De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

En dat allemaal in tien minuten…

Opinie

•

19-07-2013

•

leestijd 4 minuten

•

Het zorgakkoord schuift veel extra werk op het bord van de huisarts, maar hoe vol kan het bordje worden?

Heel veel problemen in de gezondheidszorg worden op het bordje van de huisarts gelegd. Steeds meer eigenlijk. Dat huisartsen vrijwel automatisch genoemd worden als er weer eens een probleem opgelost moet worden, kan gezien worden als een sterke positie van de huisarts. Maar eigenlijk gebeurt dit natuurlijk ook omdat de huisarts zo lekker goedkoop is. Dat is in tijden van crisis uiteraard een hele legitieme reden en gelukkig is onze minister van VWS zo eerlijk om dit ook zo te benoemen. Maar ja, hoe vol kan ons bordje worden? Want het moet wel allemaal in tien minuten.

Ik vind dat het vak van huisarts de afgelopen tijd aan het veranderen is. We zien als huisarts steeds meer mensen met grotere problemen. De eigen bijdrage in de GGZ heeft er wat dat betreft fors ingehakt. Maar ook beleid om mensen eerder vanuit de tweede lijn naar de eerste lijn te verwijzen is merkbaar. En natuurlijk de bezuinigingen in de AWBZ, en mensen die uit angst voor hoge kosten langer thuis blijven wonen. En de crisis, laten we die niet vergeten. Meer mensen zonder baan thuis en mensen die niet verwezen willen worden omdat dat simpelweg te duur is. Daarnaast steeds meer overleggen, zoals bijvoorbeeld overleggen met politie, het steunpunt huiselijk geweld en de GGZ over mensen met gedragsproblemen. Of het overleg met alle behandelaren van een jongeren met psychiatrische problemen. Of oncologiebesprekingen in het ziekenhuis over patiënten die ik al jaren ken en van wie ik tenslotte medebehandelaar ben, en hoofdbehandelaar als iemand eenmaal terminaal thuis is. Overleggen met wijkverpleegkundigen en casemanagers dementie over dementerende ouderen die thuis wonen. En tot slot steeds meer en drukkere avond-, nacht en weekenddiensten omdat de 24-uurs economie ook voor de zorg lijkt te gelden en mensen vanuit de spoedeisende hulp naar de huisartsenpost verwezen worden.

Zelfzorg En nu ligt er dus een zorgakkoord. Met daarin een grote rol voor de huisarts. Want wat in de eerste lijn kan, dat moet ook in de eerste lijn. U voelt wellicht de ‘maar’ al aankomen. Er is de afgelopen jaren namelijk al veel geïnvesteerd om meer mensen te behandelen in de eerste lijn, zoals de behandeling van diabetes mellitus, longziekten, mensen met een verhoogd risico op hart- en vaatziekten, maar ook bepaalde specialistische ingrepen zoals het plaatsen van een spiraal, het verwijderen van vetbultjes of het prikken in pezen en gewrichten. Daarnaast wordt in het zorgakkoord melding gemaakt van het idee om geld te besparen door meer de nadruk te leggen op zelfzorg. Niet voor elke klacht hoef je naar een arts. Eureka!

Even terug naar hoe het nu gaat. Een huisarts heeft meestal ergens tussen de 30 en 60 patiëntencontacten per dag. Deze contacten bestaan uit consulten, visites en telefonische consulten, en steeds vaker e-mail consulten. En administratie natuurlijk, steeds meer helaas. En overleggen in het kader van samenwerking. De norm is dat iemand maximaal drie dagen hoeft te wachten op een afspraak bij de huisarts (in het ziekenhuis is deze zogenaamde Treeknorm maximaal 4 weken). Consulten duren meestal 10 minuten, soms is een dubbel consult nodig, dat duurt 20 minuten, maar dat gaat uiteraard weer ten koste van de tijd, en dus ten koste van een consult voor iemand anders.

Fysiek onmogelijk U ziet wellicht al waar het gaat knellen. De huisarts heeft in de loop der jaren al een grotere taakstelling gekregen. Nu komt daar in het zorgakkoord nog meer bij, en de mildere problematiek wordt opgelost met zelfzorg (als dat werkt…), dus de mensen die komen hebben complexere problemen. En dat dan met nu al volle dagen, maar wel de plicht om mensen binnen maximaal 3 dagen te zien. En dan bekruipt mij een beetje het idee dat de mensen die zo’n akkoord in elkaar zetten geen idee hebben hoe de werkelijkheid eruit ziet. Dat het fysiek vrijwel onmogelijk is voor mij als huisarts om daar zo’n grote extra taak bij te krijgen. Want het moet wel allemaal in tien minuten, anders kan ik de maximaal 3 werkdagen wachttijd niet waarmaken en gebeuren er ongelukken, of in ieder geval voldoe ik niet aan de verwachtingen van mijn patiënten.

Extra ondersteuning, is dat de oplossing? Nou, als ik er nog één personeelslid bij krijg ga ik een manager aanstellen. Die uiteraard betaald moet worden van de extra omzet die ik dan moet gaan draaien. Dat lijkt me geen besparing. Kortom, als wij huisartsen de laagdrempelige zorginstelling in de buurt willen blijven, de spin het web van zorgland, de dokter die haar/zijn patiënten kent, dan willen wij best meer gaan doen (graag zelfs), maar dan wel voor minder mensen. Zodat ik niet bij iedere taak die er voor ons bij komt verzucht: “En dat allemaal in tien minuten…”.

Juist dit aspect, dat van praktijkverkleining – of op zijn minst het meedenken hoe we dit klusje gaan klaren – dat mis ik in het zorgakkoord. En dat baart mij zorgen.

cc-foto: ReSurge International

Meer over:

opinie, leven

Praat mee

onze spelregels.

0/1500

Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Reacties (10)

Sorteren op:

JoopSchouten19 jul. 2013 - 9:39

'de mensen die zo’n akkoord in elkaar zetten geen idee hebben hoe de werkelijkheid eruit ziet' In deze neoliberale wereld draait alles om kokervisiebeleid vol marketingtheorieën, geld en targets. Daar past de werkelijkheid uit de praktijk niet bij. Het ergste hiervan is dat dit in wet- en regelgeving zit ver(k)ankerd. Bedankt voor dez inkijk.

edkriek19 jul. 2013 - 9:39

Ik moet hoe langer hoe meer denken aan het prachtige stuk van Ewald Engelen over de onstuitbare opmars van beleidsmatige lulkoek: http://www.nrcnext.nl/blog/2011/07/22/de-onstuitbare-opmars-van-de-bestuurlijke-larie/ "Maar om haalbaarheid gaat het helemaal niet bij lulkoek. Veel belangrijker is mobilisatie. Lulkoek heeft vier functies: het suggereert daadkracht, projecteert succes, genereert draagvlak en verdoezelt de coalities van particuliere belangen die zich erachter hebben geschaard. Lulkoek gedijt vooral in postdemocratische tijden. Door het afkalven van georganiseerde belangenverbanden is het politieke spel steeds meer veranderd van een elitair onderhandelingsspel achter gesloten deuren in een quasi-openbaar gezelschapsspel dat draait om verleidelijke verhalen. " De LHV heeft kleur bekend; huisartsen weten inmiddels waar de LHV staat in dit gezelschapsspel met verleidelijke verhalen.

insignia19 jul. 2013 - 9:39

Kijk voor niets gaat dezon op. Dus alsde huisartsen meer taken moeten uitvoeren moeten er meer huisartsen komen. De kosten daarvan moet je afzettenbtegen de bespaarde kosten bij de andere functies in de gezondheidszorg. Mijn indruk? Er worden kosten weggemoffeld omdat dit in het R-S accoord staat, de totale kosten zullen ongetwijfeld gelijk blijven.

omaoeverloos19 jul. 2013 - 9:39

Praktijkverkleining zou natuurlijk de oplossing zijn. Helaas willen de meeste huisartsen hier niet aan. Kijk maar eens hoe moeilijk het is je tussen bestaande praktijken vrij te vestigen als huisarts, iets wat weliswaar sinds 2006 theoretisch mogelijk is., maar waar in de praktijk niets van terecht komt omdat de bestaande huisartsen dit allerwegen tegenwerken. Ook bij vele huisartsen gaat het dus, uiteindelijk, erom het inkomen (lees, het aantal patienten) zo hoog mogelijk te houden en geen vreemde eenden in de bijt toe te laten.

DBC12319 jul. 2013 - 9:39

Ik mis elke kritiek op het bestuur van de Landelijke Huisartsen Vereniging.... Die pompen de huisartsenzorg vol met bureaucratische rompslomp.....

1 Reactie

lembeck19 jul. 2013 - 9:39

Tja, dat is iets waar ik niet over kan oordelen, maar schrijfster vast wel?

0 Rapporteren

lembeck19 jul. 2013 - 9:39

Mevrouw Vos, die 10 minuten van u zijn royaal hoor. Hier is het 5-7 minuten en niet langer, tenzij hard nodig.

1 Reactie

Reiger219 jul. 2013 - 9:39

Tien minuten, waarin ook de administratie (lees: statusvoering) gedaan moet worden. Dat kost ook tijd.

0 Rapporteren

MarjoleinS219 jul. 2013 - 9:39

Zoals met alles in Nederland moeten dingen, die op voorhand al waren voorspeld, eerst flink fout gaan eer er aanpassingen kunnen worden gedaan. Is geen troost, maar de harde werkelijkheid!!

1 Reactie

Jansen & Jansen19 jul. 2013 - 9:39

En ik voorspel dat van "die dingen die voorspeld zijn" er heel weinig daadwerkelijk fout gaat, en dan blijken we ineens de crisis opgelost te hebben, dat we de zorg niet verder financieel uit de hand hebben laten lopen, dat de inkomens weer stijgen, dat de werkloosheid weer gaat dalen en zo verder.

0 Rapporteren