En als je nou een minderheidskabinet probeert?

 

Het is duidelijk: de onderhandelingen voor een vierpartijenkabinet met GroenLinks gaan beginnen. Haast is er volgens de Volkskrant niet bij. Verscheidene partijleiders zouden ‘verplichtingen in het buitenland’ hebben zodat men voor 4 april niet serieus kan beginnen. Daarna zal de zaak zich zeker tot de zomer  voortslepen want GroenLinks moet zijn huid duur verkopen en dat gaat niet in een week of wat. Voor het geestesoog van Jesse Klaver is steeds Diederik Samsom te zien. Wat is van hem terecht gekomen? Hij is onzichtbaar geworden en op weg naar de vergetelheid.

Uiteindelijk kan alles ook nog afspringen op de steile Sybrand Buma, die hoe dan ook het rechtse gezicht is van het CDA. Hij kan zich  als zoon van een burgemeester uit een christelijk historisch Fries patriciërsgeslacht zich zo’n stokebrand als Klaver alleen maar voorstellen als een steeds weer afgehamerd dwars gemeenteraadslid.

Wat dan? Je kunt natuurlijk een klemmend beroep doen op het verantwoordelijkheidsgevoel van de gedecimeerde PvdA om zo Dijsselbloem en Sharon Dijksma te laten zitten  maar zonder de zegen van een bijzonder partijcongres zal Asscher dat niet aandurven en op zulke bijeenkomsten kan van alles misgaan zeker nu er zoveel wethouders en gedeputeerden zijn die hun politieke loopbaan in rook zien opgaan omdat de Haagse partijleiders het merk van de partij voorgoed verpest lijken te hebben. Nee dat wordt niks.

En dat ene zeteltje meerderheid met de ChristenUnie, de afhankelijkheid van de doodbidders bij de SGP die je er dan gratis bij krijgt, is dat zo aanlokkelijk?

Het zou niet eens verbazingwekkend zijn als de politiek de blik eens noordwaarts richt  en dan meer in het bijzonder naar het koninkrijk Denemarken, waar ze net als hier ook massaal op fietsen rijden. De politiek daar kenmerkt zich al een decennium of twee drie ook door een grote verdeeldheid. Men heeft enkele malen een uitweg gevonden door dan maar een minderheidskabinet te vormen en die bleken stabieler dan verwacht.

Het noodlottige experiment van Rutte I nodigt natuurlijk niet uit tot deze aanpak maar daar zat dan ook een grote weeffout in: de gedoogconstructie met de PVV.  Dat maakte de coalitie tot een meerderheidskabinet light. Zo kreeg Wilders de kans er de stekker uit te trekken.

Een kabinet Rutte met VVD, D66 en CDA kan het beleid van de laatste jaren in grote lijnen voortzetten. Het moet mogelijk zijn  van geval tot geval voldoende voorstemmers  bij elkaar te sprokkelen. Partijen als Groen Links of de ChristenUnie hoeven zo hun ziel niet te verkopen terwijl zij toch mee kunnen gaan met maatregelen die hen bevallen.

Zo´n Rutte III heeft één zwaar dreigement of – zo u wilt – chantagemiddel: na ons de zondvloed van nieuwe verkiezingen en of jullie dan weer met de schrik vrijkomen zoals op 15 maart, dát is nog maar de vraag.

Ik zie het nog wel gebeuren, zo´n minderheidskabinet. Wie zei dat ook al weer? Gods wegen zijn duister en zelden aangenaam. O ja, die titel gaf de grote Rotterdamse schrijver Bob den Uyl mee aan een van zijn verhalenbundels. Er viel in zijn werk veel te lachen maar alles berustte op een fundament van diepe triestheid.