Een vreemd verhaal

Het lijkt zo simpel. Geef de overheid de kracht en de macht om hard in te grijpen. Minimumstraffen. Minder rechten voor verdachten. Alles voor onze veiligheid. Want wie onschuldig is, heeft niets te vrezen. Toch?

Angela is een jonge vrouw. Student. Niet vies van een biertje meer of minder.

Als ze na een gezellig nachtje in de binnenstad in kennelijke staat op haar fiets stapt, weet ze al dat alleen naar huis fietsen niet het gezelligste deel van de nacht gaat worden. Sterker nog: ze is bij voorbaat bang. Verkracht worden door een enge man. De nachtmerrie van elke vrouw.

De angst voor de enge man in het donker zakt weg als Angela de spoorbrug in haar studentenstad voorbij is.

En komt keihard terug als ze ineens een gedaante op het fietspad ziet. Hij wankelt wat op zijn benen, Angela wankelt mee. Ergens tussen afremmen en nog niet helemaal stilstaan, raakt ze de enge man. En voelt op haar borst en tussen haar benen een hand.

De nachtmerrie blijkt ineens waar. Angela laat haar fiets vallen en rent naar een taxichauffeur. Emotioneel doet ze haar verhaal.

Agenten besluiten haar verklaring niet meteen op te nemen. Ze is te zeer onder invloed van alcohol. Ze mag later haar verhaal doen. Als ze weer nuchter is.

De enge man in het donker wordt opgepakt door de politie. Als ze hem benaderen, rent hij weg. Illegale asielzoeker. Onder invloed van whisky en softdrugs. Strafblad voor een zedendelict.

Maanden later komt de officier van justitie met een voorstel. Aanranding. Een jaar cel voor de enge man. Omdat wat hij deed ‘de nachtmerrie is van elke vrouw. Van elke vader. En van elke man met een vriendin’

Het bewijs lijkt flinterdun. Er ligt een aangifte van Angela. En een verklaring van de taxichauffeur. Die heeft niets gezien, maar hij zag wel de emotie in haar ogen toen zij haar verhaal deed.

De enge man in het donker ontkent. Hij liep gewoon zichzelf te zijn. Blik naar de grond gericht. Ineens was daar de dronken studente. Een botsing was onvermijdelijk. Hij stak zijn handen nog uit om het gevaar op afstand te houden. En raakte haar.

Justitie lijkt een probleem te hebben. In het strafrecht zegt een enkele verklaring helemaal niets.

Maar daar is een uitweg voor. Een enkele belastende verklaring wint aan gewicht als het slachtoffer vlak na het misbruik emotie toont. Tegenover een derde.

De advocaat van de enge man komt met een interessant betoog. Natuurlijk was Angela emotioneel. Voor haar was het misbruik ook echt. Ze was al bang. Begon in de binnenstad al met een nachtmerrie op haar bagagedrager aan de terugreis.

Door haar angst stond de uitkomst van de invuloefening al bij voorbaat vast.

Maar is wat in iemands beschonken hoofd echt is, objectief gezien ook echt? En is het gek dat een illegale vreemdeling wegrent? En hoezo strafblad? Schennis van de eerbaarheid. Je blote kont laten zien. Een gekkigheidje. Ooit.

De advocaat wil een vrijspraak.

Ik weet het niet.

Het kan best zijn dat de illegale asielzoeker schuldig is. Dat de rechtbank hem straks naar de gevangenis stuurt. Omdat hij niet bleef staan toen de politie dat vroeg. Omdat hij eerder veroordeeld is voor een zedendelict. Omdat hij de schijn al met al tegen heeft.

Maar wat als de illegale asielzoeker ‘gewoon’ een student was geweest? Zonder strafblad? Gewoon een voorbijganger met een vreemd verhaal?

Wat valt er met goed fatsoen in te brengen tegen de emotionele waarheid van een ander?

Heb je dan nog steeds niets te vrezen?