Een oplossing voor het asieldebat: kraak die verdomde kraakwet!

Het groot gebrek aan sociale huurwoningen is op dit moment, op zijn zachtst gezegd, een probleem. Jongeren en gezinnen kunnen door explosieve wachtlijsten en een oneerlijk lotingssysteem niet aan een eigen huis komen, en asielzoekers moeten noodgedwongen extra lang in het (al dan niet erbarmelijke) AZC blijven wachten tot ze een huis toegewezen krijgen. Dit, terwijl er op grote schaal prima gebouwen leegstaan. Een oplossing lijkt uit te blijven.

Op 10 oktober 2010 werd in Nederland de kraakwet in het leven geroepen: een wet die het strafbaar maakt om panden te kraken. Hiervoor was het kraken – als uitzondering op de rest van de wereld – niet strafbaar: een pand wat langer dan 12 maanden leegstond kon je onder bepaalde voorwaarden straffeloos kraken.

Kraken is simpel gezegd het binnendringen en het aantoonbaar bewonen (inrichten met wat meubels) van een leegstaand pand, zoals een kantoorgebouw of klaar-voor-de-sloop appartementencomplex. Door het strafbaarstelling hiervan werd er, uiteraard, minder gekraakt. Het aantal geregistreerde kraken is, met uitzondering van de provincie Noord-Holland, explosief gedaald. Niemand, en zeker jongeren en nieuwe-statushouders niet, zit namelijk te wachten op hoge boetes en een strafblad.

Terwijl kraken eigenlijk een geweldig goed was. De die-hard kraakbeweging heeft, door onder andere rellen in het verleden, misschien een slechte naam opgebouwd, maar uit diezelfde beweging zijn uitstekende sociale initiatieven voortgekomen. Denk aan vegetarische gaarkeukens en weggeefwinkels bijvoorbeeld. Ook kan kraken bijdragen aan het opleven van dode en verwaarloosde panden, en soms zelfs complete buurten. Het komt zowel de sfeer als de status van het pand ten goede.

We zien dat ten tijde van deze woningnood, lagere sociale klassen tegen mekaar uit worden gespeeld. Ik noemde eerder al de huurders en de asielzoekers. Een veelgehoord argument tegen de opvang van  asielzoekers is het tekort aan huurwoningen, terwijl kantoorpanden en andere gebouwen grootschalig leegstaan.

Dit lijdt tot onbegrip en irritatie. Dit probleem zou dan ook door kraken kunnen worden opgelost, waarbij niet alleen woonruimte vrijkomt, maar waarbij ook door de contacten en het samenleven tussen verschillende bevolkingsgroepen er een verdraagzamer klimaat ontstaat en taal en integratie worden gestimuleerd.

Al met al kan het afschaffen van de kraakwet lijden tot positieve, sociale initiatieven. Ook creëert het meer draagvlak voor de komst van asielzoekers en collega-huiszoekers. Eventueel zou het kraken kunnen gebeuren met toezicht van (niet gouvernementele) instanties, om dit in goede banen te lijden.

Dit stuk verscheen eerder op de blog van Anne-Fleur