Een tête-à-tête met... Sepp Blatter en Volkert van der G.

Dennis l’Ami vertelt in een nieuwe editie van ‘Tête-á-tête met’ over hoe Sepp Blatter Volkert van der G. schaamteloos een aanbod doet.

Het was een nogal ongebruikelijk verzoek. De grootste voetbalbobo ter wereld die op bezoek wil bij de moordenaar van Pim Fortuyn. Toen het verzoek op het bureau van minister Teeven belandde, zat die er enkele dagen mee in zijn maag.

Uiteindelijk besloot hij, omwille van de economische relaties, tot goedkeuring. Het ging ten slotte om Sepp Blatter, de voorzitter van de FIFA, die kon nog wel eens een mooi baantje voor hem hebben na zijn ministerschap. Je bent beroepspoliticus of je bent het niet.

Als Blatter de ontmoetingsruimte inloopt wacht Van der Graaf hem op, staand naast een tafel. Er is niemand in de ruimte, op wat bewakers na. De twee knikken naar elkaar, schudden elkaar de hand en gaan zitten. “Begrijpt u waarom ik hier ben?” begint de Zwitser zijn betoog. “Geen flauw idee,” antwoordt Van der Graaf.

Blatter slaat het ene been over het andere, waarbij zijn corpulente buik danig in de weg zit. Hij vraagt een bewaker om een glas water en zegt: “Ik weet niet of je op de hoogte bent van het aankomende wereldkampioenschap voetbal? In de zomer van 2014 wordt het weer één groot feest; dit keer in Brazilië. Misschien kan ik voor u regelen dat u de wedstrijden kunt kijken, Herr Von der Graaf?”

“Voetbal interesseert me niet.”

Blatter kijkt verstoord op; hoe kan iemand niet van zijn kindje houden? “Akkoord,” fluistert hij. “Dat accepteer ik. Bent u wel geïnteresseerd in arbeidsrecht?” “Ik luister.” Een bewaker geeft Blatter een glas water. “Het zit zo. Ons geweldige volksfeest zal in 2022 worden gehouden in Qatar.” Van der Graaf lacht. “Qatar? Hebben ze daar gras dan?”

Grappig vindt Blatter de opmerking niet. In de kerk vloek je niet. “Waar geld is, groeit uiteindelijk gras, Herr Von der Graaf.” “Waar heeft u mij dan voor nodig?”

Blatter schuift zijn stoel wat dichterbij. Neemt een slok water en kijkt Van der Graaf indringend aan. “Er zijn wat eeh… probleempjes met arbeiders die de stadions bouwen. Ze vallen bij bosjes neer door de hitte. Ze worden geraakt door rondslingerend bouwmateriaal of komen om na een val van drie hoog. Laten we zeggen dat er niet veel geld is voor arbeidsveiligheid.”

“Ik las dat een delegatie FNV’ers uit Nederland polshoogte is gaan nemen deze week?”

Blatter grinnikt en neemt nog een slok water. Omdat hij dit te gulzig doet, loopt een waterstraaltje langs zijn kin richting zijn peperdure overhemd. “Dit is mijn voorstel. Als jij over een paar jaar vrij komt, heb je geen leven meer in Nederland. Ik bied je een stuk land en een huis in Qatar. Je kunt een biologische moestuin beginnen, je hebt alle vrijheid van de wereld en een maandelijkse toelage van de staat Qatar.” Van der Graaf gaat achterover zitten. “In ruil daarvoor verwacht ik een kleine tegenprestatie,” vervolgt Blatter. “Sommige arbeiders zijn naar de pers gestapt door de slechte omstandigheden ter plekke en zij zullen dat blijven doen. Dat is eeh… lastig voor ons. Het zou om voetbal moeten gaan en en niet over de rechten van een paar lastige Aziaten die te lui zijn om te werken. Ze verpesten een mondiaal voetbalfeest! Waar halen ze het lef vandaan? Het zou goed zijn voor de wereld als de grootste lastpakken zouden verdwijnen. Begrijpt u wel, Herr Von der Graaf?”

Het is even stil. Van der Graaf schraapt uiteindelijk zijn keel. “Ik heb Fortuyn vermoord uit politieke overwegingen maar ik ga zeker geen arbeiders doden zodat jij en je corrupte vriendjes vrijuit gaan.”

Blatter kijkt naar de bewakers en antwoordt nog zachter dan daarvoor. “U begrijpt het niet, Herr Von der Graaf. We kunnen allebei winnen, dat kan zelfs in een voetbalwedstrijd niet! U bent een tijdje uit de roulatie geweest en hebt wellicht wat gemist. Politiek bestaat niet meer. Alles is nu te koop; ministers die bij een luchtvaartmaatschappij gaan werken nadat ze die maatschappij ten dienst zijn geweest tijdens hun regeerperiode, bijvoorbeeld. Verkiezingsbeloftes zijn nu wisselgeld geworden. Principes zijn echt iets uit de Koude Oorlog!”

“U bent schaamteloos, meneer Blatter.”

“Niet meer dan u of uw landgenoten, Herr Von der Graaf.”