Een rijke blanke man in Afrika
• 10-10-2014
• leestijd 2 minuten
Hector and the Search for Happiness pretendeert een open blik te hebben naar de wereld, maar slaat de plank volledig mis
Simon Pegg kennen we van de films van regisseur Edgar Wright, Shaun of the Dead, Hot Fuzz en The World’s End. In deze over the top kluchten wekt Pegg altijd de suggestie dat hij meer in zich heeft. Met Hector and the Search for Happiness doet hij een poging om een breder scala aan emoties te raken. Het is een pijnlijke mislukking.
Pegg speelt Hector, een psychiater met een overvloed aan geld, het mooiste appartement van Londen en de meest begripvolle vriendin ter wereld gespeeld door Rosamund Pike. Toch is Hector niet tevreden. Zijn patiënten vervelen hem en hij heeft een gevoel dat hij een leven uit de tweede hand leidt. Dus besluit hij in zijn eentje een wereldreis te maken om uit te zoeken wat mensen gelukkig maakt. Hectors reis levert een serie van voorspelbare avonturen op en een eindeloze stroom aan platitudes over geluk. Het indrukwekkende blik aan internationale filmsterren dat is opengetrokken (Stellan Skargård, Jean Reno, Toni Collette, en onze Barry Atsma), maakt ook geen geïnspireerde indruk. Het beste wat ik kan zeggen is dat dankzij de komische talenten van Pegg ik af en toe moest lachen, maar lang niet zo vaak en niet zo hard als zou moeten in een geslaagde komedie.
Waar de film problematisch van wordt en zelfs naargeestig, is de manier waarop de Derde Wereld wordt geportretteerd. Het Afrikaanse land dat hij bezoekt wordt nooit bij naam genoemd. Het is gewoon Afrika. En iedereen is daar zielig, een bandiet of kan goed dansen. Ook de andere personages zijn bekende karikaturen van de wijze Tibetaanse monnik en de Chinese prostituee. De laatste wordt door haar pooier mishandeld om vervolgens uit de film te verdwijnen, zonder dat er nog een woord word gewijd aan haar lot, omdat we ons moeten bekommeren om Hector’s suffe relatieproblemen.
Met andere woorden, Hector and the Search for Happiness pretendeert een open blik te hebben naar de wereld, maar alle niet-blanke personages zijn niet meer dan edelfiguranten in het verhaal van een rijke blanke man op zoek naar verlichting. Ik denk nog steeds dat Simon Pegg een goede acteur is die meer te bieden heeft dan we tot nu toe van hem hebben gezien. Maar daarvoor zijn een ijzersterk script en trefzekere regie nodig, en daar ontbreekt het aan in Hector and the Search for Happiness.