Meer over:
opinieEr is een belangrijk werk in de Nederlandse taal, namelijk het door ene Willem, die ook de Madoc maakte epos de Reinaert, waarin de avonturen van de gelijknamige vos werden beschreven. Het dateert uit ongeveer 1200. Hier worden dieren voorgesteld als waren zij mensen, met menselijke eigenschappen. . Uiteraard met educatieve bedoelingen, ter lering ende vermaak, want dieren kennen geen ethiek. Die vreten elkaar rustig op als ze trek hebben. Het vreemde is dat er tegenwoordig nog steeds gedacht wordt dat dieren mensen zijn die er wat anders uitzien. Met menselijke eigenschappen dus, met intelligentie en met ethische principes. Zo kent een dier net als mensen pijn, verdriet en angst. Maar ook aanhankelijkheid en mededogen. Ze lezen de Reinaert dus als handleiding waar die helemaal niet voor was bedoeld.Maar ze zijn met geen stok te bewegen hun lezing te wijzigen. Een duidelijk voorbeeld van wat Rutte al zei: een visie staat vaak in de weg. Een dier handelt niet rationeel, maar instinctief al naar zijn aard. Van mensen mag verwacht worden dat niet te doen, alsnog niet primair.Hoe meer een dier gedomesticeerd is hoe menselijke ie wordt. Heeft een dier een klein aangezicht en grote ogen hoe meer ie lijkt op ons, de mensen. De wolf is door ons, de mensen, altijd heel negatief voorgesteld. Oude sproken over de wolf hebben er diep ingehakt. Terwijl de wolf juist een voorbeeld is van dierlijk onbekommerd gedrag. Voor veel mensen zijn dieren gewoon mensen, en dus is dierenmishandeling gelijk gesteld aan allerlei vormen van leed dat mensen elkaar aandoen. Dan gaat het wel over huisdieren, maar de groep is groter. En zelfs honden bijten meer kapot dan je lief is. Inmiddels is de PvdD een weinig afgestapt van dit standpunt om dieren als mensen te zien, en richt ze zich nu eerst op het klimaat. Overigens met zelfde aparte focus. Die partij scoorde heel goed, het bewijs dat mensen dus lichtgelovig zijn. Of juist zwaar gelovig, dat kan ook. U kiest maar.
Ik denk dat iedereen, die er kennis van neemt en over nadenkt, wel een mening heeft over elke uitspraak van een gerechtelijke instantie. Heel menselijk, maar subjectief. Laten we a.u.b., hoe moeilijk het vaak ook, emotioneel, is, het wettelijk oordelen aan de rechter overlaten. Steeds weer lees je reacties op rechterlijke uitspraken. Meestal worden de straffen te laag bevonden of beoordeeld vanuit dat persoonlijke gevoel. Laten we afstand houden en wetgeving overlaten aan de Kamers, tect., en uitvoering aan de rechterlijke macht.
Ik pak hier misschien wel een gevoelig punt, maar eigenlijk is dierenmishandeling hetzelfde als kindermishandeling. We hebben er voor gezorgd dat er een flink aantal dieren afhankelijk zijn geworden van ons. Als je dan ook dieren in en of om het huis neemt, zijn zij ook mbt de kwaliteit van het leven, de vreugde, verdriet en noem maar op afhankelijk. Net zoals bij kinderen. Deze verantwoordelijkheid mag best wel erg zwaar wegen.
Dus zwaarder straffen voorkomt recidive . Geen taakstraffen meer ? Gevangenissen vol proppen is de uitkomst volgens Karin. Beter dan een brief aan de tweede kamer, de rechter doet gewoon zijn werk en houdt zich aan de afgesproken richtlijnen , regels en wetten. Taakstraf van 50 uur betekent 12 weken een dagdeel inleveren en een bezoek aan de reclassering . Ik kan daar wel mee leven.
De brief is gericht aan de verkeerde instantie. De rechter voert slechts de wet uit en voor de wet zijn dieren geen levende wezens, maar roerende zaken. Zou je de wet willen wijzigen, dan moet men zich tot de tweede kamer wenden, dat is de plek waar wetswijzigingen en/of voorstellen tot nieuwe wetgeving worden verwerkt.
Ik denk dat u bedoelt dat dieren wel levende wezens zijn maar niet gelijkwaardig aan de mens.
Wel interessant dat mw. Soeters hier aangeeft dat ze niet gelooft dat een taakstraf mensen weerhoudt opnieuw in de fout te gaan. Een taakstraf van vijftig uur stelt niets voor. Of geldt dat alleen als het om dierenmishandeling gaat? En is dat ook het standpunt van de Partij voor de Dieren?