Een shikh of een sjeik

Als ik zaterdagochtend het AD doorblader, denk ik altijd: was ik maar een middeleeuwer. Ik las eens dat de informatie die de zaterdageditie van het AD bevat, gelijk staat aan de informatie die een middeleeuwer gedurende zijn hele leven verwerft.

Dag in dag uit voer ik strijd tegen de papierlawine die zich m’n huiskamer binnenboort. Met man en macht tracht ik de parelen uit de mestvaalt te vissen. Soms lukt dat.

Eppie van der Molen is zo’n pareltje. Een Fries die al vijftien jaar een jongensdroom koesterde: het haantje op de toren van zijn dorpskerk aanraken. Onlangs, op een vroege, frisse zondagochtend, was het zo ver. Eppie dronk zich een stuk in de kraag, beklom met blote handen de toren, omhelsde met tranen in de ogen het haantje en nam ‘m mee naar benee. Maar benee werden Eppie en het haantje opgewacht door een grijnzende agent. Maar dat kon Eppie niet deren, zijn droom was bewaarheid! 

Eppie, ik houd van je.

Een ander glimmend pareltje gaat over het ‘t kleine, dappere Aziatische koninkrijkje Bhutan, dat een verbod uitvaardigde op het houden van kippen in kooien. Kippen moeten voortaan vrij en blij over het veld hollen. Wie ze toch in een kooi stopt, krijgt een gepeperde dwangsom. Gewoon, omdat het inperken van de kippenvrijheid onverenigbaar is met de boeddhistische filosofie. De mens pakt immers al de eieren af. 

Mocht ik reïncarneren als kip, dan graag in Bhutan. 

Ook viste ik Spanje eruit, het land dat de siësta – u weet wel, dat verrukkelijke, meditatieve middagdutje – uitvond maar nu afschaft. Om de crisis te bezweren. Het land besloot, in al zijn katholieke wijsheid, ook maar meteen extra koopzondagen in te lassen. De Spanjaard moet namelijk aan de lopende band kopen, vreten, schijten. Terwijl ik toch echt dacht (corrigeer me als ik het mis heb) dat de crisis aangesticht werd door bandeloos kopen, vreten, schijten. 

Maar het pareltje dat het mooiste doosje krijgt, verhaalt over de man die mogelijk straks over de wereld gaat heersen, over alle volkeren, over u en mij dus, die bepalen zal wat veilig en onveilig is, goed en kwaad, en opperhoofd mag spelen over het dodelijkste leger; deze man sprak op een rouwbijeenkomst en dacht dat sikhs hetzelfde zijn als sjeiks. Dat dacht ook Wade Michael Page, die het bloedbad had aangericht.

Ik kroop onder het laken en hield een hele lange siësta, dromend over hollende kippen en Eppie’s haantje.

Deze column verscheen in Volzin