‘Nieuwe kerncentrales niet haalbaar en niet betaalbaar’
Een oplossing voor de democratische crisis
Reacties (99)
Kees Aalders heeft een prachtig betoog geschreven. Ik denk er alleen iets anders over. Ten eerste is er in het verleden al van alles geprobeerd. In 1977 was het een hele open formatie. Dat werkte niet, omdat compromissen maken nu eenmaal een fragiel en breekbaar proces is. De andere voorstellen van Baudet worden al door Kees ontkracht en dus hoef ik het niet te doen. Baudet snapt helemaal niets van politiek. Je kunt niet zomaar een militair op defensie zetten, omdat zo iemand ook een politieke antenne moet hebben. Je hebt ook ambtenaren immers onder je werken. Ik wil ook geen compromissen in een achterkamertje, maar het is de manier denk ik om dit land regeerbaar te houden. Het enige waar wat in zit is een minderheidskabinet. Dat geeft veel meer macht aan het volk. Namelijk via de tweede kamer. Waar de volks vertegenwoordigers zitten. Daar kan de bevolking op 20 Maart over stemmen. Niet helemaal direct en dat moet aangepakt worden. We kunnen in feite in Maart stemmen over een meerderheid of minderheid kabinet. Voor de rest verspreidt de bevolking zijn stem over 13 partijen. Geeft ze haar mandaat aan erkende onrust stokers. Die niets op hebben met compromissen. En dan zijn mensen verbaast dat het lastig is om coalities te maken. Of dat die charlatan van de PVV buitenspel staat. Alsof je je beleggingen laat doen door een malafide tussenpersoon. Het volk( en vooral het rechts radicale gedeelte) stemt gewoon oerdom. Dat heb ik ook in Maart 2017 gedaan. Iedereen mag fouten maken. En ook eens stoppen met klagen over de democratie. In Nederland stemt nu eenmaal 20 % van de bevolking op de VVD. Dus als je iets voor elkaar wilt krijgen, moet het via de VVD. Ook deze mensen hebben recht op hun stem. En op zich is dat ook gewoon logisch. Je mag best PVV stemmen. Reken er alleen dan niet op dat Buma, Klaver, Rutte en Asscher maar meteen staan te springen om met je samen te werken. De mensen die daar op hebben gestemd willen weinig met de PVV te maken hebben. Dus dat je dan eigenlijk stemt voor een vijf partijen kabinet met Groenlinks is dan jouw eigen schuld. Had je maar niet je stem op die ras bedrieger moeten uit brengen. Als je SP stemt dan weet je van te voren al dat het een stem op de oppositie is. Behalve als ze heel groot zijn. En een coalitie is prima. We zien wat er in Amerika gebeurt als een zeer ondermaatse president veel te veel macht heeft. Het is prima als er een correctie plaats vindt. Rechts beleid moet nooit ten koste gaan( idealiter) van de sociale samenhang is onze maatschappij. Links beleid moet nooit ten koste gaan van de middenklasse. Niet teveel. En als dat wel gebeurt dan kan je het corrigeren. Het is niet ideaal. Ik vind ons model echter prima. Het zijn vooral de kiezers die rare dingen doen. De kiezer stemt strategisch. De kiezer stemt op partijen die sowieso 0 zetels halen. De kiezer stemt op protestpartijen en verwacht dan dat er een daadkrachtige regering komt. De kiezer stemt op gezichten en stemt liever GL als bijvoorbeeld SP. Of verspreidt zijn stemmen over meerdere partijen. De kiezer besluit laat en is tot in extremis zwevend. Dus krijg je ook dit soort coalities. Schuld ligt bij de kiezer en vooral bij de kiezer die op radicaal rechtse gedrochten stemt. Die vooral.
Maar hoe de kiezer stemt is een gegeven. Als de verkiezingen resultaten opleveren waar het huidige systeem niet mee om kan gaan, moet mijns inziens toch echt het systeem aangepast worden en niet de kiezer ;).
@ Kees Fijn dat je reageert. Dat doet Han ook regelmatig. Ik ken mensen( dus dat zijn ook kiezers) die weinig met politiek op hebben. Die eerst een paar kieswijzers moeten door ploegen voordat ze hun stem bepalen. Heel veel van die voorstellen zijn met alle respect voorstellen die de 30 of 40% van het electoraat. Je zag het aan het Oekraïne referendum trouwens ook. Daar kwamen ongeveer 4 miljoen mensen op. 32% van het electoraat. Heel veel mensen zitten helemaal niet te wachten op democratische inspraak. Die willen gewoon 1 keer in de vier jaar stemmen. En zelfs dat vinden ze niet leuk. Als je ook naar GR verkiezingen of PS verkiezingen kijkt dan zie je het zelfde patroon. De verkiezingen van Maart 2019 zijn doorslaggevend, maar ook nu gaat de helft van de kiezers maar naar de stembus. De beste manier van inspraak is een internationale rel( of nationale rel) en een spannende tweestrijd tussen twee aansprekende leiders. Den Uyl tegen van Agt. Dan krijg je een opkomst van boven de 80%. De grote meerderheid van de kiezers geeft niets om inspraak. Die wil gewoon goede zorg, betere koopkracht, veel agenten op straat. En vooral sociale zekerheden. Directe democratie bedient een smaldeel van de samenleving. Ik ben op zich wel voor het systeem in Amerika. Meer primaries. Waarbij de kiezer mag stemmen. Of een deel van de senaat of tweede kamer om de 2 jaar verkiezen. Een referendum is vooral een leuk hebbedingetje voor wat politieke geïnteresseerden. Daarmee krijg je echt niet de kiezers mee naar de stembus die zorgen voor opkomsten van ver boven de 50 procent.
Persoonlijk vind ik het eerlijk gezegd niet zo belangrijk hoeveel mensen gaan stemmen bij een referendum. Als slechts 20% stemt, en er is een duidelijke uitslag, dan is dat kennelijk de wil van de mensen die het belangrijk genoeg vinden.
Kees, de Tweede kamer moet de plek zijn waar moelijke politieke keuzes gemaakt worden En met het voortzetten van staand beleid, ben je er niet, nooit Er zijn altijd belangen die het staande beleid willen verbeteren, de ene of de andere kant op. Dat wordt nu in een package deal opgeschreven als regeerakkoord Jij wilt dat uiteenrafelen en per geval bespreken en besluiten Met wisselende meerderheden. Maar het zijn steeds dezelfde mensen, met in hun rugzak, de gevolgen en coalities van eerdere deel besluiten. En dat historisch gevoel moeten ze mee blijven nemen, anders ontstaat salami taktiek beleid. Dat doen vvd en D66 nu in opeenvolgende coalities, door met die salami taktiek, de samenleving steeds verder te slopen. De rugzakjes van politici wordt steeds meer gevuld met de gevolgen van deals in het verleden. Dat is bijvoorbeeld de reden dat er nu een overkoepelend klimaatakkoord moet komen. Dat moet de Tweede kamer doen, maar die hebben er niet voldoende bestuurskracht, visie, verstand en consensus voor. Dus missen we vele kansen op groei voor bedrijven en kosten besparing voor burgers. Dus het klimaatakkoord is een soort regeerakkoord, dat toch nodig blijkt, maar waar de politiek te veel voor gesloopt is.
Eigenlijk is dat een probleem dat door mijn voorstel niet opgelost wordt, maar er ook niet door ontstaat. Ik denk dat de effecten tweeledig kunnen zijn: enerzijds is er geen coalitie en daardoor zou je kunnen zeggen dat er meer hap snap beleid ontstaat omdat er geen samenhangend basisprogramma zal zijn. Aan de andere kant zijn de partijen vrijer om gelegenheidscoalities te vormen en wellicht zal op terreinen daarmee juist meer vooruitgang kunnen worden geboekt. Het klimaatbeleid is een goed voorbeeld. D66 en CU willen wel. Maar CDA ligt dwars en de VVD is hierin ook conservatief. Een coalitie van D66, CU, GL en PvdD zou op dit vlak maar één van die twee partijen over hoeven te halen om een beter akkoord te maken, zonder dat ze concessief hoeven te doen op bijvoorbeeld het vluchtelingenbeleid. Aan de andere kant zouden VVD en CDA met PVV, FvD en SGP een strenger vluchtelingenbeleid kunnen ontwerpen zonder dat ze last hebben van CU en D66 in een coalitie. Dat laatste zou in inhoudelijk niet voor zijn maar het is wel slagvaardiger, en laten we eerlijk zijn, een kamermeerderheid is een kamermeerderheid.
De SP voert die debatten al lang met de bevolking, die gaan nog de straat op om het debat aan te zwengelen en de interesse te wekken.
Voor het overige moet ik er nog over nadenken, de praktijk zal weerbarstig blijken denk ik, ook in dit systeem. Het probleem met achterkamertjes is juist dat het achterkamertjes zijn. Die kun je niet voorkomen lijkt me, ook hier niet mee. Maar zoals ik al zei, moet het even laten bezinken. De kans op een zakenkabinet wordt zo wel erg groot, daar ben ik geen voorstander van.
Het is natuurlijk een zakenkabinet dat ik voorstel, zij het in een zekere vorm. Achterkamertjes zullen blijven bestaan, dat is zeker. Partijen zullen handjeklap blijven doen: steun jij mij hierin, dan steun ik jou hierin. Mensen zijn mensen en kamerleden kamerleden. Maar het zal een winst zijn als er geen aloverkoepelende alles verstikkende deal ligt waarbij het debat vier jaar lang effectief vastligt. Er ontstaat meer bewegingsvrijheid, en die zal hoe dan ook beter benut worden, daar ben ik ook wel weer van overtuigd.
Sympathiek stuk maar het past niet het grote probleem aan. Het probleem is dat partijen, door middel van een regeerakkoord, Kamerleden klem zetten, waardoor de Kamerleden hun controlerende functie niet kunnen doen. Kamerleden die niet braaf hun partij meestemmen. dus regeerakkoord, kunnen ineens volgende verkiezingen op een onverkiesbare plaats komen, wat natuurlijk toeval is. Hierdoor kan de kamer niet echt zijn spierballen gebruiken. Nu is het leuk om de kamer ministers te laten benoemen in plaats van de regering. Maar als de kamer zijn spierballen niet kan gebruiken, gaat de kamer precies stemmen zoals in het regeerakkoord staat. Dus zijn de veranderingen cosmetisch. Dus gaat de regering, via de kamer, ministers benoemen in plaats van direct. Helaas kan ik daarom niet enthousiast worden over dit voorstel van de schrijver. Jammer, want de schrijver heeft wel het hart op de juiste plaats.
Maar in het voorstel dat ik doe is er juist geen regeerakkoord. Dus het door u genoemde probleem is daarmee lijkt mij juist wel aangepakt. Bedankt voor het persoonlijke compliment overigens - ik weet niet helemaal waar ik het aan verdiend heb, maar het is altijd leuk om te horen :).
@Kees Alders: het grote probleem is dat je een zeker regeerakkoord nodig hebt. Er zal zeker een lange termijn beleid moeten komen zodat, bijvoorbeeld financieel, de zaak in balans blijft. Eigenlijk vind ik het een heel goed idee dat een meerderheid van de parlementariërs zijn/haar handtekening zet onder een zeker langetermijnbeleid. Al is het alleen maar dat er mensen of desnoods partijen, verantwoordelijk zijn. Want als iedereen verantwoordelijk is, is in de praktijk niemand dat. Het probleem is dat dit niet geheel op vrijwillige basis gebeurd, de partijdwang die ik al beschreef. Een tweede probleem is dat het, inderdaad van de kleinst mogelijke overeenstemming om lange termijnbeleid mogelijk te maken, het nu een grote lijst met heel veel zaken waar de tweede kamer, door middel van het aannemen van moties, zelf over kan regelen. Los van het feit dat door koehandel, de kamer in stemt met zaken waar de meerderheid tegen is. Kortom, door het regeerakkoord af te schaffen, gooi je met liters stinkend verrot badwater, ook een nuttig kindje weg. Al blijft met regeerakkoorden: kleiner is fijner. Bedankt voor de reactie.
Graag gedaan. Maar in plaats van een regeerakkoord zie ik staand beleid, de voorgaande begroting en nieuwe wetsvoorstellen gezamenlijk best goed lange termijnbeleid constitueren. Volgens mij kan het beide gespaard worden - de kool en de geit ;).
Het probleem is het Parlement met haar meestemmerij. Grote oppositiewoorden en weinig daden. De Jaknikkers, die allemaal met de neus één kant opstaan. De fractievoorzitters die haar leden dissidenten noemen als er eens anders gestemd wordt. Zelfs hoofdelijke stemmingen hebben geen zin meer. Uitkomst staat al vast. Iedereen staat in de startblokken om die waanzinnige peilingen te volgen. Stemmen op jouw favoriete kamerlid heeft geen zin meer. En als je al eens een mail stuurt naar diegene komt er niet of nauwelijks antwoord. De kennis die kamerleden hebben is gereduceerd naar bijna nihil.
Dat is allemaal wel erg zwart gesteld vind ik. Het is maar tot op zekere hoogte waar naar mijn mening - de kritiek snijdt hout maar dit is veel te zwart/wit gesteld en doet een heleboel kamerleden ernstig tekort.
Nu moet lagere wetgeving lijken voor hogere, maar ik stel een andere sleutel voor. Ik stel voor dat elke bestuurseenheid (gemeente, provincie, staat, de EU) zijn eigen regels en wetten mag maken, maar dat de werkzaamheid afneemt met het kwadraat van de afstand, vermenigvuldigd met het aantal inwoners. En dat de EU verhuist naar Straatsburg, want dan zitten ze wat verder weg. Ooit zal ik erkenning krijgen als de Einstein van de bestuurskunde.
Ik ben er natuurlijk wel voorstander van dat onze gemeente zich aansluit bij de EU, vermits het NIMBY-beginsel wordt erkend.
Eerlijk gezegd vind ik het doorgronden van de relativiteitstheorie een peulenschilletje in vergelijking met het proberen te begrijpen van uw geniale bestuursmodel.
Kees Alders - Daar heb je natuurlijk wel gelijk in, maar over een jaar of 25 bereken je dat met een mobieltje. Daar heb je dan een appje voor. Overigens had ik meer support verwacht van de fans van de gevestigde orde, omdat het verschil natuurlijk nihil zal zijn. We zijn immers zo tevreden met de bestaande wet- en regelgeving dat we die in 99% van de gevallen klakkeloos zullen overnemen en voor het overige de richtlijnen uit Straatsburg zonder veel discussie als leidraad zullen accepteren. Of doen ze het echt zo slecht daar in Brussel? Gadfly - Het is anders gewoon M=P/AxA oftewel Macht = Populatie gedeeld door de afstand in het kwadraat. Eenvoud is het kenmerk van het ware
@ H van der Meulen Ik geloof dat ik 'm begin te begrijpen. Een beetje zoals "Edgar" in Jiskefet's legendarische "Stiften"-sketch.
Hm, ja, ik vind het sympathiek verzonnen maar daar komt nog bij dat ik het ook niet zo wenselijk vind. Een wet voor de EU moet overal gelden, en niet in België meer dan in Nederland bijvoorbeeld.
"Massaal protest tegen btw-verhoging groente en fruit: 100.000 handtekeningen. De regering zegt dat een uitzondering voor gezond voedsel vanwege Europese regels onmogelijk is." (AD)
Yep, een ander beleid voeren op het gebied van criminaliteit, drugs, gezondheid etc moet natuurlijk wel onmogelijk blijven. Vooral het bank en verzekeringsswezen mogen natuurlijk nooit genationaliseerd worden. En we hebben de EU om dat te garanderen. Het belangrijkste voordeel van de hervormingen van Kees is, dat alles blijft zoals het is.
Weet je wat wel een goed idee is: We delegeren alle macht naar Brussel en leggen alle verantwoordelijkheid voor de uitvoering bij de dorpen en steden. Natuurlijk binnen het budget dat bepaald werd in Brussel. Maar ik houd erover op, want voordat je het weet beschuldigt iemand me er van dat ik van de PVV ben en dat wil ik natuurlijk ten koste van alles voorkomen.
Bijzonder in de reacties is dat vele er van zo defensief zijn. Onbevangenheid is blijkbaar iets voor de jeugd?
Kees Alders schetst, mogelijk onbedoeld, een aardig verschijnsel: uitspraken van Wilders en Baudet worden door de gevestigde politiek vooral naar de vorm beoordeeld. De uitspraken zijn oppervlakkig, vulgair, pathetisch, slecht onderbouwd enzovoort. Allemaal waar. Maar wie verder kijkt dan de vorm, wie zoekt naar de relaties met de werkelijkheid, die ziet meer. Die ziet dat veel van hun uitspraken, net als destijds die van Fortuyn, een kern van waarheid bevatten die de politiek-bestuurlijke elite zorgen zou moeten baren en die zou moeten leiden tot stevig handelen. Maar de inteeltcultuur die het huidige politiek bestel domineert, staat die nuchterheid in de weg. Meest sprekende voorbeeld is op dit moment de weerzinwekkende gang van zaken rond de kerkelijke bescherming tegen een uitzetting. Een zaak waarbij twee coalitiepartijen waarschijnlijk lijnrecht tegenover elkaar staan en waarbij geweten als een knipmes buigt voor een machtswoord. Overigens: ook een aardig beeld van een extreme kloof in onze samenleving wordt geschetst in ondergenoemd artikel in de Volkskrant van vandaag. Een onderwereld, geschapen door het bedrijfsleven, waar de politieke elite zich verre van houdt. https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/hoe-is-het-om-te-werken-in-het-distributiecentrum-van-bol-com-journalist-jeroen-van-bergeijk-maakte-het-mee~b18a9510/
Ik vind de uitspraken van Baudet en Wilders inhoudelijk juist van erg weinig realisme getuigen. Maar dit natuurlijk terzijde - laten we het eens niet over die heren hebben in deze discussie ;).
Alders, de essentie van hun uitspraken moet worden gezocht in de relatie met de werkelijkheid. En die relatie is onloochenbaar. Er is werkelijk sprake van toenemende spanningen tussen bevolkingsgroepen, er is werkelijk sprake van afnemend vertrouwen in de democratie, het wantrouwen in de Europese Unie is onmiskenbaar toegenomen. Welke woorden deze heren daarvoor kiezen, is een vormkwestie. De bewoordingen van Wilders zijn vaak stuitend, om het vriendelijk te zeggen en die van Baudet zijn vaak lachwekkend. Maar de essentie is dat zaken die zij aanroeren in een aantal gevallen zaken zijn waar de huidige politiek-bestuurlijke elite een janboel van heeft gemaakt, iets waarvoor ze haar verantwoordelijkheid ontkent, en waarvan ze een janboel blijft maken. Bewijzen? Bijvoorbeeld de manier waarop Rutte omgaat met de milieuproblematiek of zijn acrobatische verhouding tot Europa. Zolang de problemen die Wilders c.s. aanwijzen, onbehandeld blijven beweegt de politiek zich op glad ijs. Met alle risico's van dien. Heb je het artikel in de Volkskrant gezien? Herinner jij je de verzekering dat er slechts enkele tienduizenden Polen zouden komen die heus niet de banen van Nederlanders zouden overnemen en die na verloop van tijd bijna allemaal weer zouden teruggaan naar Polen. Wat de Volkskrant beschrijft is slechts een hoekje van de hel die de open grenzen voor velen is geworden.
Voor het benoemen van de problemen met arbeidsmigranten hebben we Wilders en Baudet niet nodig gehad want de SP waarschuwde al voor dat effect voordat die EU richtlijnen überhaupt al hadden aangegeven. Waar ik problemen mee heb aangaande Wilders en Baudet, is dat ze zoveel uitspraken doen die totaal onwaar zijn of klinkklare onzin. Het idee dat onze cultuur kan worden uitgedund of weggevaagd door 5% moslims, een getal dat nauwelijks groeit ook niet als de grenzen veel meer open zouden staan dan nu, dat alleen al. Toch, als je het maar vaak genoeg zegt, gaan mensen het vanzelf geloven. Enfin, zo ventileren ze ook pure kwatsch over klimaat, complottheoriën over "links" en "moslims", blablabla. Ze zijn niet alleen onbeschoft en onbeschaafd, waar ik het meest problemen mee heb is dat gelieg om mensen bang te maken voor elkaar en tegen elkaar op te hitsen, alleen maar voor eigen gewin.
Ondanks mijn woede over de lastenverhogingen in tijden van economische voorspoed (BTW !!!!) kan ik mij niet vinden in pleidooien tegen ons huidige democratische systeem. Ons kiesstelsel is namelijk zo open dat het voor nieuwe politieke bewegingen (met non-establishment standpunten bijvoorbeeld) heel makkelijk is om in de tweede kamer te komen. Met een vertraging van een jaar of vier komen de bezwaren van het volk wel degelijk naar voren in de politieke besluitvorming. OK, cordons sanitair zullen de doorwerking van die bezwaren nog kunnen uitstellen, maar uiteindelijk moeten alle politieke partijen oppassen om geen concurrerende partijen in het zadel te helpen. Ik denk dat Chrurchiull gelijk had, de parlementaire democratie werktn iet goed, maar iets beters is niet zomaar te bedenken.
Maar dan heeft u wellicht niet heel goed gelezen: ik ben zeker niet voor afschaffing van ons huidige systeem! De manier waarop de kamer gekozen wordt, blijft in mijn voorstel ongewijzigd. Het systeem wordt juist meer open - althans, dat is het doel.
Nou, ik zou het maar niet doen en het gewoon maar houden zoals het nu gaat, dat is echt al lastig zat. Wees wel: er zijn nu 18 miljoen mensen, dus minstens 15 miljoen meningen, Die allemaal te laten meepraten, dat wordt geheid matten. Referenda zijn ondingen, bewijsbaar want laten we nu wel zijn die hele Brexit is toch en vertoning van onmacht en tweedracht. Of neem nou dat referendum over de Ukraïne, je kunt net zo goed een referendum houden over de Congo, daar weet niemand echt veel te weinig van af. Referendum zijn exclusief voor Zwitserland, maar ik kan er geen chocola van maken. En ik heb nooit iemand gehoord die het wel kon. Gelukkig is het opgeborgen bij de onvindbare stukken, maar natuurlijk heb je altijd er wel een paar die de doos van Pandora willen openbreken. Vanmorgen las ik nog een soort interview met Ko Colijn. Nou die vindt dr Baudet ook een enorme windbuil. Nou kan je wel beweren dat elke onzin een kern van waarheid in zich draagt, maar in een tijdperk waarin de waarheid op zichzelf al tot onzin is uitgeroepen lijkt me die bewering neerkomen op het gelal van een alcoholist. Herscher des Himmels erhöre das Lallen, zingt het koor in het kerstoratorium van Bach. Voor zo ver het Bauder betreft heeft de Heerser er dus goed aan gedaan de wijk te nemen.
Je hebt in al je nietszeggendheid zelfs vergeten om ons te herinneren aan Rutte in zijn rol als de redder des Vaderlands. De waarheid heeft de eigenschap om zich uiteindelijk in de vorm van de werkelijkheid aan ons te presenteren om.ons zo aan de leugen te herinneren.
Naar mijn idee is het voorstel wat ik neerleg in praktijk juist simpeler dan het systeem met coalitieregeringen, en leidt het juist tot meer stabiliteit. Over referenda: ik denk dat als referenda aan bepaalde voorwaarden voldoen, ze wel degelijk een goed instrument kunnen vormen, alleen de referenda die we tot nu toe gehad hebben, voldeden allemaal niet aan de belangrijkste voorwaarde die ik voor ogen heb: dat bij ieder alternatief volstrekt duidelijk is wat het inhoudt. Dat was bij Brexit niet het geval, en bij een Nee tegen de Europese grondwet en het Oekraïnverdrag ook niet het geval. Daar zat het probleem.
Wel eens met de strekking van dit artikel. Vanwege coalitietrouw en dichtgetimmerde regeerakkoorden zit ons parlement er voor niets. Als we geen regeerakkoorden en coalities meer willen, zou een zakenkabinet de meest wenselijke oplossing zijn. Men regeert dan met wisselende meerderheden, zodat partijen geen rekening hoeven te houden met coalitiepartners. Een referendum zou over een beperkt aantal zaken, met name op het immateriële vlak, een uitkomst kunnen zijn. Maar in zijn algemeenheid vind ik dat we een parlement kiezen om voor ons moeilijke beslissingen te nemen. Ik zie evenmin wat een gekozen premier of burgemeester zouden toevoegen. Maar dat de politiek, met de vele achterkamertjes en benoemingen van politieke vrinden intussen ver van het grote publiek afstaat, lijkt me zeer duidelijk.
We zijn het denk ik snel eens. Het referendum, ik denk dat het belangrijk is zo'n instrument te hebben, waarbij het volk bij voldoende steun voor een directe stemming de discussie van het parlement kan 'overnemen'. In de meeste gevallen zal dat echter niet het geval zijn. Dan vertrouwen we op de specialisten in de kamer.
Beste heer Alders, Ik hoop dat uw visie, in het debat over de houdbaarheid van onze democratische rechtstaat, ook wordt overwogen.
Dat zou mooi zijn, maar de strekking van zo'n column is natuurlijk vrij beperkt, en hoewel ik wel wat kamerleden ken ben ik helaas zeker geen autoriteit in Den Haag (niet dat me dat gelukkig zou maken dus het is maar tot op zekere hoogte helaas ;) ). Dank wel voor de wens!
Leuk allemaal die voorstellen voor referenda, gekozen formateurs enzovoorts. Het jammere is dat er niets gebeurt aan het werkelijke probleem. Dat probleem zit namelijk niet in de structuur van onze democratie. Alle voorstellen zijn in enig democratisch land al ingevoerd en ook die landen kampen met dezelfde problemen (https://ballonnendoorprikker.nl/2018/12/17/gekozen-formateur/). Het probleem ligt op het gebied van onze democratische cultuur. Die wordt namelijk gekenmerkt door angst. Angst voor de peilingen en een verkiezingsnederlaag bij de politiek en voor onzekerheid en verslechtering bij de kiezer. Dit leidt tot angst om impopulaire maar dringend noodzakelijke besluiten te nemen. Gevolg hiervan is dat de angst bij de kiezer nog verder toeneemt. En de belangrijkste angst, de angst om te zeggen dat je het ook niet precies weet. Die angst vertaalt zich in: dichtgetimmerde coalitieakkoorden. Coalitieakkoorden die onderdeel uitmaken van de democratische cultuur, niet van de structuur. Het woord coalitieakkoord komt in onze Grondwet niet voor, politieke partij trouwens ook niet. Die kent alleen maar kamerleden. Binnen de huidige structuur zijn vele culturen mogelijk.
Angst of de strategie van de gevestigde orde om haar positie te behouden of zelfs te versterken? Angst of gezapig, fantasieloos, lui conservatisme van de meerderheid? Angstig, maar niet corrupt?
Maar het is juist het idee dat we met die ongewenste culturen afrekenen, en dichtgetimmerde coalitieakkoorden zijn mijns inziens echt ongewenst, en de reden die u noemt is denk ik vrij raak. Ik ben dan ook vrij pessimistisch over de bereidheid van partijen mijn voorstel hier ook maar serieus te overwegen. Maar goed, je mond houden heeft ook nooit geholpen ;).
Beste Kees Alders, Ik begrijp uw twijfel over de bereidheid van de politieke partijen om hun gedrag te veranderen. Inderdaad helpt zwijgen niet, dan verandert er niets. Ik denk dat we juist door hier het gesprek over te voeren, zeker als we dat massaal gaan doen, die partijen aanzetten tot verandering van hun gedrag. Wij, de samenleving én de politiek, houden elkaar immers gevangen in een een neerwaardse spiraal. De commissie Remkes heeft gekeken naar bestuur en politiek om uit die spiraal te komen. Dat zal niet lukken, we moeten het samen doen en daarbij helpt het om hierover de praten.
Beste HM van der Meulen, Die gevestigde orde verschilt daarin niet van het grootste deel van degenen die daar niet toe behoren. Ze willen immers allemaal behouden wat ze hebben en zijn bang om dat te verliezen. Zoals ik in mij antwoord aan Kees Alders al aangaf, moeten we er samen, samenleving én politiek, uitkomen. Dat kan alleen maar door er het gesprek over te voeren.
Dat de huidige uitvoering van onze democratie niet goed werkt, debat min of meer nutteloos maakt, ben ik het mee eens. Al eerder eens heb ik hier een andere mogelijkheid beschreven. Laat de politieke partijen voorafgaande aan de verkiezingen meerdere variaties op coalitieakkoorden samenstellen. Daarbij kan een partij coalitieakkoorden met links of met rechts of in het midden smeden met allerlei verschillende partijen. Vervolgens laat je bij de verkiezingen het uit te voeren regeerakkoord kiezen, desnoods getrapt met meerdere verkiezingsrondes. Vervolgens moet het eveneens gekozen parlement en samengestelde regering het gekozen regeerakkoord uitvoeren. Onderwerpen die niet in het regeerakkoord staan worden dan vrij gegeven voor discussie en stemming, dus zonder partijdwang, of referendagedoe gemaakt. Maar niet getreurd, dit voorstel wordt nooit praktijk, evenals dat van Kees Alders overigens, want dat zou betekenen dat politici hun machts-speeltje kwiit zouden kunnen raken.
Ik vrees dat u in dat laatste groot gelijk hebt. Uw systeem lijkt me op zich niet slecht, maar wel erg ingewikkeld.
@Kees Ingewikkeld ? Misschien, maar zeker niet onmogelijk, laat die politici maar eens wat meer moeite doen om met zinvolle voorstellen te komen.
Ik heb een beter plan in plaats van eindeloos elkaar vliegen af te vangen en debatten voor de bühne te voeren, het volgende. Laat landelijk, mensen: vaklui, wetenschappers, industriëlen, zich verenigen op een GROOT onderwerp. (groep van 15 personen maximaal, een groep die haar sporen in een vakgebied aantoonbaar heeft verdiend.) En geef hen vanuit de kamer de opdracht m.b.t. één heel concrete wens of probleem een aanpak (oplossing) voor te stellen. (korte termijn, middellange termijn en lange termijn.) (Betaal hun salaris door en geef de garantie dat ze terug kunnen keren naar hun werkplek.) Die aanpak moet binnen een kwartaal geformuleerd zijn. (En ja dan is nog niet alles doorgerekend enz., maar dat is ondergeschikt, omdat je onderwerpen oppakt waarover een redelijke consensus bestaat, in de zin dat er iets moet gebeuren.) Die voorgestelde aanpak wordt vervolgens zonder meer beleid, die aanpak mag niet worden bijgesteld tenzij de oorspronkelijk groep hier aanleiding toe ziet. Die groep evalueert ieder jaar en zo lang de aanpak loopt. De budgettaire ruimte bepaalt mede het tempo, die ruimte wordt bepaalt bij het vaststellen van de begroting. Dus niet een heel breed milieuplan waarin iedereen zich moet kunnen vinden of zo iets, dat levert eindeloos gesteggel op. Maar wel een plan en van aanpak en tijdspad, vastgesteld door degenen die er verstand van hebben, om de CO2 uitstoot en de uitstoot van fijnstof van auto’s te verminderen of terug te brengen naar nul. 1 probleem tegelijk. Of een nieuw deltaplan i.v.m. de stijging van de zeespiegel. Of een plan voor sociale woningbouw. Of een plan met betrekking tot het verbeteren van openbaar vervoer. Of een plan met betrekking tot de niet uitzetbare vreemdelingen. Niks politiek voor de bühne daarover, maar een plan met handen en voeten. Niks met prikkels om gedrag te sturen, maar concreet: de brandstof vervangen, de dijken verhogen, huizen bouwen, spoorwegen aanleggen, de genoemde buitenlanders inzetten op de arbeidsmarkt of iets van dien aard, als het maar concreet, tastbaar is. En wie geeft de opdracht (opdrachten) en wie worden dan uitgenodigd? Dat zou kunnen middels verkiezingen (een referendum) uit een lijst van voorstellen, waaraan iedere politieke partij afhankelijk van hun grootte een of meerdere voorstellen (uit hun partijprogramma) mag toevoegen. Maximaal 15 voorstellen op die lijst voor 4 jaar. Bij die voorstellen, bij die lijst wordt door de partijen meteen aangegeven wie (naam en toenaam) mag meepraten. Wat bij conflicterende belangen? De bio-industrie versus milieu- en gezondheids- afwegingen bijvoorbeeld, of kernenergie versus schone energie e.d. Domweg dezelfde werkwijze. Vorm een groep “deskundigen”, perse géén belanghebbenden, want het gaat om de oplossing, niet wie er zijn zin krijgt. En komt men niet tot 1 gelijkluidend advies, leg dan twee adviezen voor aan de kiezers. De rol van de kamer, van de politieke partijen is vanuit hun overtuigingen hun plannen voor het voetlicht brengen en eenmaal gekozen de voorgenoemde lijst samenstellen, waarbij een quotum afhankelijk van de partijgrootte, wordt gehanteerd en vervolgens de budgetruimte bepalen waarbij plan 15 over een minimaal budget moet kunnen beschikken. Daarnaast het geformuleerde beleid voorzien van wet- en regelgeving en goede uitvoerders (ministers) kiezen en de dagelijks gang van zaken bij houden zoals men nu doet. Het grote voordeel is dat grote onderwerpen zichtbaar en daadwerkelijk voor het voetlicht worden gebracht, dat partijen met de billen bloot moeten en dat grote vraagstukken worden aangepakt en er daarom iets te kiezen valt.
Goed lezen: ik stel geen technocratie voor, het politieke is geborgd.
Waarom zouden die specialisten geen gekozen kamerleden kunnen zijn, of hun adviseurs?
@ Kees, vanwege de rol verdeling. De "specialisten" zijn geen generalisten.
Wat een naïeve politieke beschouwing van Kees Alders. Hij gelooft dat het huidige regeer systematiek en statenstelsel voldoende veerkrachtig is om ook de wil van burgers er nog doordrukken. Nog naïever is zijn geloof dat huidige politiek en bestuurlijke elite in staat is nog meer “democratischer” handelen dan tot nu toe het geval is geweest. Als dat toch niet van de grond komt dan is of onze parlement “nep” of onze politici zijn in meerderheid “verrot”! Het kan ook zijn dat Kees Alders ook op zoek is naar een andere en nieuwere “pleister”. Het verbaast me dat Kees Alders niet doorheeft “wat er mis gaat met onze democratie”. Zelfs neoliberalisme ziet er weinig mogelijkheden om met huidige stelsel haar “wil” doordrukken en eist het openbreken daarvan, waarvan de “Brussel” een van de alternatieven” is. Zover het de burgerlijke democratie, huidige “nationale staat” en de politieke/bestuurlijke elite betreft handelt ook Kees Alders als een conservatief. De neocons zien het nog revolutioneer in dit geval. Als de huidige stelsel kan zich verlenen voor het ontstaan van een andere statenvorm zoals “Brussel” (wat het ook moge te zijn), dan betekent het dat er ook de mogelijkheden bestaan om een statenvorm te kiezen waarin de wil van de burger centraal staat, de lokale/regionale identificatie van de bevolking de politiek verkleurt – nog belangrijker – en het verband tussen het besturen en de politiek herstelt. Nu is bijna alles, zelfs de gemeentelijk en provinciaal beleid zogenaamd naar “Brussel” gericht. Toch noem ik mijn eigen voorstel een “elitaire” gebaar. Ik ben niet de aangewezen Messias. Dat zijn de burgers zelf. Het belangrijkste probleem van nu is het afstand tussen de kiezer en het parlement. De ouderwetse garanties voor het overbruggen van deze afstand, de ideologie, de kerk en de polder zijn uit de markt. Wat nu deze gat invult is de markt zelf, technocratie, argwaan en charlatanisme. De te vertegenwoordigen burgers worden eens in vier jaar geraadpleegd terwijl in elk huidig “jaar” de jarenlange wisselingen van vroeger plaatsvinden. Deze afstand moet korter zijn om voor te komen dat de meerderheid zich gaat ook mentaal van democratie afscheiden. Zo’n korte afstand kan kortere zittingsperiode zijn in het parlement (2 jaar? referenda?), of nog meer depolitiseren van parlement en regering, maar het kan ook het vormen van tassenbruggen zijn tussen de burgers en parlement. Als burger kies ik zelf voor het laatste natuurlijk.
Ik geloof eerlijk gezegd dat u de consequenties van mijn voorstel een beetje over het hoofd ziet. Belangrijke consequentie is depolitisering van de regering en verkleining van de afstand tussen burger en parlement. Daarbij ben ik óók zeer voor referenda (alleen daar ging dit stuk niet over, daarom noem ik het enkel vluchtig). Ik heb overigens niet de illusie dat iedereen na deze column meteen naar me zal luisteren - zo naïef is Kees Alders dan weer niet.
Een gedepolitiseerde regering betekent het vervangen van uitvoerende macht door een technocratisch zakenkabinet, wat nu al gerealiseerd is: een kabinet die de echte politieke debat uitstelt eigenlijk ook de wetgevende macht aan zijspoor zet! Als je meer debat in het parlement zoekt dan werk je aan meer politiek en minder technocratie. Zonder meer politieke bewustzijn onder de burgers zal meer politiek niet bereikt worden. De kern van huidige neoliberaal beleid is gewoon openbreken van de (natie)staat en deze afbouwen, eerst door de politiek (debat) daarin overbodig maken en daarna het volgens haar eigen belang inrichten, zeg maar als filiaal van EP, als een gemeente/provincie binnen EU laten werken. Ik ben geen voor- noch tegenstander daarvan. Maar voortzetten van zo’n transformatie zonder politieke deelname van de burgers is vragen om ernstige problemen. Want het marginaliseren van politiek en debat in het parlement verplaats deze twee juist naar straat met politiek onbewuste bevolking! Ik wil je nergens van beschuldigen maar je voorstel is enkel dienstbaar voor het neoliberaal beleid. Wil je meer eensgezindheid in diversiteit dan moet je met voorstellen komen die bijdragen aan de voorwaarde van breder en feitelijke burgerlijke deelname in politiek, meer en anders dan wat het huidige verkiezingen bieden. In zo’n transformatieperiode is de sociale stabiliteit meer gewenst dan de politieke eensgezindheid in het kabinet of regering.
Nee, want in mijn voorstel wordt de regering wel minder politiek, de kamer wordt het des te meer!
Voor mij is de meest belangrijke zin in het artikel deze: Het debat in de tweede kamer zal in zo’n geval niet meer in de vorm van de-coalitie-tegen-de-oppositie gaan. Alders verwacht iets moois van het debat. In theorie is het een botsing van meningen en opvattingen met als resultaat een doordacht beleid waar iedereen mee kan leven. Volgens mij is het resultaat van het debat een waterig compromis en een al dan niet tevreden achterban van de politicus die weer eens in het nieuws is geweest. Ook vraagt de aanpak van Aalbers om volwassen, intelligente en goed geïnformeerde kiezers. Een criterium waar meer dan de helft van de Nederlandse niet aan voldoet. Een voorbeeld daarvan in deze bijdrage : … Daar heb je ook een enorm schreeuwende echter hele kleine minderheid die haar zin probeerd door te drammen ten koste van kleine kinderen waardoor steeds meer normale mensen de handdoek in de ring gooien. Dat is toch ook zo iets?...……. Ik zie best aardige kanten aan deze aanpak, maar Aalbers houdt geen rekening met de weerbarstige sombere dagelijks werkelijkheid. Hij is een idealist en voorstander van democratie die niet ziet dat Nederland naar de k...ten gaat als het volk echt direct invloed krijgt op het beleid. Een paternalistische visie, dat zie ik zelf ook wel, maar ook een realistische. De meerwaarde van het idee van Aalders is dan ook nogal beperkt want ook het huidige systeem zorgt voor een hoge score van Nederland op de lijstjes van welvaart en welzijn. En inderdaad een grote groep ontevreden burgers die vinden dat er niet naar hen wordt geluisterd. Maar dat zal ook het gevolg zijn van de staatsinrichting volgens Aalbers.
U bent dus eigenlijk een antidemocraat. Vindt u dat Zwitserland zo'n bananenrepubliek is? Is de welvaart daar zo laag? Ik ben vaak ook niet zo onder de indruk van de kennis en constructiviteit van burgers, maar ik denk dat dit juist beter kan worden gemaakt door het debat meer te laten bewegen van ritueel naar inhoudelijk.
@ Kees Alders Jij schrijft: U bent dus eigenlijk een antidemocraat. Vindt u dat Zwitserland zo’n bananenrepubliek is? Is de welvaart daar zo laag? Dat klopt, ik geloof niet zonder meer in deze democratie en zeker niet in de burger. Ik kies voor democratie, maar heb zeker ook oog voor de zwarte kant daarvan. Ik hecht geen enkel geloof aan jouw stelling dat een meer inhoudelijk debat leidt tot meer kennis en constructieve houding. Immers de achterban van Wilders stelt dat hij zegt wat zij denken. Dus hij hoeft helemaal geen discussie te voeren om zijn achterban tevreden te houden. Ik vind deze aanname van jou niet realistisch en niet onderbouwd. En Zwitserland is inderdaad een bananenrepubliek. Belangrijke waarden en rechten van minderheden kunnen door middel van een referendum keer op keer ter discussie worden gesteld. Je zal maar vrouw, moslim, jood, vluchteling zijn in Zwitserland. Jouw grondrechten zijn afhankelijk van de luimen van de gelegenheidsmeerderheid. Die referenda hebben ook een duidelijke zwarte kant. De welvaart in Zwitserland heeft weinig te maken met het democratisch gehalte. De ligging, het bankgeheim en de neutraliteit zijn belangrijker elementen van de Zwitserse welvaart.
Volgens mij heeft u toch niet zo'n realistische kijk op Zwitserland. Nee, niet alles wat daar gebeurt is goed maar waardeloos bestuurd wordt dat land niet. In dat geval was de welvaart er daar ook wel naar gaan staan. Mijn stelling is zeker wel bewijsbaar, zij het omgekeerd: als je geen inhoudelijke debatten voert, zal ook niemand er enige kennis aan overhouden. Ik heb dit overigens aan den lijve ondervonden: toen met het referendum over de Europese grondwet (overigens een waardeloos referendum dat nooit zo gehouden had mogen worden maar dit terzijde) voerde ik campagne voor een partij waar ik nu geen lid meer van ben. Ik merkte toen dat de mensen toen ze mochten stemmen vooral veel meer informatie kwamen vragen. Voordat dit voorgelegd werd, probeerde de politiek de burger hopeloos te interesseren voor de EU met een lachwekkende slogan als "Europa, best belangrijk". De informatieachterstand was enorm maar wat het referendum wel bereikt heeft is dat het kennisniveau in korte tijd al sterk was toegenomen. In een referendumcultuur als die van Zwitserland is de mate van geinformeerdheid van burgers dan ook behoorlijk hoog.
@ Kees Alders Jij schrijft: De informatieachterstand was enorm maar wat het referendum wel bereikt heeft is dat het kennisniveau in korte tijd al sterk was toegenomen. Inderdaad bij de mensen die jij jouw informatie setje hebt toegestuurd. Maar kijkend naar het resultaat van het referendum en de daarop volgende discussie werd ook duidelijk dat de mensen die jij jouw pakketje niet hebt toegestuurd nog steeds van niets wisten. Ik heb respect voor het feit dat je iedereen die op jouw tekst reageert van repliek wil dienen. Maar doe dat dan vanuit het lezen van de reactie. Mijn stelling is dat een groot deel van de burgers zich nooit werkelijk zal verdiepen in de materie. De Zwitserse betrokkenheid uitte zich onder andere in een referendum over de hoogte van minaretten naast een moskee. Voor mij is dat een tamelijk adequate omschrijving van een bananenrepubliek. De achilleshiel in jouw betoog is de aanname dat burgers in grote mate verstandig en redelijk stemmen en handelen. Overal ter wereld, in de VS, Turkije, Rusland en ga maar door wordt aangetoond dat zoiets een utopie is. En als oplossing heb jij het mooie debat. Ik geloof er helemaal niets van.
Beste Daan - ik reageer op iedere reactie. Als die reactie u niet bevalt, komt dat niet doordat ik niet goed lees: dan zijn we het gewoon niet eens. Uw analyse van Zwitserland drijft op één exces. Dat is geen analyse, dat is cherry-picking. In praktijk is Zwitserland één van de rijkste landen ter wereld met een goede rechtsstaat en een zeer stabiele politiek. Daar kunnen veel landen een voorbeeld aan nemen. Wellicht zelfs Nederland. Uw reactie is eigenlijk dat u niet gelooft in democratie. Daarom bent u tegen democratiseringsvoorstellen. U denkt dat professionals betere keuzes maken. Volgens mij is dat een misvatting. Want in de praktijk blijkt dat in landen met een hoog democratisch gehalte gemiddeld genomen helemaal geen slechtere beslissingen genomen worden dan landen zonder. De balans levert minstens gelijkwaardigheid op, en wellicht zelfs een winst voor de demoratische systemen. Mijn idee is niet dat met democratisering de beslissingen beter of slechter worden (of meer of minder in overeenstemming met wat ik kwalitatief goed beleid vind). De winst zit hem in de vergroting van het draagvlak voor de beslissingen.
Beste Kees, Zoals Henk hieronder ook al aangeeft, de leden stemmen zonder last, want in het neoliberale tijdperk waar lobbyisten met puur het oogmerk op het behalen van winst de richting mogen bepalen werd het "en ruggespraak" die het maatschappelijk middenveld vertegenwoordigde, op die manier buitenspel gezet. Dus ook mijn vraag aan u: Welke verschuiving mogen wij op dit vlak gaan verwachten?
Interessante beschouwing, Baudet heeft hier idd een punt. Een dichtgetimmerd regeerakkoord en de rigide fractiediscipline is "killing" voor het debat en het werkelijke democratische gehalte van ons landsbestuur. Ik weet niet of voor een trendbreuk het hele parlementaire systeem op de schop moet. Parlementariërs moeten gewoon meer ruimte krijgen om "vrij van last en ruggespraak" te stemmen, vergelijkbaar met de politieke cultuur in het VK en de VS. Ik ben stinkend jaloers op de debatcultuur in het Britse lagerhuis, dan is het in onze kamers veelal maar een gezapig, voorspelbaar en treurnis wekkend schouwspel.
Gadfly, dat debat in het lagerhuis is er puur voor de vorm. Het gaat nergens over, het is show. Want de werkelijke politieke standpunten liggen zeker in Engeland muurvast. Alles wordt in kamertjes beslist. Dat Baudet en Wilders daar kritiek op hebben en zeggen het anders te willen is onzin. Dat willen ze helemaal niet. Ze hebben het meeste belang bij de handhaving van deze situatie. Net zoals Wilders jarenlang gebaat was bij gedoe met migratiekwesties. Het leverde hem stemmen op. De kritiek is er puur voor de bühne. Voor de mensen die kijken. De echte politieke stellingname ligt allang vast. Die ligt vast in het verkiezingsprograms, wordt aangepast in het regeervoorstel en uit eindelijk in het coalitieakkoord. Alles ligt vast want wat hebben al die maanden van formeren voor zin als de zaak in het eerste debat al wordt opgeblazen? Het debat dat mensen zien is niet het debat dat leidt tot het uiteindelijke besluit. Dat besluit is allang genomen. Dat Wilders en Baudet daar op afgeven is begrijpelijk.Want ze staan erbij en kijken ernaar. Ze suggereren dat het debat zinloos is omdat hun inbreng niet bijdraagt aan de uitkomst van het debat. Maar dat is niet omdat de uitkomst in achterkamertjes is besloten maar omdat hun standpunt een minderheidsstandpunt is. Bovendien is het een bewuste leugen want voorafgaand aan stemrondes worden alle fractievoorzitters in achterkamertjes uitgenodigd en wordt gevraagd naar hun stemintentie. Dat Wilders en Baudet beweren dat daarmee ook het volk buitenspel wordt gezet is natuurlijk onzin. Zij zijn het volk niet. Helaas zijn er mensen die in die truc trappen. Dat zij niet gehoord worden is omdat ze op de verkeerde partij stemmen. Nogmaals, het zit hem niet in de vorm maar in de boodschap. In politieke visie en moreel leiderschap of beter het gemis daaraan in de huidige politieke klasse. Het is een grijze brei van elkaar napratende politici en kritiekloosheid naar elkaar. Degenen die zich wel onderscheiden zoals Wilders en Pechtold vroeger worden daarvoor beloond door hun achterban. De rest, vooral PvdA, CDA en VVD, onderscheidt zich niet duidelijk door een eigen mening, waardoor kiezers niet meer weten wat een partij nu precies vindt. En waar ze voor staat. De lijnen vervagen en dát maakt sommige kiezers radeloos. Partijen willen elkaar steeds meer ontzien uit angst kiezers te verliezen aan de andere partij. Een of twee zetels meer of minder wordt als graadmeter van politiek handelen gezien. Dus willen ze allemaal op elkaar lijken. Daar heeft de kiezer genoeg van. Hij wil duidelijkheid, ferme standpunten die laten zien waar partijen staan. Politici aaien teveel in plaats van tegen de haren in te strijken. En dat geldt voornamelijk voor de politici van de middenpartijen. Kijk naar Dijkhof met zijn misselijk makende retoriek over zwarte piet of wetsovertreders in zwakke wijken. Of Baudet die tijdens de Algemene beschouwingen antisemitisme legitimeert door te roepen dat onze politieke leiders aan de leiband van het Joodse grootkapitaal lopen. Waar blijft het protest vanuit de kamer. Het was doodstil. Niemand durfde Prins Sherry aan te pakken uit angst zetels te verliezen of het demoniseerkanon op zich gericht te krijgen. De schreeuwers van rechts doen hun werk uitstekend door de gematigden in de ogen van de kiezer naar zich toe te trekken en daarmee racisme en kleinburgerlijkheid te legitimeren. Het is die lafheid die de burger afstraft door de roep om meer invloed. Toch moeten we de zaak niet overdrijven en meegaan in weer een frame van rechts. De onvrede beperkt zich tot een kleine groep (20% van het electoraat, 10% links en 10% rechts, 80% vindt het prima zo). Wat overigens voor vrijwel alle politieke opvattingen in Nederland geldt. Het zijn vrijwel alleen minderheidsstandpunten die we in de media horen. In dit geval door journalisten vertaald naar iets dat met de presentatie en vorm te maken heeft. Een beetje inhakend op kwesties als referenda en andere achterhaalde opvattingen die de afgelopen tijd in de media kwamen. Waarschijnlijk omdat dat het makkelijkst te communiceren was. In tegenstelling tot inhoudelijke en politiek morele opvattingen want die leest geen hond. Dus besloten redacteuren de kapstok van politieke representatie te gebruiken. Bewuste misleiding vanuit een commercieel belang.
Zo jaloers ben ik daar niet op eerlijk gezegd. Ook daar zijn zaken vooral dichtgetimmerd. De oppositie maakt veel kabaal, maar bereikt meestal niet veel meer. Kortom, ook daar zie ik hetzelfde ritueel, maar dan met minder partijen.
@ MartinvanderLinde Baudet en Wilders zijn beiden ras-opportunisten die veel debatten alleen aangrijpen om hun stokpaardjes naar voren te brengen. Zij proberen vooral voeding te geven aan gevoelens van onbehagen zonder met realistische, haalbare oplossingen te komen. Dat is hun verdienmodel. Ik ben het niet met je eens dat in het VK alles al voorgekookt is. Als je kijkt naar de aanstaande stemming over de May's Brexit-deal met de EU, zie je dat de uitkomst nog zeer ongewis is. Er zijn binnen de Tories veel leden van het lagerhuis die May niet zullen steunen. Binnen Labour lijkt een groeiend aantal parlementariërs zich juist achter de deal van de premier te scharen. Iets dergelijks is bij ons ondenkbaar. @ Kees Alders Natuurlijk zijn in de Britse situatie door een Conservative-DUP meerderheid in veel kwesties debatten ook een "pro forma" gebeuren. Maar juist bij een controversieel onderwerp als de Brexit-deal, is er veel minder fractie-dwingelandij.
Gadfly, maar daar noem je ook iets. De Brexit liet zien dat de wijsheid van het volk nogal te wensen overlaat en als het er op aankomt de politiek de boel maar moet opknappen. En dat kan ze niet. Deels omdat de problemen die de Brexit oplevert dingen zijn waar geen burger aan gedacht heeft. Deels vanwege de eigen dynamiek van de politiek waar partijbelang maakt dat de echte oplossing, het terugdraaien van de Brexit onbespreekbaar is.
Het meest elementaire kiezersbedrog is dat politici suggereren dat ze het allemaal héél anders gaan aanpakken, terwijl in werkelijkheid de marges voor een verstandig beleid uitermate klein zijn. Ik betaal politici opdat die namens mij afgewogen beslissingen nemen.
[Het allermooiste is dat naar mijn weten geen grondwetswijziging en zelfs geen wetswijziging nodig is om dit idee praktisch uit te voeren. De wet schrijft immers geen coalitieregering of regeerakkoord voor, en de manier waarop het kabinet wordt samengesteld is voor zover ik na kan gaan ook nergens wettelijk vastgelegd. Kortom, wanneer voldoende partijen voor dit voorstel zijn, kan het na de volgende verkiezingen gelijk worden uitgevoerd, zonder verdere beperking.] Dit is wat te simpel geredeneerd. Het staatsrecht bestaat voor een groot deel ook uit gewoonterecht. Dat is ook recht, en kan niet zo maar terzijde worden geschoven. Bovendien zitten aan de voorstellen nog heel wat haken en ogen, wat door enkelen hieronder al is aangegeven. (Ik ben van plan hierop nog terug te komen). Met een simpele meerderheid in de beide Kamers -die ook nogal eens fors van samenstelling kunnen verschillen- kan het niet worden afgedaan. Een dergelijke systeemwijziging moet grondig doordacht worden op alle mogelijke consequenties, met voor- en nadelen.
Voor de Engelsen komt intussen een radicaal alternatief in beeld: de militaire staatsgreep, die politici (en referendumstemmers) een paar jaar de tijd geeft om in alle rust hun zonden te overdenken. Hier in Thailand werkt dat prima.
" Dat is ook recht, en kan niet zo maar terzijde worden geschoven." Waarom niet?
Ik zie ook niet in waarom mensen gedwongen zouden moeten zijn om altijd maar op dezelfde manier te blijven werken. Zo'n kabinet zoals ik voorstel zou gewoon een keer geprobeerd kunnen worden. Zeker in een situatie waarin een coalitie erg moeilijk gevormd kan worden. Dat zou zomaar na de volgende verkiezingen eens kunnen gebeuren.
Leuk en aardig maar dit verhaal hoor ik al vijftig jaar. En nog steeds draait onze democratie zoals hij zou moeten draaien. Dat mensen zich niet kunnen vinden in een compromis is jammer voor ze. Maar zo zijn de regels in een land waar niemand de meerderheid heeft. Hoe zou het alternatief er uit zien? Iedere dag maar weer afwachten of het 'volk' het ziet zitten? Om vervolgens weer maandenlang te formeren voor een kabinet dat het 2 dagen uithoudt? Of nog erger, om helemaal geen kabinet of kabinetsbeleid te hebben en maar leven naar de waan van de dag? Het dicht timmeren en de achteraf kamertjes zijn nodig om werkelijke veranderingen door te voeren en niet in een Processie van Echternach verzeilt te raken. Daarom is het idee van de schrijver een heilloze weg. Verbetering zit hem juist niet in de vorm maar in de inhoud, de boodschap. Mensen willen moreel leiderschap, geen Januskop die met alle winden lijkt mee te draaien om in de gunst van het volk te komen. En daarmee de schreeuwers aan de zijlijn impliciet gelijk te geven. Zij weten dat hun gezeur en gezanik iedere keer weer in hun voordeel uitpakt. Dáármee verspeelt de politiek zijn credit. Niet door al of niet maken van afspraken. We hebben weer politici nodig die stelling durven nemen, desnoods tegen de wens van het volk in. We kiezen politici om hun visie en de manier waarop ze die samenhangende visie met elkaar weten te realiseren. Daarvoor is tijd nodig en geen bemoeienis van buitenaf. Als ze dat in 4 jaar onvoldoende weten te doen, mogen anderen met een beter verhaal het overnemen.
"En nog steeds draait onze democratie zoals hij zou moeten draaien." Het is Martin ontgaan dat er mensen zijn die het met die stelling niet eens zijn, waaronder de schrijver van het stukje.
HM, dat snap ik. Maar die mensen moeten bij zichzelf te raden gaan waarom dat zo is, niet bij de politiek. Misschien zijn hun wensen te onrealistisch. Of denken sommige burgers dat politiek net zoiets is als commercie: ik vraag en u draait. Helaas zo werkt het niet. Het consumentisme in de politiek is de doodsteek voor de democratie. Ik volg de serie Babylon Berlin (moet je ook kijken, heel goed) over de roerige jaren van de Weimar Republiek. Wie hebben dit democratische experiment om zeep geholpen en wat kwam er voor terug? Dat waren de extremisten met hun onrealistische wensen. Degenen die elk redelijk compromis afwezen omdat ze het te slap vonden. Dezelfde mensen die om die redenen niet kunnen leven met onze huidige vorm van besturen. Zij dromen van een betere wereld maar die zal er door hun toedoen nooit komen.
@MartinvanderLinde, 28 december 2018 at 23:04, “Leuk en aardig maar dit verhaal hoor ik al vijftig jaar. En nog steeds draait onze democratie zoals hij zou moeten draaien.” “zou moeten draaien” Dan ben je (vermoedelijk) een aanhanger van de huidige elitaire (neoliberale) consensus. Bovendien: Resultaten behaald in het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. En het tegenwoordig dominante neoliberalisme of neoliberale economie, deze wetenschap, holt democratie en rechtsstaat maximaal uit. En dat is ook de bedoeling van dit neoliberalisme: de (sociaal) democratie definitief kapot maken: systematisch, doelbewust en doelgericht. “Dat mensen zich niet kunnen vinden in een compromis is jammer voor ze.” Rare compromissen sluiten ze tegenwoordig. Zijn (bijna) nooit van een midden meer. Compromissen, waarbij financiers (financiële markten) en managers of kapitaal en hoogopgeleiden of oligarchie en feodaliteit bijna altijd gelijk krijgen. “Mensen willen moreel leiderschap, … “ Is het neoliberalisme of de neoliberale economie een vorm van moraal of moreel leiderschap? Of is het narcisme en psychopathie met machtshonger, zonder grenzen? “We hebben weer politici nodig die stelling durven nemen, desnoods tegen de wens van het volk in.” Hier komt de aap uit de mouw. Democratie (Volksregering) als dictatuur in de praktijk, tegen het volk. Precies wat je van te veel hoogopgeleide elites tegenwoordig weer kunt verwachten: (Bijna) permanent hypocriet, 24 uur per dag, zeven dagen in de week. En een representatieve democratie kun je corrupt genoeg krijgen. Dat blijkt in de praktijk. Vandaar de dominantie tegenwoordig van dat neoliberalisme met de neoliberale economie, deze wetenschap. Woeki Hypo is gematigd liberaal.
Of we de huidige politiek zo goed of fout vinden doet niet eens ter zake. Ook al vind je het best goed (we zijn ook absoluut geen bananenrepubliek), dan nog kan je verbeteringen aanbrengen want perfect bestaat nu eenmaal niet. Ik denk dat u onderschat hoe de coalitieakkoorden die we kennen meestal juist functioneren om hervormingen tegen te houden. Ik zie in ieder geval niet in hoe met een coalitie per onderwerp (want daar zal het op neer komen) een conservatiever systeem zou ontstaan.
Woeki, Neoliberalisme is niet een gevolg van het huidige manier van besturen maar van een politieke stroming waar vooral de VVD zich door laat leiden. Dat de VVD dat kan is omdat veel mensen daarop stemmen om Wilders en Baudet te dwarsbomen. Met andere woorden, het is juist het populisme dat maakt dat het Neoliberalisme een kans krijgt.
De auteur vergeet minstens 2 zaken De regering bestaat dan uit losse figuren, waarvan het maar de vraag is of die een beetje hun beleid op elkaar kunnen en willen afstemmen. En met alle respect voor kamerleden, ministers en staatsecretarissen hebben meestal meer competenties dan kamerleden. En zwakke bestuurders worden voroal gerund door hun ambtenaren en lobbyisten Ik denk dat de strijd dan zowel in de kamer als in het kabinet los barst en blijft voortduren, een onbestuurbaar land, net als nu Rutte 3, maar dan door voortdurende strijd De politiek gaat nu eenmaal over belangenstrijd, als die er niet is, of de nood hoog is, dan stellen we een delta commissaris aan, als een soort functioneel dictator. Een betere aanpak van de huidige problemen, die er inderdaad wel zijn, fact free gedrag door voormalig serieuze politici, is het intern corrigeren en aanvallen van het foute gedrag van politici Dat is gewoon meer politiek bedrijven. De feiten op een rijtje zetten en iedereen wijzen op onhoudbare standpunten en fictie gedrag. Bijvoorbeeld bij het klimaatakkoord Daar moet de regering zelf beleidskeuzes maken, in overleg met de kamer Nu laten ze het aan een clubje lobbyisten over Dat is als het aan kalkoenboeren vragen hoe ons voedsel systeem klimaatneutraal moet worden Dan eten we straks alleen kalkoen De milieuclubs en linkse partijen (ik ben zelf links) gedragen zich fact free, ze willen kolencentrales sluiten, terwijl die juist de goedkoopste CO2 reductie bieden, met verplichte CCS, CO2 afvang en opslag. - PBL stelt dat dit de goedkoopste CO23 reductie is, 25 tot 35 EUR per ton CO2 - IPCC wetenschappers hebben in hun recente SR15 rapport peer reviewed vast gesteld dat CCS nodig is om onder de 1,5 graden opwarming te blijven. Maar linkse partijen, de milieuclubs en de FNV top, ontken nen deze peer reviewed wetenschappelijke conclusies Echter deze feiten blijven feiten, of iemand ze nu ontkent of niet. Dat soort fact free gedrag is heel erg schadelijk voor de politiek, en de achterban, want die worden bestolen door hun vertegenwoordigers Dat ze bestolen worden, voelt de achterban natuurlijk, due wat moeten ze nu nog stemmen Ik heb blanco gestemd. En in mijn tweets en emails wijs in de volksvertegenwoordigers op hun fact free gedrag. Bij het klimaatakkoord hebben de milieuclubs, politiek en FNV gecorrumpeerd. Minister Ollogren is beducht voor Russische invloed in de politiek, maar Putin heeft de Tweede Kamer al in zijn zak, gewoon via Greenpeace lobbyisten Ze willen onze kolencentrales sluiten, ipv CO2 te laten afvangen, wat bij de bouw 10 jaar geleden is afgesproken. Daardoor komt onze CO2 uitstoot straks uit Duitse kolencentrales. In het regeerakkoord staat 49% CO2 reductie. Punt In de klimaatwet zijn daar de woorden "in Nederland" aan toegevoegd En die woorden staan ook in Putins concept klimaatakkoord Greenpeace Natuur en Milieu *met sponsor Gasunie) en Miliedefensie laten de bevolking bloeden en dubbel betalen. Straks betalen we duurdere CCS bij Duitse kolencentrales, en zijn "In Nederland" duizenden banen verdwenen in de kolen keten, Tatasteel en de petrochemie, die verhuist van Rotterdam naar Antwerpen, Zeebrugge Maar Nederland haalt zijn 49% CO2 reductie, alleen ons klimaat schiet er niets mee op, maar dat vindt Putin OK.
Ik denk dat de 'losheid' eerder minder dan meer strijd op zal leveren eerlijk gezegd. Onderschat niet de innerlijke strijd in een coalitie, en de strijd tussen coalitie en oppositie die aangewakkerd wordt door het huidige systeem. Dat werkt polariserend, niet verbindend. Uw verhaal over CO2 laat ik even liggen want daar gaat dit artikel niet over.
Beste Kees, wat ik in je betoog mis is de ruimte voor visie met betrekking tot de inrichting van de samenleving. Het lijkt nu of je het bestaande model als vanzelfsprekend beschouwt, waarbij beleid alleen gericht is op het reageren op omstandigheden en niet het mede bepalen er van.
Beste Henk - dat lijkt me een ander onderwerp. Wel interessant, maar daar gaat het nu niet over. Mij lijkt het dat partijen wel degelijk een visie kunnen ontwikkelen en daar in de kamer voor kunnen lobbyen.
Dus dat minderheid iets te zeggen heeft is niet goed? Zoals bij het Zwarte Pieten debat? Daar heb je ook een enorm schreeuwende echter hele kleine minderheid die haar zin probeerd door te drammen ten koste van kleine kinderen waardoor steeds meer normale mensen de handdoek in de ring gooien. Dat is toch ook zo iets? Ieder normaal mens wordt buiten spel gezet omdat ze niet mee willen doen aan deze asociale manier van doen. Bedoeld u zo iets?
Ik geloof niet dat ik u erg begrijp. Wellicht bent u nog in de decemberroes en wilt u graag nog even doorgaan op het zwartepietendebat. Daar gaat dit echter niet over. Noch gaat dit over het maatschappelijk debat. Dit gaat over het functioneren van het parlement. Dat minderheden gehoord worden en dat er respect is naar alle minderheden is normaal en goed, en de minimale vereisten of randvoorwaarden daarvoor staan overigens in onze grondwet vastgelegd. Het is alleen belangrijk dat politieke beslissingen over wetten en de begroting in openbaarheid genomen worden en bij openlijke en vrije stemming. En niet in een achterafkamer met daarna een fake stemming. Bent u het daarmee oneens?
@Kees Alders, het gaat om het principe met het zwarte pietendebat als voorbeeld. Met woorden van gelijke strekking geeft u aan dat een meerderheid niet gegijzeld mag worden door een minderheid. Daar doelde ik dan ook op, echter met een andere vergelijking. BTW, heb ik geen december roes, ik vier Sinterklaas en Kerst op een ingetogen wijze en nuttig geen bedwelmende middelen zoals alcohol of drugs.
Mijn advies: houd alles gewoon bij het oude en accepteer dat de huidige democratie in Nederland altijd coalities bevat, waarin elke deelnemer water bij de wijn moeten doen om zo al polderend het land te besturen. Niemand kan hier 100% zijn/haar zin krijgen, en dat houdt je alert en realistisch. Alle 'vernieuwingen'/'verbeteringen' maken het land niet beter bestuurbaar. Wen er maar aan dat niemand 'wint', accepteer ook de ander iets in de melk te brokken heeft.
Waarom dit advies? Waarom is de status quo volgens u beter dan in het voorstel? Ik snap uw bezwaren ook niet zo: in de situatie zoals ik schets is het niet zo dat er makkelijke "winnaars" zijn. Het is zelfs lastiger dan in de huidige situatie een winnaar te zijn. En polderen en water bij de wijn doen zal ook zeker niet minder hoeven gebeuren, maar eerder meer. Het polderen vindt in dit voorstel juist continu plaats, op de inhoud. Dus wat is het bezwaar? Ik vraag niet aan u ieder nieuw idee meteen te omarmen maar we kunnen het toch wel op zijn minst inhoudelijk overwegen en op zijn merites beoordelen? Uiteindelijk is democratie zelf ook niet ontstaan door alles maar bij het oude te houden ...
Wen er maar aan dat niemand ‘wint’, - was dat maar waar: de rijken worden rijker