputeer eens een verkeerd been en zo'n diagnose kan je ook gewoon met een slok op stellen. Al die regels hebben een oorsprong. Al eeuwen lang. Regels afschaffen volgens de nog steeds actieve Dokter Klavan? Ik zeg doen. Maar dan ook accepteren dat de gevolgen weer terug komen, en niet miepen als het jou overkomt. Kan het simpeler? Dat zal per onderwerp verschillen, maar het eerlijke antwoord is nee. Je kan hooguit eens gaan zitten en beschrijven hoe het zou zijn als je het allemaal opnieuw zou moeten bedenken, en dan de dubbelingen er uit halen. Je weet wel, waar je dan deskundigen voor in moet huren tegen astronomische bedragen, die dan voorstellen doen zonder draagvlak en de persoon die aan het bed werkt in opperste verwarring achterlaten.
"Als je de zorg als voorbeeld wil hebben, achteraf was het goedkoper geweest om gewoon wat sterfte te accepteren. Laat af en toe maar een klem achter in een buikholte, amputeer eens een verkeerd been en zo'n diagnose kan je ook gewoon met een slok op stellen." Dus bij deze hoeven we jou niet te reanimeren of opereren? Scheelt weer wat geld en tijd namelijk.
Nee, nitwit. Daarom zijn er regels, protocollen en procedures opgesteld. De doodvermoeiende en inhoudsloze roep om 'minder' houdt geen rekening met het waarom van de regels etc. En al helemaal niet met de uitvoerbaarheid, toezicht en handhaving.
Het frame is fout. Het juiste frame is "Nederlanders stemmen massaal op de VVD en de PVV".
Regeldruk en regels komen vooral door de roep om maatregelen uit de maatschappij en de media die incidenten brengen als nieuws. Als er ergens een misstand plaatsvindt roepen de media dat er woedend gereageerd wordt, het is een crisis of drama en de omstanders eisen maatregelen. Neem nu het ongeluk tussen twee boten bij Terschelling. Het wordt al veerbootdrama genoemd en er waren blijkbaar al regels waar men zich niet aan hield. Ongetwijfeld komt er een oproep om extra maatregelen, terwijl dat eigenlijk niet nodig zou hoeven zijn.
Het is door een in voorgaande periode al toenemende management-behoefte vanwege een ervaren van hoge werkdruk met daarop volgend een toenemend aantal managers en uitvoerende ambtenaren als antwoord dat met daaruit weer meer regels als gevolg dat er een steeds extremere regeldruk ontstaat waardoor de werkzaamheden van management en de onder hen uitvoerende ambtenaren nog meer werkdruk ervaren en er een verdere mangement-behoefte met weer meer uitvoerende ambtenaren die weer meer regels...... etc. etc. als een vicieuze cirkel met het Toeslagen-schandaal als slechts één van de weliswaar onbedoelde maar niet te vermijden uitkomsten.
Sven Lees die ene on-zin van u nog eens door en beweer dan met droge ogen dat er precies die onzin die u wilde beweren.