Einde tijdperk subsidieallochtonen

Aan de vooravond van het nieuwe kabinet maken migrantenorganisaties zich op voor het einde van hun bestaan. In het regeer- en gedoogakkoord wordt korte metten gemaakt met de organisaties die tientallenjaren op verzoek van de overheid inspraak hadden op het regeringsbeleid. Een van die organisaties is het Landelijk Overleg Minderheden, LOM, waar verschillende samenwerkingsverbanden onder vallen die bij wet ingesteld zijn. Enerzijds om de achterban te informeren over het regeringsbeleid. Anderzijds om de regering kritisch te volgen in haar beleid.

We weten dat Wilders, en de VVD in mindere mate, fel gekant zijn tegen het subsidieren van wat hij noemt, de subsidieallochtonen. Wat betekent dit voor de organisaties en voor onze samenleving?

De organisaties kunnen bij zichzelf te raden gaan of ze nog wel van deze tijd zijn. Dit hadden ze uiteraard al veel eerder moeten doen. Veel eerder hadden ze ook aan de bel moeten trekken als het gaat om de bezuinigingen op het gebied van inburgeren. Ook heeft het LOM vaak een afwachtende houding.

Neem nu de problemen rondom stageplekken voor allochtone jongeren. Hierin moet je niet wachten tot de overheid zich tot je wendt maar zelf initiatief tonen door de krachten te bundelen. Geloof me maar dat de tweede kamerfracties zich dan gaan inzetten voor die signalen. 

Verder hebben de  Samenwerkingsverbanden voor Turken, Marokkanen, Surinamers, Antillianen, Chinezen, Molukkers, Zuid-Oost Europese migranten en  vluchtelingen zich in het verleden vaak weggedraaid van de werkelijkheid. Volgens hen zouden de aanvallen  op het integratiebeleid los zand zijn. Vaak hoorden we dat het juist goed gaat met de integratie. Uiteraard, ook dat is een taak van deze Samenwerkingsverbanden maar een meer zakelijke benadering waarin ook de negatieve aspecten van integratie worden benoemd zou veel geloofwaardiger zijn.

Als oud voorzitter van het Samenwerkingsverband voor Marokkaanse Nederlanders, SMN en voorzitter van het LOM heb ik getracht om nieuw elan te brengen in de samenwerkingsverbanden. Echter, tijd en onwil van verschillende partijen maakten het mij niet mogelijk om dit te realiseren. Ik had vurig gehoopt dat het mijn opvolgers wel was gelukt.

Het einde van deze organisaties betekent dat andere organisaties en instellingen die tot nu toe door hen bereikt werden, niet meer bereikt zullen worden. Ook ambtenaren op ministeries zullen geen input meer krijgen. Het gaat dan om onderwerpen zoals eerwraak, homohaat, de Israëlische inval in Gaza of de gemoederen tot bedaren brengen vanwege Fitna.

De komende minister van integratie en immigratie, Donner, zal dus op zoek gaan naar een nieuwe vorm van overleg om toch in contact te blijven met verschillende groepen in de samenleving. 

In de toekomst zullen de gemeenten nog meer moeten gaan investeren in het bereiken van verschillende groepen. En dat wordt een hels karwei met de komende bezuinigingen op het gebied van subsidies. Als conclusie kan ik zeggen dat de bezuinigingen op deze oraganisaties maar ook op bijvoorbeeld het multicultureel instituut Forum, onfatsoenlijk zou zijn en zonde van alle kennis die vergaard is. Juist in deze tijden van polarisatie heb je deze organisaties nodig. Juist deze organisaties zijn in staat om te zoeken naar toenadering en inlevingsvermogen. Ik vrees dat met het verdwijnen van deze migrantenorganisaties de tweedeling in de samenleving in een sneltreinvaart terechtgekomen is. Zijn de CDA Kamerleden Ferrier en Koppejan bij machte om deze trein  van tweedeling tot stilstand brengen?